‘Veel mannen laten ze gewoon op straat zetten, dan kan het fout gaan. Ik heb een keer iemand in mijn praktijk gehad die een glazen knikker had gebruikt, die was uiteindelijk gespleten. Hij had twee scherven in zijn geslachtsdeel, waardoor er inwendige snijwonden ontstonden.’ Aan het woord is de befaamde Surinaamse dokter Voigt, die acht jaar geleden zwichtte voor het zetten van deze balletjes van genot, boegroes, die onder de huid van de penis worden aangebracht.
In de wachtruimte van zijn praktijk in Paramaribo zit een aantal mannen en vrouwen gespannen voor zich uit te staren. Een meisje ligt met gesloten ogen uitgestrekt op de schoot van haar moeder die om de minuut door haar kletsnatte haren streelt. Met een slepende voet achter zich aan, verplaatst een man zich naar de dokterskamer, terwijl een Braziliaan een rooddoorlopen doek tegen zijn hoofd gedrukt houdt. Voigt heeft het er maar druk mee vandaag, zijn collega is vanwege ziekte thuis. Helaas voor de vele mannen die gezond en wel ook in de rij staan voor zijn befaamde praktijk. Naast het uitschrijven van recepten voor verschillende kwalen, wijdt Voigt zijn carrière namelijk ook aan het vergroten van het seksuele genot van man en vrouw.
Het zetten van boegroes, ook wel bekend als pearlings of genital beadings, is vanuit de Surinaamse gevangenis overgewaaid naar de stad. Wie een kleine heeft, krijgt een grote en wie een grote heeft, krijgt een monster, aldus de fans. ‘Mannen bleven mij maar vragen of ik ook boegroes kon zetten. Op een gegeven moment dacht ik: nou, laten we kijken of we die groep kunnen helpen,’ legt Voigt uit. ‘Ik was er al wel bekend mee, omdat er vaak mannen bij mij komen die ze weer weg willen laten halen. Dit gebeurt meestal als iemand een vrouw heeft gevonden met wie hij zijn leven wil delen en die niet zit te wachten op een knobbelig geslachtsdeel.’
Souvenirtje
Hij rommelt wat in de vele laatjes van zijn bureau dat met verjaardagskaarten, bloemen, talloze recepten en andere papieren is overladen. Een klein zakje wordt tevoorschijn gehaald. ‘Kijk, dit heb ik als souvenirtje gehouden.’ Hij haalt een aantal balletjes uit het doorzichtige zakje en laat ze over zijn handpalm rollen. ‘Die grote is uit een Johnnie Walker-fles. Ik heb ze een keer weggehaald en gehouden,’ zegt hij lachend.
Op straat wordt het vaak met scheermessen gedaan, die worden gewoon door de penis heen gestoken
Om infecties en verkeerd gezette boegroes te voorkomen, begon hij met een thuisstudie om ze zelf te gaan zetten. Een opleiding is er immers niet. ‘De eerste keer dat ik ze moest verwijderen, keek ik goed hoe ze gezet waren. Uiteindelijk heb ik mijn eigen manier ontworpen zodat er geen infecties ontstaan. In tegenstelling tot degenen die het op straat zetten, verdoof ik de patiënten. Ze voelen er bij mij niet veel van. Ook let ik goed op de grootte van de incisies die ik maak. Op straat wordt het vaak met scheermessen gedaan, die worden gewoon door de penis heen gestoken. Heel gevaarlijk, want je kunt een groot bloedvat raken. Ik voel eerst hoe stug de huid is, dan ga ik er voorzichtig een paar keer overheen zodat er een sneetje ontstaat, waarna ik de boegroe er onderhuids in kan stoppen. Zo raak ik geen bloedvaten.’
Per week helpt Voigt naar eigen zeggen rond de drie mannen in de leeftijd van twintig tot veertig jaar oud, meer kan hij wegens de drukte van zijn gewone praktijk niet aan. In zijn ‘boegroepraktijk’ gelden wel een paar regels. ‘Wie naar mij komt, moet zijn eigen balletjes meenemen. Ik wil namelijk niet aansprakelijk zijn als ik iemand een te grote knikker heb gegeven. Sommige vrouwen kunnen dat niet aan en daar wil ik niet de schuld van krijgen. Ook zet ik niet meer dan drie boegroes bij een persoon. Dat doe ik gewoon niet. Mannen willen er namelijk steeds meer. Sommigen lopen wel met vijftien balletjes rond. Dan kan het heel pijnlijk zijn om ze er weer uit te halen en door het gewicht krijgen sommigen hem niet meer omhoog. Ik waarschuw daarvoor, maar misschien denken ze “dat zal wel meevallen.”’
Hobby
Ondanks zijn professionaliteit, zijn er nog velen die het gratis op straat laten zetten. Zoals Renalto, die rond dezelfde tijd als Voigt begon met het zetten van balletjes bij vrienden. ‘Zelf heb ik het nooit gewild, maar er werd veel over gepraat. Ik was nieuwsgierig, het was nieuw voor mij, dus ik ben begonnen met het zetten bij vrienden. Ik zie het meer als hobby.’
