In Brasília werd deze week dagen- en nachtenlang onderhandeld over wetgeving die de rompslomp in de Braziliaanse havens moet aanpakken, maar op straat gingen de gesprekken over twee heel andere onderwerpen: het homohuwelijk en de zanger Netinho, die al bijna een maand op de intensive care ligt omdat hij zonodig spierballen wilde.
Voor Pampus
Lange wachtrijen horen net zo bij Brazilië als caipirinha’s en weinig aan de fantasie overlatende bikini’s. Het is dus geen verrassing dat schepen soms meer dan twee weken voor de rede moeten ronddobberen voor ze in de haven kunnen aanmeren. Niet handig, zeker niet in een land dat enorme hoeveelheden grondstoffen (ijzererts) en bulkgoederen (koffie- en sojabonen) exporteert.
De rompslomp heeft twee oorzaken: de havens zijn klein en verouderd en de bureaucratie is er oeverloos. Daar wil de regering-Rousseff iets aan doen: de havens moeten uitgebreid en gemoderniseerd worden en de regels versoepeld. En daartoe moeten ze, in ieder geval deels, geprivatiseerd worden. Juist dit stuitte in Brasília op verzet.
Na dagen- en nachtenlange onderhandelingen kreeg de regering-Rousseff haar zin. Goed nieuws voor de Nederlandse maritieme dienstverleningssector, die vooraan in de rij staat om contacten die de afgelopen jaren gelegd zijn te verzilveren. President Dilma Rousseff moet nog wel even haar handtekening zetten.
Ondertussen dobberen de schepen verveeld verder, wachtend op de dag dat ze mogen laden of lossen. Voor de rede van Salvador telde ik er vrijdag vierendertig.
Weigerambtenaren
Om te trouwen of een geregistreerd partnerschap af te sluiten moet je in Brazilië naar een cartório, een kruising tussen een gemeentehuis en een notariskantoor. Officieel konden Braziliaanse homo’s en lesbiènnes sinds 2011 al partnerschappen registreren en sinds 2012 ook trouwen, maar in de praktijk leverde dat buiten de grote steden vaak problemen op: cartórios mochten namelijk zelf weten of koppels van gelijk geslacht bij hen terecht konden of niet. Vanaf afgelopen donderdag hebben weigercartórios pech: na een besluit van de Nationale Rechtsraad (CNJ) zijn alle cartórios verplicht om homo’s en lesbiènnes toe te staan een partnerschap te registreren of in het huwelijk te treden.
Bij mij in de straat leverde het voer voor joligheid op. Valmir, de klusjesman, vroeg Mário, de kapper, ten overstaan van Ana en Luzia van het groentestalletje en van mij (Mário ging net mijn haar knippen) ten huwelijk. Lachen, gieren, brullen!
In Brasília stak de Nederlandse ambassade de regenboogvlag uit.
Plofzanger
Het andere gesprek van de dag betrof het leed van Netinho, een uit Bahia afkomstige maar in heel Brazilië geliefde zanger van opzwepende axé-muziek. Netinho ligt al sinds eind april op de intensive care (eerst in Salvador en nu sinds een week in São Paulo) omdat hij zonodig spierballen wilde. Een anabole steroïdenkuurtje leidde tot acute problemen met zijn bloedsomloop.
Spierballen zijn de rigueur in de axé-scene, voor de heren dan. Dames moeten gespierde dijen hebben. Vraag het maar aan Ivete Sangalo.
Bij mij in de sportschool had niemand medelijden met Netinho. Anabolengebruik, hoewel illegaal, is schering en inslag, maar er wordt op neergekeken. Ziet een Braziliaan iemand met grotere spierballen dan hijzelf? Dan zegt hij smalend ‘É bomba!’ Vrij vertaald: ‘Die gozer is een plofkip!’
Alweer een busongeluk
Vorige week schreef ik al over de onveiligheid van het openbaar vervoer in Brazilië. Toen betrof het stadsbussen in Rio de Janeiro. Woensdag waren er opnieuw tien doden te betreuren bij een busongeluk, deze keer met een intercitybus, die op weg van Vitória in de deelstaat Espírito Santo naar Itamaraju, in het uiterste zuiden van Bahia, uit de bocht vloog.
Er zijn in Brazilië vrijwel geen intercitytreinen; lange afstanden worden per bus afgelegd – en steeds vaker per vliegtuig.
