Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Social media vormen soms een ramp en zijn aan de andere kant een leerschool. Dagelijks stromen onze tijdlijnen vol en die verklappen veel over degenen die dat posten. Hun persoonlijk inspiraties en frustraties.
Jaren geleden was er een titanenstrijd binnen de Partij voor de Dieren tussen Marianne Thieme (destijds partijleider) en Esther Ouwehand (huidig partijleider) Uiteindelijk trok die laatste aan het langste eind. Een goed ingevoerde persoon binnen die partij vertelde me dat dit geen goede ontwikkeling was.
Elke godsdienst is een religie, maar niet iedere religie is een godsdienst. Een godsdienst is een levensbeschouwing die uitgaat van het bestaan van één of meer goden. Een religie is een levensbeschouwing die de mens in verbinding ziet met iets van het hogere. Het humanisme is geen godsdienst of religie, maar een levensbeschouwing die de menselijke waardigheid centraal stelt.
In de vredesbewegingen, de “goede doelen”, de vluchtelingen- en mensenrechtenorganisaties miechelt het van de kerkverlaters. Boomers met idealen die ze destijds niet terug zagen in het katholicisme en protestantisme, waarmee ze thuis opgevoed waren.
Nog nimmer in mijn jeugdige boomerbestaan ervoer ik zoveel mensen met haat. We kunnen het heel eufemistisch polarisatie, tweespalt of verdeeldheid noemen, maar het eenogige fanatisme spat van mensen af. Daarbij zijn de mogelijkheden om die haat te spuien enorm uitgebreid in de afgelopen 25 jaar. Sociale media zijn de rondpompmachines geworden.
Lang was het heel duidelijk in de politiek. Links was progressief, rechts was conservatief. Bijna iedereen van mijn generatie was dus links, stemde links en vond dus de sociale gedachte erg belangrijk. Uiteraard waren er wel gastjes van de VVD, maar die werden toch door de meesten gezien als niet-sociale koorballen.