Natuurlijk ben ik trots op mijn buurt. Er komen hier niet voor niks zoveel bezoekers over de vloer. Zeker, ik snap heus wel dat de dames achter de ramen daar voor een groot deel debet aan zijn. Maar toch: ik ben ervan overtuigd dat als die er niet zouden zijn, er nog altijd veel mensen de moeite zouden nemen om hier een kijkje te komen nemen. En dat is logisch, want dit is het oudste stukje Amsterdam en we hebben hier een keur aan schitterende gebouwen. De Oude Kerk natuurlijk. Maar ook de Stadsbank van Lening, de Waag en het Wapen van Riga aan de Oudezijds Voorburgwal, een versteend houten huis uit 1604 met een schitterende trapgevel. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Ons' Lieve Heer op Solder, de Agnietenkapel, de Oudemanhuispoort en nog veel meer.
Het zijn niet alleen de gebouwen, ook de bewoners en ondernemers maken van de Wallen een buurt om trots op te zijn. Want bij de slager kom je dan weliswaar voor een pondje gehakt, een praatje hoort er gewoon bij. De klokkenluider van de Oude Kerk nodigt je op een zondag zomaar uit om hem een handje te helpen. En met de buurman van de lunchroom maak je een praatje over de lantaarnpaal die gisteren omver is gereden door een vrachtwagen.
Schaamhaar
Maar behalve trots is er ook gêne als ik met gasten door de buurt wandel. Over de rotzooi die op straat ligt bijvoorbeeld. Of ik geneer me voor de mannen die er niet voor terugdeinzen hun blaas te legen tegen de muur van een monument.
Maar waar ik me misschien nog wel het meest voor schaam is de stuitende platheid die op veel plekken op de Wallen de kop opsteekt. In ben geen puritein en heb niks tegen gezellige vrolijkheid, maar na zes winkels vol asbakken in de vorm van piemels, vagina's of borsten ben ik er wel klaar mee. De dvd's die in de etalage liggen met blote heren en dames in alle mogelijke houdingen doen mijn lust eerder af- dan toenemen.
En dan zijn er nog altijd de tandenborstels en neuzen die zijn vermomd als piemel. Ook vreselijk leuk natuurlijk. Of beeldjes, of wat daar voor door moet gaan, met een naakte dame en heer die in allerlei standen de liefde bedrijven. Aardig voor op de schoorsteen toch?
Uiteraard ontbreken de Amsterdammertjes niet die zijn uitgevoerd in de vorm van het mannelijk liefdesorgaan. Op ansichtkaarten zijn eveneens sterke staaltjes wansmaak te zien. Een vagina en en aars met in beide gaten een grote joint bijvoorbeeld. Geinig. Maar misschien wel het summum van platheid is de schort met piemel. Compleet met schaamhaar. Hoe idioot moet je zijn om zoiets voor je buik te binden.
Het probleem van al deze attributen is dat het de fantasie volstrekt buiten spel zet. Er is niets ondeugends aan, er blijft helemaal niets te raden over. Wat je ziet is wat je krijgt, niks meer en niks minder. Maar wat die massale platheid bij mij opwekt is vooral schaamte. Het maakt die zo mooie buurt namelijk een stuk lelijker.
