Hoe moeilijk was het om alle mensen, rondom Prince, die je hebt geïnterviewd zo ver te krijgen?
'Van zijn platenmaatschappij kreeg ik de uitnodiging om een releaseparty van een album bij Prince thuis bij te wonen, dat was een startpunt. Via een bevriende scriptschrijver kreeg ik de unieke gelegenheid om met Wendy & Lisa te spreken, net als Prince doen zij zelden interviews. Zij waren uitzonderlijk open over de periode dat ze met Prince hebben samengewerkt. Het interview met Wendy & Lisa heeft de inhoud van het hele boek versterkt. Hierna kreeg ik, dankzij een aantal geluksmomenten, de gelegenheid om met veel mensen te praten die vroeger met Prince hebben gewerkt. Later heb ik zelf nog muzikanten en anderen benaderd voor extra interviews.'
Je hebt niet met Prince gesproken, was dat ooit een doel?
'Ik heb een paar keer uitnodigingen gekregen van mensen rondom Prince om bijeenkomsten bij te wonen waar hij speelde. Helaas werd mijn verzoek om Prince daar te interviewen afgewezen, omdat hij liever spreekt via zijn muziek. Na het lezen van een paar zeldzame interviews was deze afwijzing geen probleem. Uit de, volgens mij oppervlakkige, interviews bleek dat Prince niet graag praat over zijn verleden en hoe hij werkt. Het was daarom juist prettig om, in het boek, toch een beeld te kunnen schetsen hoe hij werkt na mijn interviews met mensen rondom Prince, zoals technici en muzikanten.'
De relatie tussen Prince en vrouwen, en met name jonge vrouwen, is een belangrijk onderwerp in je boek. Je beschrijft dat hij zich graag laat omringen door vrouwen, iets dat al bekend was. Het was interessant om te lezen dat vrouwen Prince persoonlijk en muzikaal beïnvloeden. Zangeres Dionne Warwick heeft Prince kennis laten maken met de klassieke componist Mahler en de jazzpianist Bill Evans. Dat is nieuws voor veel Prince fans.
'Ja, ook voor mij. Bekend was dat Prince protegés heeft, maar niet dat zij hem zo zou beïnvloeden. Prince lijkt in de studio en op het podium alles onder controle te hebben, tot in het extreme. Voor mij was het interessant om te horen dat vrouwen, vooral Wendy & Lisa, grote invloed hebben gehad tijdens plaatopnames.'
Uit je boek blijkt ook dat Prince zeer beïnvloedt is door zangeres Joni Mitchell, van wie Prince haar nummer ‘A Case Of You’ heeft gecovered.
'Veel mensen beseffen niet dat de invloed van haar muziek in zijn muziek te vinden is. De muziek van Prince lijkt klassieke rockmuziek, maar er zitten wel degelijk invloeden vanuit de jazz en folk in. Op zijn album Around The World In A Day (1985) zijn het meest duidelijk de invloeden van Joni Mitchell te horen, die Prince als soort hommage aan haar heeft toegevoegd aan de tracks. Prince is ook altijd gecharmeerd geweest van het geluid van Kate Bush. Op haar album Red Shoes nam zij twee nummers van Prince op ‘Why Should I Love You’ en ‘My Computer’. Maar zij heeft hem niet zo beïnvloed als Mitchell.'
Vind je Prince een controlefreak, een beeld dat veel mensen van hem hebben?
'Helemaal niet. Ik bewonder vooral aan hem dat hij precies weet wat hij wil, graag dingen uitprobeert en in de studio graag muzikaal experimenteert. Een beste voorbeeld hiervan is zijn album Sign Of The Times. Prince is juist een muzikant die uitzonderlijk open staat voor nieuwe ideeën.'
Interessant zijn ook zijn honderden liedjes die hij schreef over Adam & Eva en het Hof van Eden
In je boek beschrijf je, naast zijn voorkeur voor vrouwen, dat Prince bang lijkt voor mannen, omdat hij vroeger op school vaak in elkaar is geslagen.
