Ruim vierhonderdduizend Nederlanders voelen zich zo terneergeslagen dat zij aan zelfmoord denken. Ook dit jaar zullen weer meer dan honderdduizend mensen een suïcidepoging doen. Daarvan “slaagt” ruim 1,5 procent: om en nabij negentienhonderd mensen. Ongeveer negenduizend Nederlanders komen na een mislukte poging in het ziekenhuis terecht. Onder twintigers en dertigers is suïcide met 408 incidenten momenteel zelfs doodsoorzaak nummer een.

Wraakporno associëren we meestal met jongeren: een puberale actie van een boze ex die naaktfotos of -filmpjes van je online zet of verspreidt via sociale media, zoals Snapchat, WhatsApp, Facebook of Twitter. Maar wat nu als het je moeder overkomt?

Op 20 oktober 2020 ontsnapte Peter Madsen uit de Herstedvester-gevangenis in Albertslund, waar hij een levenslange celstraf uitzit voor de moord op journaliste Kim Wall. De Deense “duikbootmoordenaar” kwam gelukkig niet ver en werd kort na zijn uitbraak weer opgepakt. Fysiek raakte niemand gewond, maar psychisch is het een zware klap voor de betrokken personen. Niet in de laatste plaats voor Ingrid Wall, de moeder van Kim.

Wat is toch de reden dat een vleugje narcisme, een snuifje harteloosheid en een stevige portie uitbuiting veel vrouwenharten anno 2021 nog steeds gegarandeerd sneller laat slaan?

Wanneer we iets horen of lezen over zedendelicten, gaat dit meestal over de slachtoffers of de daders, maar voor de directe familie van die laatste groep is maar weinig aandacht. En dat terwijl familieleden behalve met hun eigen gevoelens van schuld en schaamte ook vaak te maken krijgen met bedreigingen. Soms zelfs met fysiek geweld en vernielingen aan hun woning. Maar ook als er nog geen misdrijf is gepleegd, is het niet makkelijk om te dealen met een naaste met pedofiele gevoelens. Drie familieleden delen hun ervaringen.