Medewerkers van het Leontienhuis, het centrum voor mensen met een eetstoornis, vangt door de uitbraak van het COVID-19 coronavirus momenteel geen gasten op. Oud-wielrenster Leontien van Moorsel (50) kampte jarenlang zelf met eetproblemen en creëerde om die reden een plek om lotgenoten er weer bovenop te helpen. Vijf jaar geleden opende ze, samen met koningin Maxima (48), het complex in Zevenhuizen. De laatste weken is het er echter verdacht stil. ‘Artsen die ons sinds het begin bijstaan, adviseerden ons de locatie tijdelijk te sluiten’, aldus Leontien. ‘Mensen met een eetstoornis hebben namelijk een verminderde weerstand en de kans dat je, als gezonde ervaringsdeskundige, het virus per ongeluk overbrengt op iemand met een BMI van twaalf of dertien is levensgroot. In tegenstelling tot de doorsnee Nederlander, kan het bij hen dan al snel fataal zijn. Mijn peptalks beperken zich daarom momenteel tot telefoongesprekken. ‘Jongens, jullie zijn de breekbare groep waar we het de hele tijd over hebben, dus zorg goed voor jezelf’, zeg ik ze. Door hen handvaten te bieden waarmee ze vooruit kunnen, onderdruk ik het stemmetje in hun hoofd dat zegt: ‘Doe toch maar een boterham minder.’
Wat kunnen oorzaken van een eetstoornis zijn?
‘Bijvoorbeeld het willen hebben van een perfect, sportief lichaam. Daar heb ik zelf jarenlang last van gehad. Maar ook jarenlang seksueel misbruik of andere vormen van mishandeling kunnen mensen ertoe zetten minder te gaan eten. Een laag BMI maakt je namelijk gevoelloos en zodra ze daar achter komen, klinkt dat voor deze mensen aantrekkelijk. Bovendien nemen ze daarmee voor het eerst zelf de controle over iets. ‘Als ik niks eet, dan kom ik terug in mijn kracht.’ Fout! Daar ga je juist dood aan. Dat besef is heel belangrijk.’
Onwetenden zullen zeggen: allemaal flauwekul.
‘Daar kan ik zo boos om worden. Hoe kun je beweren dat deze mensen aanstellers zijn als je het levensverhaal niet kent? Ik ben zelf het levende bewijs van iemand die, met hulp van anderen, de ziekte heeft overwonnen. Een vader wiens kind we hebben gered laat zich nu zelfs omscholen om zelf ook als hulpverlener aan de slag te gaan. Hij voegt zich straks bij de 135 andere vrijwilligers, zonder wie het Leontienhuis nooit had kunnen bestaan. Al deze mensen bellen nu trouwens ook op afstand met onze bezoekers. Ik doe het niet alleen. Olympisch goud winnen was mooi en ik heb er een hoop mensen blij mee kunnen maken, maar met dit huis maken we echt het verschil en redden we levens.’
Wat zou je tegen je twintig jaar jongere ik zeggen?
‘Dat het goed is zoals je bent. Je kunt niet overal perfect in zijn en om hulp vragen is echt geen schande. Zo durf ik nu pas voor mijn dyslexie uit te komen. Had ik dat toen maar durven zeggen. En had ik mijn eetprobleem ook maar wat minder lang geheim gehouden. Wees trots op de talenten die je van huis uit hebt meegekregen, probeer die door te ontwikkelen en laat je helpen op punten waar het wat minder gaat.’
