In Griekenland zijn de boeren de straat opgegaan. En hoe. Niet alleen blokkeren ze sinds zondag met hun trekkers één uur per dag een belangrijke doorgangsroute, ook delen de agrariërs al dagenlang gratis voedsel uit. Rijst, groenten en fruit: tonnen zijn er al gedoneerd of gewoon op een markt neergelegd. Aan de reizigers die door hun blokkades tijdelijk gestrand zijn én aan de stedelingen.
Deze Robin Hoods met de hooivork zorgen daarmee wel voor veel chaos. In Athene wilden zo veel arme en hongerige burgers in de buurt van de weldoeners komen, dat het nodige duw-en trekwerk ook tot ongelukken leidde. Eén man raakte gewond door vertrapping.
Ook een journalist van het internationale persbureau Reuters had medische hulp nodig; hij maakte een foto van voedseluitdelers op een landbouwvoertuig en zag daardoor een bloemkool niet aankomen. Deze raakte hem vol op het hoofd.
Zes magere jaren
Griekenland kent inmiddels het zesde crisisjaar op rij. Voor de boeren gaat dat gepaard met onder meer een doorgevoerde accijnsverhoging op brandstof en het wegnemen van belastingvoordelen, waardoor de productiekosten nog hoger worden.
Maar zij zijn bij lange na niet de enige arbeiders die ook in 2013 protesteren. Dokters, farmaceuten, zeemannen en metrowerkers; ze kunnen zich niet vinden in de verlaagde salarissen (of het feit dat ze überhaupt al maanden niet worden uitbetaald), verhoogde belastingen óf andere maatregelen die de overheid heeft genomen óf nog gaat nemen om de bezuinigingsplannen te realiseren die de trojka (EU, ECB en IMF) wenst
De Amerikaanse journalist Kat Christofer woont in Athene en is op zijn website zelfs een agenda voor stakingen en protesten gaan bijhouden. Zo valt te lezen dat gisteren zowel de staatsmedia (24 uur) als de onafhankelijke media (3 uur) hun pennen hebben neergelegd, dat deze ochtend in de Griekse hoofdstad de publieke sector platligt (ziekenhuizen, scholen, musea, postkantoren, belastingdiensten) en dat voor morgen en donderdag de vakbond voor maatschappelijke zorg- en dienstverleners een 48-uursstaking heeft aangekondigd.
Christofer heeft echter ook oog voor nuance. Bij zijn eigen Q&A over stakingen en rellen geeft hij aan dat 75 à 80 procent van de Grieken nog ‘gewoon’ aan het werk is en dat kinderen door familieleden worden opgevangen als het de beurt aan de leraren is om te staken.
Dramagoden
Bovendien zijn er ook genoeg Grieken die zeggen dat dramatiseren nou eenmaal in hun bloed zit. Ze móeten klagen. “Daarom houden wij zo van tragedies”, zegt de taalkundige Dimitris Panagiotopoulos, verbonden aan universiteiten in Thessaloniki en het Duitse München.
“Heb je wel eens het koor gezien, dat steevast ‘ach en wee’ declameert en om hulp van de Griekse goden bidt? Zo is de Griek ook een beetje.”
Stakingen, demonstraties en opschuddingen zijn perceptie, schrijft ook Christofer. Ze vinden tegenwoordig dagelijks plaats, geven uiting aan emoties en zijn een pressiemiddel, maar het is niet zo dat deze altijd gepaard gaan met gevechten of traangas. Laat staan met optredens van uitgesproken anarchisten, fascisten of racisten. De bloemkool komt niet altijd van links of rechts.
