Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Het is woensdag 27 november 2024 ronduit beroerd weer. Het regent vrijwel onafgebroken. Heel af en toe is het eventjes droog. Maar niet voor lang. Het is de hele dag niet echt licht geworden. Wie niet naar buiten hoeft, blijft binnen. Daar, bij de warme kachel, zijn overal de lampen aan.
Over een hologram, een erotisch centrum dat nog lang niet klaar is – als het er al komt – en het populairste vervoermiddel van dit moment in deze buurt.
Ik kan er niet omheen. Ik wil er ook niet omheen. Ik heb het natuurlijk over de verschrikkelijke gebeurtenissen van vorige week. Joden, Israëli die hun Ausweis moeten laten zien aan een meute bloedhonden.
In de nacht van 9 op 10 november nu 86 jaar geleden, sloegen de nazi’s genadeloos toe en werd er een begin gemaakt met de vernietiging van de Joden: de Kristallnacht. Struikelstenen herinneren ons eraan dat er ook in onze buurt Joden woonden.
Daar gaat-ie weer, zal menigeen hebben gedacht bij het nieuwe programma “Bij ons op de Wallen” waarvan vorige week donderdag de eerste aflevering te zien was. Veel leut, pret, lachen en seks. Wist u niet hè?
Gisteren hield ik een praatje bij We live here op Oudekerksplein 30 in het kader van de 750ste verjaardag van Amsterdam. Omdat er naar gevraagd werd door mensen die het hadden gemist of die het nog graag eens rustig wilden nalezen, hierbij de integrale tekst van de voordracht, vermomd als Uitkijkpost 380.