Voor onze zoon met FASD was dat een hele onderneming. Het ene moment had hij thuis les en het andere moment moest hij weer naar school. Erg verwarrend voor hem.
En toen kwam het einde ineens inzicht…. Er kwam wel of geen schoolkamp, er moest geoefend worden voor de musical, de BSO en de TSO stopte…allemaal dingen waar genoeg prikkelmateriaal in zat.
Omdat op het laatste moment er toch voor was gekozen om niet op kamp te gaan, hadden ze een alternatieve kamp bedacht. Erg leuk/lief dat ze toch nog een week wat leuks gingen doen, maar erg verwarrend voor onze zoon. Ze bespraken op school hoe de week eruit zou gaan zien, maar de week voor deze alternatieve kamp kregen de kinderen te horen dat ze niet zeker wisten of deze planning wel door zou kunnen gaan in verband met de weersverwachtingen. Onze zoon snapte er helemaal niks meer van en van structuur was die week niks meer van over. Daarbij kwam nog het oefenen van de musical die ineens heel dichtbij kwam.
Weken voor de musical werden de rollen verdeeld, onze zoon was heel enthousiast want welke rol zou hij krijgen, de spanning was om te snijden. Iedereen mocht een rol kiezen en onze zoon koos de hoofdrol…de juf had namelijk verteld dat iedereen de hoofdrol zou hebben. Toen we op school aangaven dat dit toch echt teveel voor hem was, vond de juf het maar raar dat we niet trots op hem waren. Onze zoon bleef dus de hoofdrol houden omdat switchen nu niet meer ging. We legde uit dat de spanning voor hem en het onthouden van de teksten een ramp zouden kunnen zijn.
We kregen te horen dat we er maar niet mee moesten bemoeien omdat er dan ook nog spanning thuis zou zijn en onze zoon deed het tot nu toe erg goed. Ze vertelde dat hij heel erg enthousiast was dat hij deze rol had en dat samen oefenen erg goed ging. We vertelde dat uit ervaring we weten dat hij erg enthousiast over dingen kan zijn en als het moment er dan komt hij ineens niet meer durft en dat er dan een bom barst. We mochten er dus niet mee bemoeien en ze zouden er rekening mee houden. Alle instanties waar hij loopt zeiden dat we het los moesten laten, want school zou echt wel in de gaten houden dat hij dit aan zou kunnen…
De laatste 2 maanden op school waren dus voor onze zoon een rollercoaster van emoties. Het ene moment was hij extreem vrolijk en het andere moment extreem boos. In de week van de alternatieve kamp was hij meer boos dan vrolijk. En de dagen voor de musical was hij helemaal in zichzelf gekeerd en vergat hij alles. Donderdagavond de dag voor zijn musical was hij heel zenuwachtig en wilde hij vrijdag niet naar school, iets waar wij al bang voor waren. We vertelde hem dat iedereen zenuwachtig is en dat het helemaal niet erg is als het niet lukt. Ja, zei hij, dat had zijn maatschappelijke werkster ook al gezegd, maar hij bleef het eng vinden.
Uiteindelijk na veel praten viel hij toch in slaap en we besloten om met hem die ochtend mee te gaan naar school. De dag verliep redelijk en het verbaasde ons dat hij toch al 2x op het podium had gestaan. Trots gingen we dus naar de avondvoorstelling. En wat deed hij het goed! Heel trots dat hij dit toch had doorstaan. Maar we waren helaas nog niet klaar met deze rollercoaster, het ergste moest nog komen. De week erna was hij vaak boos, moe, verdrietig, loog over alles. Hij at en dronk weer heel slecht en hij gooide stiekem zijn eten of drinken weer weg, iets waar hij voor dit alles ook tegenaan liep maar door intensieve therapieën toch hadden doorbroken. Hij had dus een terugval door de spanning, was in 2 maanden tijd ineens weer onder zijn BMI. Dingen waar we een routine voor hadden, was in 1 klap niks meer waard.
Nu zijn we 2 weken verder en nog heeft hij last van de spanning. Zelf zegt hij dat hij alles heel spannend vond, hij enorm zijn best deed om het niet in de soep te laten lopen omdat de hele klas op hem rekende. Aan de ene kant zijn we blij dat hij dit toch maar gedaan heeft en zijn we heel trots op hem, aan de andere kant had het beter voor hem geweest als hij een klein rolletje had gehad en dus minder spanning zou hebben. Hij ziet zelf niet in dat het een hele prestatie van hem was, het enige wat hij ziet is dat hij heel hier erg moe van is en dat het op zijn tenen lopen niet fijn was. Nu we richting het einde van de 2 weken geen school gaan, keert de rust bijna terug en moeten we helaas veel dingen weer opnieuw aanleren.
Hopelijk verloopt de rest van de vakantie soepel, zodat hij rustiger het nieuwe schooljaar in kan gaan.
