Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Ik kreeg dit weekend toch even een wegtrekker naar de jaren vijftig. De NPO heeft het programma “Gewoon Bloot” in de planning staan. Daarin krijgen kinderen blote volwassenen te zien, die ze alles mogen vragen over hun lichaam. Kees van der Staaij (SGP) en Thierry Baudet (FvD) vinden het respectievelijk “walgelijk” en “gadverdamme”. Ze willen dat het kabinet het tegenhoudt.
Toen 4 vrouwelijke lijsttrekkers, meer dan ooit het geval was in Nederland, vorige maand aanschoven bij talkshow M, regende het op Twitter seksisme: “Als dit geen beffen wordt?” “Begint met z en eindigt op eikwijven”. “Wat doen al die wijven tijdens etenstijd bij een talkshow? Moeten hun mannen niet eten?”
Keith Bakker, the musical. Ik denk eerder aan “Keith Bakker, the opera”. Hoe een jongen uit een verslavingsgevoelige achtergrond aangetrokken wordt tot de wereld van popsterren met veel sex & drugs & rock and roll, zich bekeert tot God, op een voetstuk wordt geplaatst en daar middels seksuele en financiële malversaties keihard vanaf dondert. Vandaag veroordeelde de rechter hem voor de tweede maal tot gevangenisstraf.
“Stop fixing the women. Fix the system.” Dat is het motto van Leonie van Mierlo als het gaat om genderlijkheid op de werkvloer. Gisteren werd haar boek gelanceerd en bij de (virtuele) presentatie ervan waren niet de minsten aanwezig. Ook de broer van onze koning gaf acte de présence. Constantijn van Oranje liet weten niet in te gaan op uitnodigingen van congressen waarbij alleen mannelijke sprekers aanwezig zijn.
De jaarlijkse Internationale Vrouwendag is een herdenking van de eerste staking door vrouwen die plaatsvond op 8 maart 1908 in New York. Zij eisten meer loon, kortere werktijden, betere arbeidsomstandigheden en afschaffing van de kinderarbeid. Kortom, de vrouwen eisten “brood en rozen”: het ging hen niet alleen om overleven, maar ook om de kwaliteit van het leven.
In 2018 werden praktijken van de overleden vruchtbaarheidsarts Jan Karbaat wereldkundig gemaakt. Er werd o.a. een documentaire bij de NPO uitgezonden met de veelzeggende titel “Het zaad van Karbaat”. De uitbater van een spermabank werkte met zogenaamde megadonoren, waarvan hij er zelf ook eentje bleek. De teller van kinderen waarvan vaststaat dat Karbaat de biologische vader is, staat momenteel rond de 70. Deze voormalig directeur van de Militair Geneeskundige Dienst en geneesheer-directeur van het Rotterdamse Zuiderzee Ziekenhuis stortte zich vanaf 1973 op kunstmatige inseminaties. In de jaren tachtig en negentig had hij de grootste kliniek op dat gebied in Nederland en leverde hij tevens nationaal en internationaal aan collega-spermabanken.