Ja, pianist Peter Beets komt uit de jazz. En ja, hij houdt zich intens bezig met klassieke muziek.
“Hij is iemand die de cross-over omarmt,” zegt jazzvioliste Julia Philippens. Maar bij de term ‘cross-over’ plaatst ze wel meteen een kanttekening, omdat die ook oppervlakkigheid kan suggereren: van alles een beetje. “En Peter is juist zo’n pure muzikant.”
Naturel
Het is op Beets’ initiatief dat Julia en Philippens opnieuw samenwerken. “Bij Meeting Point deden we nog ieder ons eigen ding; Rosanne klassiek, ik jazz. Dit project gaat veel dieper.”
Dit blijkt wel uit de trailer op Youtube waar Julia volledig losgaat in Chopins bezonken Prélude opus 28/4, op een manier die verbluffend naturel overkomt.
Razend enthousiast is Julia ook over Beets’ aanpak van Bartóks Roemeense Volksdansen.
“Bartók deed onderzoek naar volksmuziek op het platteland; in allerlei dorpjes liet hij mensen oude liedjes zingen. Over die melodieën gooide hij zijn eigen harmonische saus. En Peter heeft nu de melodieën intact gelaten, maar daaronder weer zíjn eigen akkoorden geplaatst. Nu ben ik persoonlijk al jarenlang fan van die Bartók-melodieën, dus van tevoren had ik iets van: afblijven! Maar wat Peter ermee deed, is geniaal. Die derde dans, met die flageoletten, daar heeft hij zo’n mooie sferische begeleiding onder gezet: kippenvel! En bij die allerlaatste snelle dans heeft hij ook zoiets tofs bedacht, echt een feest.”
Organisch
Zus Rosanne Philippens speelt Rondo Capriccioso van Saint-Saëns: “Dat wilde ze eerst intact laten. Maar al repeterend kwamen we op ideeën: ‘Zullen we het hier even opengooien, zodat er wat improvisatie bij kan?’ Dat werkte heel organisch. Kijk, zulke klassieke stukken worden al jarenlang gespeeld; soms zijn ze gearrangeerd, maar zelden wordt er nog verder over gefantaseerd. Terwijl dat zo leuk is. Op die manier blijft muziek in beweging.”
Cross-over neemt de laatste decennia een hoge vlucht. Is het een bepaald levensgevoel of zijn er concrete factoren? Julia Philippens: “Tja, alles is onder handbereik in deze wereld. Denk aan globalisering, aan Internet. Via een camera-call kunnen we hier zien hoe het ginds in Syrië is. Muzikanten uit allerlei culturen zoeken elkaar op en gaan samenwerken.” Ook de crisis speelt een rol: “Opeens werd gesneden in de cultuur en gingen orkesten op de schop. Dat dwingt je als muzikant om je horizon te verbreden. Ach, het is moeilijk te zeggen wat precies de oorzaak is. Maar feit is dat iedereen veel meer om zich heen kijkt.”
Zussen
Als kind kregen Julia en Rosanne les van de beroemde vioolpedagoge Coosje Wijzenbeek. Al was er geen sprake van een gezamenlijk leertraject: “Rosanne en ik schelen tweeëneenhalf jaar, we hadden individueel les van Coosje en bij de ensembles zaten we in verschillende leeftijdsgroepen. Bovendien ontdekte ik rond mijn vijftiende de jazz. En Rosanne nestelde zich al gauw in de klassieke wereld. Mensen vragen vaak: hoe was dat nou om samen viool te studeren? Maar dat gebeurde dus amper, we deden elk iets anders.”
Toch doet de familieband zich op het podium wel gelden. “Ik werk het liefst met mensen die helemaal voor de muziek gaan. Dat ervaar ik in de repetities met Peter en Rosanne: dat we er niet als drie ego’s zitten, maar dat alles om de muziek draait. En hoewel Rosanne en ik meestal op verschillende podia staan − zij in het Concertgebouw, ik met de groep Fuse − voelen we elkaar zó goed aan! Echt zussen. Ook in de muziek.”
‘Beets Meets Philippens: Classic & All That jazz!’
Voor speellijst, zie www.peterbeets.com/concerts