'Dat klopt. Prince houdt ook niet van zangers. Dit verhaal komt van zijn voormalige persagent in de jaren tachtig. Met hem heb ik uitvoerig gesproken over de jeugd van Prince en de relatie met zijn vader.'
Sex en God zijn onderwerpen die vaak terugkeren in je boek. Je noemt 'sex en religie' (op pagina 73) zelfs zijn handelsmerken. Je vergelijkt het album Lovesexy als zijn meest spirituele album en schrijft dat Prince God in zijn muziek beschrijft op een cryptisch manier.
'Sex en religie zijn inderdaad zijn handelsmerken. Tijdens zijn Purple Rain-tournee had hij op het podium gesprekken met God. In zijn latere carrière is zijn persoonlijke en creatieve kijk op het geloof, zijn relatie met God en zijn kijk op het karakter God veranderd, zeker nadat hij een Jehova getuige werd. Een duidelijk voorbeeld van deze invloed op zijn muziek is het album The Rainbow Children uit 2001. Interessant zijn ook zijn honderden liedjes die hij schreef over Adam & Eva en het Hof van Eden, een Bijbelse thema waar hij door gefascineerd is.'
Prince heeft altijd iets mystieks gehad. In het boek staan veel voorbeelden dat hij een mythe rond zichzelf in stand houdt. Leeft hij in zijn eigen fantasiewereld?
'Sinds zijn jeugd leeft hij in een wereld die hij zelf heeft gecreëerd (in het boek beschreven als afstandelijkheid en isolement, red.). Hij probeert zoveel mogelijk de echte wereld te vermijden, door ’s nachts op te nemen en op te treden. Ik denk niet dat hij een mythe in stand wil houden, maar een manier om controle te behouden. Het is niet een fantasiewereld, maar zijn wereld die hij controleert.'
Over het album Sign Of The Times schrijf je op pagina 157 dat dit album zijn invloed en status in de popmuziek heeft verloren.
'Hoewel dit album een van mijn favoriete Prince albums is, denk ik toch dat we nu moeten zeggen dat het niet één van hoogtepunten is uit zijn carrière. Het lijkt alsof het publiek en muzikanten er tegenwoordig niet meer zoveel over praten, zoals dat wel gebeurde in 1987, het jaar dat het album uitkwam. Toen werd het als een iconische plaat gezien. Het zou goed zijn wanneer Sign Of The Times opnieuw uitgebracht zou worden in een geremasterde versie met drie cd’s, zoals de plaat ooit bedoeld was. Zodat het een tweede leven krijgt. Ik denk dat de cd Purple Rain zijn iconische status wel altijd behouden heeft.'
De release van het album Purple Rain vergelijk je met de komst van The Beatles in 1964 naar Amerika, een gebeurtenis door velen een omslagpunt in de popmuziek genoemd.
'De plaat is volgens mij een van de meest toonaangevende platen uit de jaren ’80.'
Meer dan Thriller van Micheal Jackson uit 1982?
'Ja, veel mensen en ook Jackson-fans zullen het hier niet mee eens zijn. Volgens mij beïnvloedt Purple Rain, op verschillende manieren, nog steeds de hedendaagse muziek. Meer dan Thriller. In elke interview met hedendaagse artiesten wordt altijd gerefereerd aan Prince in plaats van Michael Jackson.'
