Journalist en tekstschrijver in kunst en cultuur.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Actrice José Kuijpers gaat een zomer op het land tegemoet. Spelen op de grond waar de verhalen vandaan komen: als een van de vier generaties boerinnen in Mestmoeders van Peergroup, en als de vrouw van de legendarische landbouwvernieuwer in de reprise van Mansholt bij Toneelgroep Jan Vos. “In allebei de stukken zit een pleidooi voor idealisme.”
Zonder corona was hij misschien afgereisd naar pakweg Marokko. Het werd Twente. Vanaf 4 juni presenteert André Smits in Concordia in Enschede het verslag van een nieuwe etappe in zijn oneindige reis door de kunstwereld. Al dertien jaar fotografeert hij kunstenaars in hun ateliers, van David Lynch in Hollywood tot Willie Beckmans in Hengelo. “Ze geven veel weg.”
Een voorstelling in de geest van een sitcom moest het worden. Het genre waarvoor op tv ooit de lachband werd uitgevonden. Nu krijgt Nederlandse Comedie – over een gezin dat zichzelf tegenkomt – in Enschede een try out als livestream. Met het publiek thuis op de bank beseft schrijver Rob de Graaf dat hij het zonder essentiële graadmeter moet stellen: “Het moment van de waarheid ontbreekt.”
Zielsverwanten heet de voorstelling waarvoor componist, muzikant en theatermaker Thijs Borsten de zangers Ernst Daniël Smid en Jeroen Zijlstra bij elkaar bracht. Omdat live optreden er vanwege corona en de ziekte van Smid wellicht niet in zit, is nu in een video te zien wat beide artiesten bindt. Thijs Borsten: “Fascinerend om te zien hoe mensen bij het ouder worden terugkeren naar hun bron.”
Hij noemt zichzelf liever schilder dan kunstenaar. Thijs Segers is het ook al langer dan sinds zijn afstuderen vorig jaar aan de AKI kunstacademie in Enschede. Met dank aan zijn oma, die hem als kleine jongen op schilderles stuurde. “In de verf ontstaat iets wat totaal nieuw is.”
Tien voor acht in de woensdagavond. Ik heb nog tien minuten om van Hengelo in Maastricht te geraken. Meer precies: in de Bordenhal aan de boorden van de Maas, daar waar ooit serviesgoed met de hand werd beschilderd en nu Toneelgroep Maastricht haar eigen theater heeft. Ik pak m’n theeglas, twijfel nog even of ik toch niet languit op de bank zal gaan, maar schuif dan aan mijn bureau. Een actieve zit lijkt me beter passen.