Op je nieuwe cd valt tracknummer 4 ‘Stuff (Can’t Get Enough)’ op. Het liedje heeft ingrediënten die ook te horen zijn in de muziek van Caro Emerald. Ze is zeer populair in Engeland en speelde onder anderen op het grote festival van Glastonbury en gaf concerten in de O2. Ken je haar?
‘Nee, ik ken haar niet. Dank voor de tip! Ik ga haar liedjes beluisteren. Ik ben al bevriend met de Nederlandse zangeres Ellen ten Damme, zij heeft vorig jaar (6 november 2014) meegezongen tijdens een optreden in De Melkweg van mijn band The Rhythm Kings. ‘Stuff (Can’t Get Enough)’ is een remake van een liedje dat ik een aantal jaren geleden heb opgenomen, als opvolger van de single ‘(Si, Si) Je Suis Un Rock Star’ (in 1981 een Top 40-hit). Toen ik het als single wilde uitbrengen waren er een aantal dingen veranderd bij mijn toenmalig platenmaatschappij, zoals het vertrek van de platenbaas en mensen met wie ik had samengewerkt. De nieuwe mensen wilde de single niet uitbrengen. In 1992 heb ik het nummer alsnog uitgebracht op de cd ‘Stuff’, die alleen in Japan is verschenen. Hierdoor is het een onbekende track gebleven, tot nu.’
In een interview met Rolling Stone Magazine zei je: ‘Ik dacht té oud te zijn om nog een soloplaat te maken.’ (Wyman is 78 jaar). Maar je wilde, net als elke kunstenaar doorgaan totdat je er bij neervalt, uiteindelijk zei je: ‘What the hell.’ Wie heeft je uiteindelijk overgehaald om de plaat toch te maken?
‘Mijn vrienden Bob Geldof en Dave Stewart (Eurythmics), die regelmatig op de thee komen. Nadat ze een aantal demo’s hadden gehoord zeiden ze allebei: breng ze uit! Ook een aantal andere muzikale vrienden waren meteen enthousiast. Ik dacht, als zij het leuk vinden dan zal het publiek de nummers ook wel leuk vinden.’
Maar je hebt zowel Geldof als Stewart niet gevraagd om mee te spelen op de cd.
‘(lacht) Er was geen plaats meer voor ze… Nee, serieus. Ik wilde geen ‘bloody celebrities’ vragen, zoals ik eerder wel deed. (Op Wyman’s soloplaten ‘Money Grip’ speelde oa. Dr. John en Leon Russell. Op ‘Stone Alone’ deden The Pointer Sisters, Eagles gitarist Joe Walsh en Rolling Stones gitarist Ronnie Wood mee). Ik wilde niet dat iedereen zou denken dat de plaat goed zou zijn, alleen omdat er bekende muzikanten op mee doen.’
Ik had niet gedacht dat mijn bluesmuziek ook voor mijn zestienjarige dochter en haar vriendinnen interessant zou kunnen zijn.
Voelt het alsof je voor het eerst zelf een plaat hebt gemaakt, in plaats van dankzij de hulp van je beroemde vrienden?
‘Ja, daar heb je gelijk in. Het was geweldig om met al mijn muzikale vrienden te hebben samengewerkt, maar ik wilde terug naar de basis.’
De cd is gemaakt vanuit het principe ‘zo min mogelijk produceren’. Dat verklaart ook de titel ‘Back to Basics’. Waarom wilde je dat?
‘Mijn eerdere platen waren misschien wel over geproduceerd. Ik wilde dit album inderdaad zo min mogelijk produceren. De liedjes moesten het verhaal vertellen, in plaats van extra productie en het aanzetten van de liedjes. Het moest een simpel – stripped back – gemaakt album worden. Het team dat het album gemaakt heeft was ook klein en bestond uit: Guy Fletcher, Terry Taylor, zangeres Beverly Skeet en Robbie McIntosh). Platenproducer Glyn Johns (werkte eerder met Led Zeppelin, The Rolling Stones, The Who, Eagles, Bob Dylan, Linda Rondstadt, Eric Clapton, The Clash en vele andere) produceerde recent de solocd van Mark Knopfler. Hij heeft ‘Back to Basics’ afgeproduceerd en afgemixt.’
De zangstemmen van Tom Waits, Leonard Cohen en J.J. Cale, maar ook de simpelheid waarop Neil Young zijn cd ‘After the Gold Rush’ opnam waren inspiratiebronnen bij het maken van ‘Back to Basics’.
‘Ja, dat klopt. Ik wilde ‘Back to Basics’ opnemen zoals zij dat deden, zoals iets lager zingen waardoor het niet te popachtig zou klinken. Ik wilde het anders doen. En dat werkt, van iedereen krijg ik complimenten. Ik denk zelfs al na over een vervolg…(lacht).’
Je hebt de liedjes geschreven op gitaar en een beetje piano. Welke rol heeft de bas, het instrument dat je als bassist van The Rolling Stones beroemd heeft gemaakt, gespeeld?