Net als de dokter heeft hij zijn eigen manier ontworpen. ‘Ik gebruik een scheermes of de punt van een hark die ik vijl tot deze heel scherp is. Ik zet ze zonder verdoving en druk de wond gewoon vast tot het dicht is. Dan moeten ze vier dagen antibiotica drinken. Dat haal ik bij een speciale apotheek, zonder recept, maar ik zeg niet waar.’ Hij gniffelt en vervolgt: ‘Daarna moeten ze de balletjes blijven rollen, heen en weer, zodat het niet vast gaat zitten.’
Daarna moeten ze de balletjes blijven rollen, heen en weer, zodat het niet vast gaat zitten
Hoewel eigenaren van boegroes er trots op zijn, lopen ze er niet mee te koop. Via via kan er wel iemand geregeld worden die erover wil praten: Tjeco. Zijn boegroes zijn door een ex-gedetineerde gezet. ‘Mensen leren het in de gevangenis en laten het daar doen omdat dit de beste plek is. Je moet namelijk ergens zijn waar je een tijd geen omgang kan hebben met de dames. Sommigen gaan hiervoor ook naar het binnenland van Suriname en laten het doen als ze daar een tijd aan het werk zijn.’
Wie er precies als eerste mee is begonnen, weet hij niet, maar de ex-gedetineerden hebben het volgens hem wel naar de stad gebracht. De legende van de Japanse criminele organisatie Yakuza, doet aan de boegroes denken. Daar stond het bekend als pearling. Elk lid van de Yakuza kreeg per jaar dat hij vastzat een balletje onder de huid van de penis aangebracht. Uiteindelijk was precies te zien hoeveel jaar iemand had gezeten. In Europa en Noord-Amerika staat het bekend als genital beading.
Tjeco zweert zelf bij dominostenen. ‘Dat noemen we de raketten, ze zijn kleiner dan de knikkers uit Johnnie Walker-flessen. Ik maak ze met behulp van een metalen zaag, een vijl en schuurpapier. Uit een dominosteen haal ik wel zes balletjes.’ Zelf heeft hij er drie laten zetten. Meer hoeft hij niet. ‘Vrienden van mij hebben er wel vijftien, maar dat wordt veel te zwaar.’ Sinds hij de beslissing heeft genomen, is zijn seksleven niet meer hetzelfde, laat hij met een grote glimlach weten. ‘De eerste keer dat je seks hebt met boegroes doet het even pijn, maar na een paar minuten: je weet niet wat je voelt. Heeft een vrouw eenmaal een man met een boegroe gehad, dan willen ze nooit meer iets anders,’ vertelt hij lachend en veegt zijn handpalmen af aan zijn broek.
Verhalen over vrouwen die er eigenlijk niet zo blij mee zijn, doen ook de ronde, maar volgens Tjeco zweert de meerderheid toch bij een man met boegroes. ‘Soms noemen ze het wel beestachtig. Dan zeggen ze dat de mannen hen komen vernietigen. Sommige mannen zeggen daarom niets van te voren. Dan merken de vrouwen het pas als het er al in zit, ze voelen dat het toch wel lekker is en willen nooit meer iets anders. De reactie is ook vaak dat het teveel pijn doet omdat ze te vaak en te hard klaarkomen. Uiteindelijk voelen ze dan niks meer bij een man zonder boegroes.’
Soms noemen ze het wel beestachtig. Dan zeggen ze dat de mannen hen komen vernietigen
Verslaafd
De Surinaamse verloskundige Angela Traag ziet dit met eigen ogen gebeuren. ‘Vrouwen raken verslaafd aan mannen met boegroes. Niet van een of twee keer, maar als ze frequent seks hebben, willen ze daarna geen man meer zonder. Het genot vinden ze niet meer terug bij mannen zonder boegroes.’ Ze is geen voorstander van het fenomeen. De risico’s voor vrouwen zijn volgens haar groter dan ze zelf denken. ‘Het brengt schade. De boegroes kunnen groeven in de vaginawand snijden. Kleine openingen die een broeinest vormen voor het HPV- en HIV-virus. Het HPV-virus nestelt zich in de groeven waardoor er uiteindelijk kanker kan ontstaan.’ Volgens haar is het dan ook geen slim idee om een man met boegroes te zoeken. ‘Als ze ook nog ruw tekeer gaan, kunnen er echte scheuren in de vaginawand ontstaan. Het brengt alleen maar schade.’
Als ze ook nog ruw tekeer gaan, kunnen er echte scheuren in de vaginawand ontstaan
De zoektocht naar een ‘verslaafde’ vrouw blijkt echter moeilijk. Traag verklaart: ‘Het is een taboe. Vrouwen geven het niet zo snel toe en praten er niet over.’ Intussen zijn Tjeco en de vele andere boegroemannen nog tevreden en helpt dokter Voigt iedere week drie nieuwe mannen aan de genotsballetjes. Hoeveel procent van de mannen zweert bij een boegroe, blijft onduidelijk. Wel blijkt dat deze vorm van seksueel genot terrein aan het winnen is.
Een eerdere versie van dit artikel is verschenen in het Surinaamse opiniemagazine Parbode
