Wat er precies gebeurd is, en waardoor jouw grootste droom zo abrupt beëindigd werd weet ik niet. Maar als het inderdaad gaat om een gebaar richting een camera en verder weinig schokkends is dat inderdaad disproportioneel. Dat de Nederlandse omroep je onomwonden steunt zou volgens mijn logica niet gebeuren als er wel iets ernstigs aan de hand was.
Wat ongelofelijk klote dat een grote droom die je al zo lang koestert op deze wijze van je afgepakt wordt.
Ik keek de laatste jaren best vaak naar het Songfestival, maar altijd wat ironisch. Jointje, biertje, gekke acts, leuke avond. Maar dit jaar verhéúgde ik me voor het eerst. Dankzij jouw fantastische ‘Europapa’.
Toen ik je nummer voor het eerst hoorde schreef ik spontaan een stukje over die prachtige puinhoop van jou. Ik was enorm onder de indruk. Tot mijn eigen verbazing trouwens.
Toen bekend werd dat jij dit jaar Nederland zou vertegenwoordigen kende ik je maar vaag. Ik bedacht toen jouw optreden op Lowlands eens te bekijken. En daarna nog regelmatig. Wat een goeie show was dat zeg!
Dus ergens dit voorjaar werd ik fan van jou. Songfestival of niet. Sinds maart zeg ik gevraagd en ongevraagd tegen mensen dat ‘Europapa’ de beste Nederlandse inzending ooit is. En dat is ook zo. Dat neemt niemand je meer af.
En toen kwam deze fuckup. De belangrijkste dag van je leven misschien wel. Toen werd die dag opeens heel lelijk in plaats van hoe dan ook fantastisch.
De nare shit die over je geroepen is op social media wil je niet weten, ik hoop dat de gigantische steun je wel bereikt.
Dankjewel Joost. Dankjewel voor je mooie lied. Ik verheugde me voor het eerst echt op het Eurovisiesongfestival! Jouw verhaal had een veel mooier einde verdiend. Hopelijk krijg je nog een nieuwe kans, wat mij betreft volgend jaar.
Als jij daar geen zin in hebt is het ook goed. Je bent hoe dan ook een fucking legend! Aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen.