‘De basisakkoorden zijn geschreven op deze instrumenten. De bas heb ik eigenlijk alleen tijdens de opnamen gebruikt.’
Bij het maken van mijn drie vorige soloplaten, werd ik afgeleid door het schema van The Rolling Stones
Zie je ‘Back to Basics’ als een echt soloproject, of als een zijproject van The Rhythm Kings?
‘Dit is echt een soloproject. Veel mensen hebben mij al gevraagd of ik met de nummers van ‘Back to Basics’ op tournee ga. Dat gaat niet gebeuren, omdat ik niet tegelijkertijd kan bassen en zingen, zoals Sting bijvoorbeeld wel kan. Dat heb ik nooit geleerd. Ik zou direct van de zenuwen de baslijnen of liedteksten vergeten. Maar één of twee liedjes van deze soloplaat zouden we – en dat zeg ik met aarzeling- kunnen spelen met The Rhythm Kings. Een hiervan is het bluesnummer ‘I Got Time’.’
Je bent altijd druk met muziek maar ook met je hobby’s, zoals fotografie, geschiedenis en archeologie (Wyman is een verzamelaar van oude munten). Heb je tijd vrijgemaakt om speciaal aan ‘Back to Basics’ te werken of ging het schrijven en opnemen tussendoor?
‘Tussendoor, maar ik heb dit keer wel meer tijd genomen dan bij het maken van mijn drie vorige soloplaten, toen ik vaak werd afgeleid door het schema van The Rolling Stones waarbij ik een week ergens in de wereld op tournee was, even kort terug naar Engeland moest voor video-opnames of weer naar Miami moest voor een serie concerten. Ik hoefde dit keer alleen maar af en toe naar de studio om de hoek, de rest van het album heb ik thuis gemaakt. Hierdoor ben ik veel meer tevreden met het resultaat. Na mijn eerdere albums had ik vaak spijt dat ik niet langer de tijd had om dingen goed of over te doen. ‘Back to Basics’ klopt precies, zoals ik van te voren had bedacht.’
Mijn vrienden Bob Geldof en Dave Stewart, die regelmatig op de thee komen, hebben mij overgehaald om de cd te maken.
Er is een link met je eerdere soloplaten. De basis van drie nummers op ‘Back to Basics’ stammen uit de tijd van je soloplaat ‘Monkey Grip’ uit 1974.
‘Dat klopt. Ik heb thuis harde schijven en bakken vol met demo’s uit de jaren zeventig en tachtig. Het was erg leuk om terug te gaan naar die tijd waarin ik, door mijn Stones-tijd, helaas weinig tijd had om zelf veel op te nemen en te schrijven. Ik heb uiteindelijk uit een stapel van zestig demo’s vijf oudere songs gekozen die zijn bewerkt. Acht nummers op ‘Back to Basics’ zijn nieuw.’
Er staan op ‘Back to Basics’ een aantal bluesnummers, waaronder ‘I Got Time’. Dit nummer schreef Bill Wyman in eerste instantie voor de Amerikaanse jazzzangeres Madeleine Peyroux, die het uiteindelijk niet zelf opnam. In een interview met Rolling Stone Magazine zei je dat je totaal verbaasd was dat je zestienjarige dochter en haar vriendinnen dat nummer te gek vonden.
‘Dat klopt! Ik had mijn dochter en haar vriendinnen vier liedjes laten horen met de vraag welke zij leuk zouden vinden. Het was inderdaad te gek dat zij niet kozen voor de uptempo liedjes ‘What & If & When & Why’ (de eerste single), ‘I lost My Ring’, ‘Stuff (Can’t Get Enough)’, maar voor het bluesnummer ‘I Got Time’. Ik had niet gedacht dat deze muziek ook voor tieners interessant zou kunnen zijn. (lachend) Ze vroegen zelfs waar ze het nummer konden downloaden en of het al op Spotify stond. ‘I Got time’ is geschreven als een soort blues traditional.’
Op ‘Back to Basics’ staan verschillende stijlen muziek; van latin, blues, pop tot jazz. Was dat vooraf een wens om te doen?
‘Ik heb er eigenlijk altijd op soloplaten voor gezorgd dat er verschillende muziekstijlen, zoals R ‘n’ B, New Orleans, Countrymuziek en Rock ‘n ‘ Roll, op stonden. (Wyman maakte tot nu toe drie soloplaten; ‘Monkey Grip’ (1974) , ‘Stone Alone’ (1976) en ‘Bill Wyman’ (1992).’
Op ‘Back to Basics’ staan ook de Latinnummers ‘Just a Friend of Mine’ en ‘November’
‘Ja, die hebben een Paraguayaans, Latin achtige ritme. Ik heb deze bewust achter elkaar gezet als tracks 8 en 9, hierdoor is een vloeiende beweging ontstaan tussen deze twee liedjes.’
