André Breuer is oprichter van Recreational Bangkok Biking en via zijn RBB-groep biedt hij fietstochten aan in heel Thailand. Hij woont en werkt al 20 jaar in de Thaise hoofdstad. Maar hij werkt bij voorkeur samen met andere Nederlandse ondernemers. Die zijn lekker direct.
De vrolijke Hagenees spreekt met gepaste trots over het succes van zijn bedrijf – ‘alleen al in Bangkok gaat het om vele duizenden fietsende toeristen per jaar en de omzet stijgt nog steeds’. Over ‘zijn’ kleuterschool in sloppenwijk Yannawa. En over goede samenwerking met landgenoten.
Met een witte neus betaal je 30 procent meer
Vooral onderhandelen doet Breuer het liefst in het Nederlands. ‘Want de inzet van lokale zakenlui vind ik moeilijk te doorgronden.’
‘Ik weet dat Thai me 30 procent te veel vragen, gewoon vanwege mijn witte neus. Maar je weet niet wat verder meespeelt. Onbegrip, bijvoorbeeld. Jaloezie. Of bepaalde familiebelangen. Je moet ook rekening houden met hun inschatting of je wel een gelijkwaardige en dus serieuze gesprekspartner bent.’
Ondernemers leren alleen van elkaar
Breuer vindt het belangrijk dat Nederlandse ondernemers in Thailand elkaar ontmoeten.
‘Je leert van elkaars ervaringen. Andere werkende Nederlanders hier – diplomaten, werknemers van grote bedrijven – hebben geen idee wat het is om als zelfstandige in Thailand te overleven.’
‘Expats werken met Thai die in het buitenland studeerden en waarmee je gelijkwaardig kunt communiceren. Bovendien wordt alles voor ze geregeld: een goed salaris, een woning, een maid, de verzekering.’
‘Niets op tegen. Maar het is een andere ervaring dan die van een ondernemer. Die moet in z’n eentje in een vreemde cultuur en vaak tegen de verdrukking in, van de grond af een bedrijf opbouwen.’
Begin niet zonder goed plan en spaargeld
Hij drukt starters op het hart om rekening te houden met fikse tegenvallers.
‘Heb om te beginnen een goed plan, maar voer het alleen uit als je voldoende spaargeld hebt om tegenslagen te overleven. Je weet nooit wat je hier kan gebeuren. En het is jammer als je al snel weer moet vertrekken.’
Ondernemerservaring in Nederland is mooi meegenomen. ‘Dan weet je dat hard werken en niets verdienen samen kunnen gaan. En hoe het is om hard en diep te vallen.’
Nederlandse vrouw reden vertrek naar Thailand
André Breuer komt in 1996 met zijn aanstaande vrouw naar Bangkok, waar haar een goede baan is aangeboden.
Hij verkocht zijn herenmodezaak in Maassluis (‘ik wilde die uitbreiden, maar de banken werkten niet mee en toen was voor mij de lol eraf’) en gaat in Thailand vol vertrouwen op zoek naar een job in de textiel.
Maar dan dondert tot ieders verbijstering de economie van ‘de Aziatische Tijgers’ dramatisch in elkaar. Voor Breuer is dat geen ramp, want hij heeft de opbrengst van de zaak als buffer. Maar niets doen, ligt hem niet.
Hij wordt reisleider bij Fox en Kras, waar hij kennis maakt met de toeristenindustrie. ‘Ik ontdekte hoe leuk het is om toeristen te entertainen. Nadeel was alleen dat ik vaak en lang van huis was.’
Geld maakt veel goed, maar niet gelukkig
Hij vindt alsnog een baan in textiel. Als salesmanager bij een producent van kleding.
‘Ze hadden 10 miljoen omzet, maar waren grotendeels afhankelijk van Nike. Het is gelukt veel nieuwe klanten binnen te halen. Dat viel op en ik werd na 2 jaar weggekocht. Door een vreselijk bedrijf, maar het verdiende geweldig.’
‘Uiteindelijk besef je dat geld veel goed maakt, maar niet gelukkig. Mijn vrouw en ik gingen uit elkaar. Toen ben ik gestopt en gaan fietsen.’
Al fietsend ontstaat idee voor RBB
Op de fiets ontdekt Breuer het andere Bangkok. De stad van kleurrijke steegjes, groene buurtjes en wonen aan het water. De stad van sloppenwijken en prachtige oude tempels.
Die stad geeft hem het idee voor zijn huidige bedrijf en maandenlang brengt hij minutieus zijn eerste toeristische route in kaart. ‘Veel van de mooiste steegjes en paden stonden op geen enkele map. Die heb ik allemaal zelf ingetekend.’
De tocht is anders dan wat er al door een particulier wordt aangeboden. De route via onbekende steegjes is nieuw en dat geldt ook de kleine fietsgroepjes en de contacten met bewoners. ‘Ik heb niemand nageaapt!’
Thai begrijpen rijke buitenlanders op fiets niet
De bewoners langs de routes zijn aan de fietsende klanten van André Breuer gewend en heten ze welkom.
‘Maar ze begrijpen denk ik nog steeds niet dat rijke buitenlanders door hun buurt fietsen. Een stadsfiets heeft hier geen status. Is het vervoermiddel van armen. Toen ik eens vertelde dat zo’n ding toch 25.000 baht kost, was de reactie dat ik voor dat bedrag beter een motorbike kon kopen.’
Op de fiets ontdek je hoe goed je het hebt
Voor Breuer was zijn eerste fietstocht door Yannawa een eyeopener. ‘Ik was nog niet met armoede in aanraking gekomen. Opeens realiseerde ik me hoe goed ik het heb.’
In overleg met Father Joe – de priester die zich het lot van Bangkokse straatkinderen heeft aangetrokken – ontfermt Breuer zich over een kleuterschool met 120 leerlingen en gaat een deel van de RBB-opbrengst naar dit goede doel.
‘Kleuteronderwijs wordt niet door de staat gefinancierd. Maar juist voor de kinderen in die buurt is vroege educatie van belang voor de rest van hun leven.’
Breuer: ‘Als je kunt, vind ik dat je als ondernemer iets terug moet doen voor de bewoners van dit land.’
THAILANDTIPS/INFO: Thaise automobilisten zijn nog niet gewend aan fietsverkeer buiten het dorp en de stadswijk. Fiets niet ongeorganiseerd in steden als Bangkok en Chiang Mai. Maak buiten die steden geen gebruik van grote doorgaande wegen. Volg de auteur op www.facebook.com/typischthailand. (Dit is een compacte versie van een artikel dat verscheen op www.goedezakendoeninthailand.nl)
