Ik bezoek het mHealthcongres. Om volledig te zijn: het 5e Mobile Healthcare congres op 6 oktober 2016 in Media Plaza Utrecht (Jaarbeurslocatie). Behalve het congres is er ook een beurs (iZone), een speeddate event, een livestream (met tussen de lezingen interviews, afgenomen door Vincent Evers) en een aparte track ‘Datadriven Healthcare’ . Geen wonder dat de opkomst (850 aanmeldingen) weer groter is dan vorig jaar. De organisatie is voortreffelijk en u kunt gelukkig alles nog eens nalezen via de website (Wachtwoord: MOBH2016). Toon alvast uw belangstelling voor een volgende editie op 09 november 2017
Traag
Door een spreker wordt opgemerkt dat de doorbraak van ‘zorg op afstand’ (ehealth, mhealth) nu dan toch aanstaande is. Zeker, er gebeuren mooie dingen, maar op te bescheiden schaal. Laat dat nu ook de boodschap zijn die ik maar al te vaak hoor. Al in 2011 toont huidig Hoogleraar Witkamp zich positief in een kort interview. De vraag kan zijn waar we anno 2016 in de levenscyclus van deze specifieke innovatie zijn beland. Ik ben benieuwd waar lezers ‘zorg op afstand’ momenteel lokaliseren in deze Gartner grafiek. Gaat Nederland de door het Ministerie van VWS gestelde doelen tijdig halen? Ik betwijfel het.
Verwachtingen
Teruggrijpend op de titel van mijn betoog, zou het toch wel eens kunnen zijn dat verzuimd is voldoende in te spelen op de verwachtingen van de eindgebruiker. Zeker, ik onderschat allerminst de rol die behandelaars spelen. Voelen zij zich bedreigd in hun bestaanszekerheid of hun eigenwaarde door de verdergaande taakdelegatie? Met nu dan techniek die een deel van de werkzaamheden gaat overnemen. Is dit nog maar het begin van een revolutie door inzet chatbots, expertsystemen en robotica. Kortom, hindermacht zou wel degelijk -bewust of onbewust- een rol kunnen spelen in de trage uitrol. Persoonlijk denk ik dat de positie van de cliënt/patiënt steeds is onderschat. De organisatie van ‘zorg op afstand’ voelt namelijk zeker niet automatisch veilig en vertrouwd. Door mengvormen in te zetten, afwisselend een virtueel en een fysiek contact (ook wel blended care genoemd) is een deel van de onvrede weggenomen. Maar beslist niet alles. Zeker als er veel techniek aan te pas komt.
Macht der Gewoonte
Een bestseller van Charles Duhigg, in het Nederlands vertaald onder de titel ‘Macht der Gewoonte‘ geeft klassieke voorbeelden hoe het publiek afhaakt als het zich gemanipuleerd voelt. Dit zogenaamde targeting is namelijk soms te doorzichtig. Innovatie zou zich moeten baseren op een vertrouwenslus. Signaal>Routine>Beloning. De routine zou je voorzichtig kunnen aanpassen. Diverse voorbeelden komen in het boek voorbij. Hoe krijg je de radioluisteraar zover dat deze een ongewone soundtrack gaat waarderen? Door de plaatsing van een volstrekt nieuwe ‘sound’ precies midden tussen twee geheide toppers op een speellijst (pagina 224). Als je dat maar vaak genoeg doet, gaat men deze sound waarderen, zo blijkt uit degelijk onderzoek.
Les
De les zou kunnen zijn dat voor snellere gewenning aan ‘zorg op afstand’ eerst een fysiek contact, daarna een (geheel of gedeeltelijke) eHealth opdracht en afsluitend een fysiek contact de sleutel zou kunnen zijn. Dit model wordt trouwens door de POH GGZ (praktijkondersteuner in de eerste lijn voor de Geestelijke Gezondheid Zorg) toegepast bij de interventie van milde psychische aandoeningen (lees digitale zorg Magazine). Als je dit patroon steeds herhaalt is er feitelijk van blended care sprake. Cruciaal is het inzicht dat eHealth als een als vreemd ervaren zorgvorm kan worden beschouwd door veel mensen. Daarbij kan de inzet van camera’s, sensoren nog weer een extra last betekenen. Ik ben benieuwd of de modellenmakers hierbij voldoende stil staan. Wat dat betreft is de toon die Jeroen Tas (Philips) aanslaat in het Financieel Dagblad van 10 oktober 2016 niet zondermeer geruststellend. Lees Nederland proeftuin van digitale zorgambities Philips.
