‘Druk, druk, druk’. En dan opeens is je agenda maagdelijk wit….
“Hallo, hoe is het nou met jou?” “Nou, je weet wel: druk, druk, druk. Ik moet nu rennen, want vanavond nog ouderavond en mijn mailbox stroomt over. Nou doei.” Als je dit soort teksten niet kon bezigen, was je sneu, een outcast, een loser. En minstens één burn-out hebben gehad, stond ook heel stoer. Druk zijn als statussymbool. En toen kwam 2020. Wat een toestand: de agenda leeg.