Prince, zo blijkt uit je boek, is niet echt een fan van The Beatles. Op pagina 100 schrijf je: ‘Ik vroeg Wendy of de plaat door The Beatles was beïnvloed, iets wat Prince altijd heeft ontkend. Ze zei: ‘Prince heeft een hekel aan The Beatles. Niet om de muziek, denk ik. Het moet iets anders zijn. Misschien hun iconische look, of iets wat hij niet vond passen bij zijn ideeën over hoe rocksterren moeten zijn. Maar ik heb altijd gedacht dat hij zou bijdraaien als hij 'Dig a Pony' of 'Let It Be' zou horen. Punt uit. Leer mij die jongen zijn smaak kennen. Of 'Polythene Pam'. Als hij daar eens goed voor ging zitten, zou hij het wel begrijpen. Maar hij denkt meteen aan 'I Wanna Hold Your Hand' of 'Strawberry Fields Forever'. Die nummers vindt hij te populistisch.’
'Ik denk dat zijn mening over The Beatles steeds veranderd. Op het album Around The World In A Day staan duidelijke invloeden van The Beatles op Prince, zoals de cover en qua geluid.'
In Europa voelt Prince zich wel volledig begrepen
Tussen 1993 en 2000 gebruikte Prince ‘The Symbol’ als zijn nieuwe ‘naam’. Na het lezen van de paragraaf hierover lijkt dat hij dit heeft gedaan uit frustratie. Zijn persagent noemde deze stap destijds ‘geschift, maar ook geniaal’, zo beschrijf je.
'Ja, dat denk ik ook. Maar hij heeft het ook gedaan uit zakelijk en juridisch oogpunt om onder zijn platencontract met Warner uit te kunnen komen. Hoewel dit een radicale stap was, denk ik dat het voor Prince een manier was om creatief verder te kunnen. Ik ben het eens met wat zijn persagent destijds zei.'
Prince heeft een bijzondere relatie met Nederland (in het boek schrijft Thorne op de pagina’s 185-188 over Nederland en Prince, red.). In het boek noem je de aftershow van Prince in het Haagse Paard van Troje, op 19 augustus 1988, dé meest legendarische aftershow van zijn carrière.
'De show in Den Haag is niet voor niets, onder verschillende namen, als bootleg uitgebracht; ook door Prince zelf. Ik vind het een ongelofelijk goed optreden! Ik was er zelf helaas niet bij. Wanneer het officieel uitgebracht zou worden, zou het zeker gelden als een van de beste rockalbums ooit. Prince voelt zich volgens mij op zijn gemak in Nederland. Ook Europa is altijd belangrijk voor hem geweest, vooral omdat daar het publiek veel meer ‘open minded’ en minder preuts is dan in de VS. In Europa voelt hij zich wel volledig begrepen.'
Eerder spraken we over de invloed van vrouwelijke muzikanten op Prince. Welke invloed heeft Candy Dulfer op Prince gehad?
'Ik denk dat zij zeer belangrijk voor Prince was. Candy Dulfer was een van de belangrijkste mensen tijdens zijn tournee in 2002, waarin Prince bijna alleen maar jazz/pop speelde. Ze past zeer goed bij zijn band. Ik weet niet of Dulfer Prince muzikaal beïnvloedt heeft zoals andere vrouwen, maar hij is gefascineerd door mensen die instrumenten kunnen spelen die hij niet kan bespelen. Misschien heeft ze Prince aanspoort om meer jazzplaten te maken…'
Hoe moeten we, anno 2015, naar Prince kijken? Is hij nog steeds zo invloedrijk? Recent verschenen de twee albums Plectrum Electrum en Art Offical Age. En in 2006 bracht hij het album 3121 uit waarmee hij de competitie aanging met de huidige generatie hiphop sterren zoals OutKast, The Neptunes en Kanye West.
'Ik denk dat er twee manier zijn om hier naar te kijken. Als artiest heeft Prince muzikaal nog steeds veel invloed op de hedendaagse muziek. Ik stel wel vraagtekens bij hoe hij, tegenover de huidige hiphop en popartiesten – de namen die je noemt- overeind blijft. Zijn laatste twee albums hadden niet zo’n impact zoals hij vroeger had. Maar ik weet niet of hij de Prince weer wil zijn, zoals hij in de jaren ’80 was.'
