Tot 21 juli had Trump in de meeste peilingen een nipte voorsprong op Biden. De Democraten zaten met de handen in het haar. Alle fut was uit de campagne. Natuurlijk wilden de Democraten de strijd winnen, maar hun stem zou er vooral een tégen Trump zijn, niet vóór Biden. Want de meeste Democratische kiezers vonden de 81-jarige president eigenlijk te oud voor een nieuwe termijn. Het vooruitzicht van een president die in een tweede termijn verder in gezondheid achteruit zou gaan, baarde veel zorgen. De roep om vervanging werd steeds luider. Toen Biden toch nog onverwacht op die 21e juli zijn vertrek als kandidaat aankondigde, kwam er een energie los die vriend en vijand verbaasde. Binnen no time was het speelveld volledig veranderd: Kamala Harris werd de nieuwe kandidate én ze bleek goed te zijn in die rol. Zo goed, dat er al snel mensen waren die zeiden dat ze nu een extra reden hadden om op haar te stemmen: niet meer alleen als stem tégen Trump, maar ook als stem vóór Harris. Dat ze zich scherp tegen Trump afzette hielp daarbij: in haar speech bij de Democratische conventie zei ze dat ze in haar carrière in de wereld van het recht maar één klant had: “the people”. Trump’s enige klant zou hijzelf zijn. En waar Harris een belastingkorting voor de middenklasse bepleitte, ging Trump volgens haar voor “korting voor de allerrijksten”.