Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Terwijl de hele wereld zich bekreunt om het coronavirus schrijf ik heel eigenwijs toch nog een stukje over een heel klein en deels persoonlijk probleem: de bomen op het Oudekerksplein. Of beter: het ontbreken daarvan.
Nu het leven zelfs op de Wallen stilstaat en de openbare ruimte die tot op heden in beslag werd genomen door dronkaards en hoerenlopers is omgetoverd tot een speelterrein voor kinderen, is het tijd om eens aandacht te besteden aan een bijzonder manifest.
De onzichtbare vijand die ons teistert is nog lang niet uitgeraasd voorspellen de experts. Ook de Wallen zijn sinds zondag 15 maart compleet stilgevallen. Niets beweegt meer.
Waar de politiek nooit in slaagde en wat al het verzet van de buurtbewoners nimmer kon bewerkstelligen, is nu dankzij het coronavirus een feit: het is uitgestorven op de Wallen.
Ben je even weg wordt er weer een nieuw plan gelanceerd om de overlast op de Wallen aan te pakken.
De burgemeester is van zins nu ook de tweede magneet op de Wallen, de coffeeshops, aan te pakken.