Historicus en freelance journalist. Schrijft over geschiedenis, gezondheid en geest-ook die van onze tijd. Verder: gespecialiseerde generalist, dus ook dieren.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Ruzie tussen broers en zussen komt al in de bijbel voor en is zo oud als de mensheid zelf. Jongere kinderen uit hetzelfde gezin hebben zelfs om de haverklap een conflict. Zeker als ze -zoals nu door de Coronacrisis- veel bij elkaar zijn. Waarom ruziën broertjes en zusjes? Wat kunnen ouders doen en wanneer is een broer-zusruzie niet meer gezond? Ontwikkelingspsycholoog Steven Pont en orthopedagoog Sheila van Berkel geven antwoorden.
Nederland loopt vijftig jaar achter op de geschiedenis, wordt weleens gezegd. Dat geldt zeker voor het racismedebat. Voor mijn afstuderen verdiepte ik mij halverwege de jaren negentig in de geest van het conservatisme van de jaren zestig. Dat werd in de VS belichaamd door William F. Buckley junior. Op jonge leeftijd schreef hij al boeken over hoe het onderwijs te links was. Daarna richtte hij het opinieblad de National Review op wat de stem van de responsible right zou worden. Als tegenhanger van de overwegend linkse geluiden in die tijd.
Persoonlijk contact, verwarring scheppen en grapjes maken over zware problemen. Een traditionele therapeut doet dit niet zo snel, maar een provocatieve coach of psycholoog wel. Provocatieve coaching is dan ook tegendraads. “En effectief,” zegt systeemtherapeut en provocatief psycholoog Freek Sarink die een boek schreef over het onderwerp. “Cliënten zijn niet gebaat bij ellenlange behandelingen waarin een therapeut vertelt wat ze moeten doen. Juist door regels los te laten, kom je snel tot de kern en nemen mensen zelf de teugels weer in handen.”
Veel huisdiereigenaren kunnen erover meepraten: als je dier zoek is, is dat een nachtmerrie. Vorig jaar waren er bij stichting Amivedi maar liefst 51.149 meldingen van vermiste huisdieren. Soms zijn de dieren snel terug, anderen blijven hun leven lang zoeken naar hun huisdier. Naast het gemis, speelt onzekerheid over het lot van harige of gevederde familieleden de eigenaren parten. Huisdieren chippen vergroot de kans op hereniging, maar kan niet alle leed voorkomen. Wat helpt dan wel? En is vermissingsleed te verzachten? “Je beseft niet hoe hulpeloos je bent, totdat je dier zoek is.”
Wie een burn-out heeft, of kampt met verlies of een verslaving, heeft niet altijd een psychische aandoening. Toch komen mensen met dit soort kwesties eerder bij een psycholoog terecht dan bij een filosofisch practicus. De overtuiging dat filosofische consulten bijdragen aan mentale gezondheid wint ook terrein. ‘Als je gelukkig wilt worden ga je naar de psycholoog, bij ons kom je om wijzer te worden’.