Aanhoudende droogte doet in het noordoosten van Brazilië niet zelden het vee creperen en de oogst verpieteren, maar gebrek aan regelmatige regenval is geen probleem voor het Zwitserse tabaksbedrijf Danco. Ook als er geen druppel hemelwater valt houdt een hypermodern irrigatiesysteem de tabaksplantjes op de plantage waar ik deze foto nam springlevend.
Deze plantage, in de buurt van Muritiba, in de deelstaat Bahia, heeft veel weg van een fabriek. In zijn kantoor houdt landbouwkundig ingenieur Carlos een oog op vele computerschermen met daarop de meest up-to-date informatie over de aanplant op de verschillende tabaksvelden, data die deels afkomstig zijn van satellietbeelden.
Uiteraard kost zo’n volledig gecomputeriseerd irrigatiesysteem een flinke duit. Maar in Brazilië, dat veertig procent van alle suiker, een derde van alle koffiebonen en een kwart van alle sojabonen ter wereld produceert is dit soort high-tech gemeengoed aan het worden.
Op landbouwbedrijven ter grootte van een Nederlandse provincie, welteverstaan – kleine keuterboeren hebben voor dit soort grapjes geen geld. Qua omvang valt ook de tabaksplantage van Danco in Muritiba in het niet bij de enorme sojalanderijen in het zuidwesten van Brazilië, maar tabak is een gewas dat zoveel oplevert dat de investering de moeite loont.
Maar door steeds strengere anti-tabaksregelgeving wereldwijd en door het feit dat Brazilië in vergelijking met andere tabaksproducenten steeds duurder wordt is het echter niet onwaarschijnlijk dat de tabaksindustrie in Bahia over een jaar of tien, twintig haar laatste adem uitblaast. Dan wordt dit biologerende beeld van in blauwe uniformen geklede Bahianen die – als ware het een rituele dans – jonge tabaksplantjes bemesten geschiedenis.
