Zeg nou zelf: ziet de foto hierboven eruit alsof hij in Brazilië genomen is? De man die voorbij loopt heeft winterkleren aan, de boom die uit zijn lijf lijkt te groeien is kaal, het gebouw in de achtergrond ziet er verdacht Europees uit. Toen ik op dit plein in Curitiba stond moest ik mezelf er ook steeds aan herinneren dat ik nog altijd in Brazilië was en niet in, pakweg, Luxemburg.
Het weer was de belangrijkste factor in de verwarring die zich van mij meester gemaakt had. Op het moment dat ik deze foto nam was ik nog maar net uit het vliegtuig gestapt. Thuis in Salvador was het drieëndertig graden; hier in Curitiba stond het kwik op dertien. Drie en een half uur vliegen, een temperatuurverschil van twintig graden – maar ik was nog steeds in hetzelfde land.
Brazilië is zo groot dat het in verschillende klimaatzones ligt. Het noorden heeft een tropisch klimaat, het noordoosten en een groot deel van het centrale binnenland hebben een savanneklimaat, São Paulo, Rio de Janeiro en Belo Horizonte liggen in de subtropen, en in de zuidelijkste deelstaten doet het weer, net als de architectuur, niet zelden sterk aan Europa denken.
Curitiba is niet de zuidelijkste metropool van Brazilië (dat is Porto Alegre) maar de op 932 meter hoogte gelegen hoofdstad van de deelstaat Paraná is wel de koudste van het land.
Ik hou niet van generaliseren, maar het is niet meer dan logisch dat de grote klimaatsverschillen binnen Brazilië een zekere invloed hebben op de volksaard in de verschillende regio’s. Hoewel Brazilianen uit streken met een gematigder klimaat hartstikke sympathiek zijn als je ze eenmaal leert kennen, staan ze over het algemeen niet bekend als ’s lands meest extroverte lachebekjes. Die eer is weggelegd voor hun landgenoten uit tropischer streken.
