Uitkijkpost De Wallen (10): Rekenen

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.

Over het algemeen zijn ze zo’n vijftien minuten binnen. Het kan vijf minuten langer of korter zijn, maar vijftien minuten is wel het gemiddelde. Vanaf mijn balkon heb ik een riant uitzicht op een aantal dames achter het raam, zowel links als rechts. Een paar keer heb ik met de klok in de hand gecontroleerd hoe lang het bezoek binnen bleef. De dames links zijn trouwens allemaal zwart; de dames rechts allemaal blank. In het land van de meisjes van plezier is de apartheid kennelijk nog springlevend. 

Als echte kaaskop ga je natuurlijk toch een keertje zitten rekenen. Wat zouden ze nu verdienen op zo’n avond?  De eerste dame die bij mij rechts op de hoek staat, is zo’n echte klassieke: een geblondeerde dame met flinke borsten, in de volksmond aangeduid met stoot, die altijd in bikini achter het raam staat, terwijl ze voortdurend aan haar broekje zit te frunniken. Geblondeerd of nepborsten, feit is echter dat haar zaken goed gaan. Want reken maar mee. Meestal schuift ze om een uurtje of acht uur het gordijn van haar peeskamertje open om het rond een uur of twee definitief achter zich dicht te trekken. Gemiddeld krijgt ze zo’n twee klanten per uur. Ze is niet de goedkoopste en vraagt vijftig tot honderd euro per keer, afhankelijk van de verleende diensten. Laten we voor het gemak stellen dat ze 125 euro per uur verdient. Maal zes is dat zevenhonderdvijftig euro op een avond. Daar gaat zeg honderdvijftig euro vanaf voor de huur van het peeskamertje en wat bedrijfskosten voor make-up, werkkleding, condooms, etc. Ondanks het feit dat het krap is berekend houd je toch een aardig zakcentje over, zelfs als je over een deel keurig belasting betaalt. 

Boezem

Net als in de echte wereld verdienen de zwarte dames aan de andere kant een stuk minder. Voor twintig euro kom je daar al een heel eind, voor het dubbele ben je het mannetje en voor vijftig euro kun je alles eisen wat je maar wilt. De zwarte dame die meestal rechts op de hoek van mijn huis zit, is uitgerust met een boezem die alleen maar kan worden omschreven met het woord fenomenaal. Ze zetelt op een barkruk, haar benen licht gespreid onder een net te korte rok. Meestal kijkt ze vrij uitdrukkingsloos voor zich uit. Er gaan uren voorbij zonder dat er iemand binnenglipt. Ze maakt behoorlijk lange dagen en is op maandagmorgen ook vaak al van de partij. Haar omzet durf ik amper in te schatten, maar veel meer dan een modaal inkomen zal ze er zeker niet aan overhouden.

Nu het zo langzamerhand tegen de vakantie loopt is de concurrentie tussen de dames weer  toegenomen. Met de dure vakantiereizen voor de deur moet er extra geld worden verdiend. Normaal staan er maar een paar vrouwen op maandagmorgen achter het raam, maar nu is dat aantal onmiskenbaar verdubbeld. Dat drukt de prijzen. Voor de klassieke geblondeerde dame rechts zal het weinig uitmaken, maar voor de flink beboezemde zwarte dame links breken er waarschijnlijk barre tijden aan.

Mijn gekozen waardering € -

Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.