Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Het is de vroege lente. De bomen zijn nog kaal, struiken hebben geen blad. Nederland ziet er in dit jaargetijde op z’n morsigst uit. Ook onze buurt oogt nu niet op z’n voordeligst. Behalve kale bomen en ander ontbrekend groen is er echter nog veel meer mis. Alles lijkt hier afgeragd, treurig en armoedig, zelfs op een zonovergoten dag in februari.
Een erotisch centrum elders in de stad. Maar niemand die het in zijn of haar buurt wil hebben. En is een zogenaamd erotisch centrum een stap dichter bij de oplossing van de overlast op de Wallen? Ik geloof er geen klap van.
Er komt dus een verbod om te blowen op de Wallen; u kunt nog inspreken overigens tot 9 maart. Maar stel dat het doorgaat, wat kunnen we dan verwachten? Zal het echt helpen tegen de overlast?
Na meer dan drie en een half jaar wachten lijkt het grote moment dan toch echt aangebroken en wordt alles in gereedheid gebracht voor de komst van nieuwe bomen op het Oudekerksplein.
Twee ontwikkelingen die zich voordeden tijdens mijn afwezigheid de afgelopen drie maanden steken met kop en schouder boven de rest uit: de plannen van de wethouder Binnenstad Sofyan Mbarki en het verdwijnen van het buurtkrantje, dOude Binnenstad.
Verandert er nou nooit eens iets bij jou in de buurt? De vraag wordt me vaak gesteld en dan antwoord ik meestal in de trant van: jawel, hier en daar zijn wel wat kleine verbeteringen te zien. Maar fundamenteel? Nou, nee. Niks. Nada.