Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Nog één keer over de mondkapjes. Goed, u kunt het woord niet meer horen natuurlijk en eerlijk gezegd ben ik er zelf ook wel klaar mee. Maar dit weekend hoorde ik weer een verhaal, waar je beslist obstinaat van wordt.
De rookvrije speelplaats is de volgende stap in wat uiteindelijk de totaal rookvrije maatschappij zal worden. We weten natuurlijk allemaal waarom. En we weten het bovendien al heel lang: roken is slecht, heel slecht zelfs. Je kunt er allerlei zeer nare ziektes van krijgen. Niet doen dus! Maar toch, maar toch… “Iets zo verrukkelijks als een Gauloise kon je natuurlijk het beste binnenshuis oproken, in een klein, goed afgesloten kamertje, zodat de uitgeblazen rook niet helemaal verloren ging voor de nooit voldane ademhaling van de ware sigarettenroker.” Aldus W.F. Hermans in De laatste roker.
Een half leger aan politieagenten, handhavers, traffic-controllers en hosts was er ingezet afgelopen zaterdagavond om de chaos op de Wallen enigszins in aanvaardbare banen te leiden.
Wat voor zin heeft het om een maatregel als de mondkapjesplicht af te kondigen als je toch niet handhaaft?
Het is zover: het mondkapje moet op op de Wallen. Vanaf vandaag, woensdag 5 augustus negen uur, is de maatregel van kracht zegt de gemeente.
Vanaf morgen, woensdag 5 augustus, is het verplicht om in deze buurt een mondkapje te dragen. Goed, we houden het nieuws bij, maar officieel weten we als bewoner op dinsdagmiddag nog van niks.