Er zijn maar weinig landen ter wereld die zo vaak met seks geassocieerd worden als Brazilië. Brazilianen vinden dat niet leuk. Maar zoals uit bovenstaande foto blijkt kun je niet om het feit heen dat het land een bloeiende seksindustrie heeft.
Openbare telefooncellen worden in Brazilië orelhão genoemd, ‘groot oor’. Maar in dit exemplaar in het centrum van Rio de Janeiro draait alles om een ander lichaamsdeel: a bunda. Brazilianen zullen het zelf gretig beamen: het achterwerk is een nationale obsessie. Op de sportschool trainen zowel mannen als vrouwen verbeten hun bilspieren tot perfectie – en als dat niet werkt is een plastisch chirurg zo gevonden: er is geen land ter wereld waar zoveel aan billen en borsten vertimmerd wordt.
Brazilië is echter tegelijkertijd ook een preuts land, en de evangelisch-christelijke kerken die de laatste dertig jaar enorm aan terrein winnen zijn zo mogelijk nog conservatiever dan de rooms-katholieke kerk die eeuwenlang een ijzeren greep op de maatschappij had. Wie weet zijn vormen van seks waarop een taboe rust juist daarom zo populair.
Misschien is het u niet opgevallen, maar de ‘dames’ die in deze telefooncel hun diensten aanbieden zijn geen dames. Op elke flyer staat het woord ‘travesti’.
In de Braziliaanse psyche neemt de travestiet een nogal paradoxale plek in. Enerzijds is hij / zij bijna een nationaal symbool (kijk maar eens rond tijdens carnaval) maar anderzijds wordt hij / zij door een groot deel van de bevolking gehaat. Van alle slachtoffers van dodelijk geweld tegen homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders is maar liefst veertig procent travestiet of transseksueel.
De dames die in deze telefooncel hun diensten aanbieden hebben een gevaarlijk beroep. Elke keer dat zij de telefoon opnemen kan de laatste zijn.
