De actieweek Nepal is voorbij! Giro 555 genereerde 19 miljoen euro in een zinderende week vol inzamelingsacties en donatiecampagnes opgezweept door de media. De betrokkenheid van ons allen was oprecht groot en roerend. 8 Miljoen mensen in Nepal hebben humanitaire hulp nodig en dankzij onze goedgeefsheid komen ze nu een heel eind.
De tel kwijt
Volgens Ocha, de humanitaire afdeling van de VN, hebben in Syrië 12,2 miljoen mensen dringend hulp nodig. In de Centraal Afrikaanse republiek zijn dat er 2,7 miljoen en in Yemen inmiddels 7,5 miljoen. Over zuidelijk Soedan, waar 6,4 miljoen mensen hulp nodig hebben hoor je bijna geen nieuws. Ocha meldt dat vanwege oorlog, droogte en overstromingen 2,5 miljoen mensen daar honger hebben waarvan 253.000 kinderen lijden aan ernstige ondervoeding. De VN luidde een jaar geleden de noodklok en waarschuwde de internationale gemeenschap dat als er nu niets gebeurde er 50.000 kinderen gingen sterven. Sindsdien niets meer van gehoord. De kortstondige oprisping tot hulp verzandde blijkbaar in de hopeloosheid van dit alles. Ze raakten er waarschijnlijk de tel kwijt.
Cijfers
Het zijn kille cijfers die een lange neus naar je maken en waarmee je liever niets te maken hebt. Cynische cijfers vooral ook die je piepklein en machteloos maken. En boos. Boos op al die idioten – mannen – die oorlog voeren, IS voorop, en op dictators die hun bevolking zo arm maken, dat die in gammele boten stappen om ons met de neus op het akelige feit te drukken dat de wereld niet het zekerheidsparadijs is waarin wij zo vanzelfsprekend verkeren. Op een dag staan ze daadwerkelijk bij je op de stoep om hulp op te eisen. Wat doe je dan?
Jammer voor de media was het niet erger dan dat
Traanbuizen
En dan ineens, als een geschenk uit de hemel, is er een natuurramp! Daar kun je tenminste wat mee! We zijn er wel eens op vakantie geweest en we hebben gezien dat daar hele aardige mensen wonen. Er waren zelfs Nederlanders die er ook bijna een huis in hun nek kregen. Jammer voor de media dat het niet erger was dan dat. Maar vooruit, we kunnen ons ermee identificeren en de traanbuizen en de portemonnees gaan wijd open. Dat is tenminste heel wat anders dan die 12 miljoen ingewikkelde Syrische oorlogsslachtoffers waar giro 555 in 2013 slechts 1 miljoen euro voor ophaalde.
Spektakel
Iedereen komt aan z’n trekken: de media – grote aanvoerder van het spektakel – krikken de kijk- en luistercijfers op, BN’ers scoren met hun meelevendheid, bedrijven maken goede sier met hun inzamelingsacties onder werknemers en ook Rutte en Samson tasten ruimhartig in de buidel want ze hoeven echt niet bang te zijn dat die Nepalezen straks voor de deur staan. Ook de hulporganisaties, die tenslotte toch ook hun personeel moeten faciliteren, varen er wel bij. Het is een win-win siutatie.
Een kwestie van gul geven en snel thuis
Onderbuik
Het is een kwestie van gul geven en snel thuis. Zonder dat je je hoeft te verdiepen in ingewikkelde conflicten en problemen kun je nu daadwerkelijk zien dat van jouw euro’s een kindje een deken krijgt, er weer een dak op zijn huis komt, er een noodzakelijk medische behandeling plaatsvindt. Het verzacht die vervelende zeurende gevoelens van wrok, angst en schuld in de onderbuik. Omdat wij heus wel weten dat het niet in de haak is dat er miljoenen mensen op drift zijn, vermoord worden of ondervoed zijn. Het leidt de aandacht af van de brandhaard die de wereld nu is.
Stevige vuist
Maar hoe klakkeloos en kritiekloos we ons laten orkestreren door de media, daar verbaas ik me over. We worden bestookt door emotie-tv en trappen er nog in ook. Omdat het makkelijk is en we niet hoeven na te denken. Hoe oprecht onze gevoelens ook zijn. Kunnen de hulporganisaties die zo graag willen samenwerken ons niet eens wat beter op weg helpen? Kunnen ze niet echt gaan samenwerken op internationaal niveau en een stevige vuist en een plan maken om daadwerkelijk hulpgelden evenredig te verdelen over slachtoffers, die er toch heus niets aan kunnen doen dat ze midden in een brandhaard – natuurramp, oorlog of schrijnende armoede – zitten. Kunnen wij misschien ook ons verstand gebruiken? Of ben ik dan een te grote idealist?
