James Bedford blies zijn laatste adem uit toen de doktoren arriveerden op 2060 Eleanore Drive in Glendale, Californië. Bedford, 73, had terminale kanker. Hij was overgebracht van een ziekenhuis naar het huis van zijn buren voor zorg in een hospice. Door de verpleegsters gewaarschuwd dat Bedfords tijd nabij was, arriveerde Dr. B. Renault Able op 12 januari 1967 rond het middaguur bij het sterfbed van de man. Bedford mompelde: ‘Ik voel me beter’, en stierf toen stilletjes om 13.15 uur.
Het lichaam van Bedford bevindt zich momenteel in een faciliteit in Arizona, in afwachting van zijn wederkomst. 57 jaar lang rust hij nu in een metalen buis: de eerste man in de geschiedenis van de mensheid die cryogeen werd ingevroren.
Bedford werd geboren in 1893 in Pittsfield, Massachusetts. Als vierjarige kreeg hij zijn eerste aanraking met de dood: een wekenlange strijd tegen difterie die hem bijna het leven kostte. Maar de jongere herstelde zich en ging verder om een leven vol avontuur en prestatie te creëren.
Als jonge man verhuisde Bedford naar Californië en ging naar UC Berkeley, waar hij zijn masterdiploma in onderwijs behaalde terwijl hij lesgaf op de middelbare school in Escalon, een stad in de San Joaquin Valley. Zijn focus lag op beroepsopleiding en loopbaanontwikkeling, en hij publiceerde een aantal boeken over dit onderwerp. “Veel jonge mensen zien de toekomst tegemoet met gevoelens van twijfel, cynisme en wanhoop”, vertelde hij in 1938 aan de Los Angeles Times; hij hoopte dat hij dat kon verlichten.
Toen hij niet werkte om adolescenten te helpen een lonende carrière te vinden, was Bedford de wereld aan het verkennen. Hij ging op safari in Afrika, toerde door de regenwouden van Zuid-Amerika en vloog door heel Europa. Dus misschien was hij er nog niet klaar voor dat het avontuur zou eindigen toen hij op zijn zeventigste hoorde dat hij kanker had. Hij begon te bellen om meer te weten te komen over een opkomend, marginaal onderwerp: menselijke cryogene techniek. Bedford nam uiteindelijk contact op met Robert Nelson, president van de Cryonics Society of California, een man die in sommige kranten wordt beschreven als tv-reparateur. Nelson vertelde Bedford dat zijn groep de levensverlengende diensten kon bieden waarnaar hij op zoek was.
CRYONICS SOCIETY
“Hij belde vele malen,” vertelde Nelson aan Associated Press, “en dacht dat dit proces het begin en het einde was.”
De artsen van de Cryonics Society hadden vanaf het moment dat Bedford stierf zeven minuten de tijd om de eerste fase van de rest van zijn leven af te ronden. Hij kreeg kunstmatige beademing om de zuurstof naar zijn hersenen te laten stromen, terwijl dimethylsulfoxide in zijn aderen werd gepompt om zijn bloed te vervangen en zijn organen tegen bevriezing te beschermen. Toen dat eenmaal was gebeurd, werd hij op ijs geplaatst in een metalen, buisvormige capsule, gemaakt door – geen grap – een pruikenmaker uit Phoenix genaamd Ed Hope. Het lichaam werd vervolgens per lijkwagen vervoerd van een mortuarium in Los Angeles naar de cryonics-faciliteit in Arizona.
“We hebben hierover geheimhouding gezworen”, vertelde een anonieme mortuariummedewerker aan de Times. “We hebben niet in de container gekeken, maar een dokter vertelde ons dat er een lichaam in zat.”
Een paar dagen later maakte de Cryonics Society aan de wereld bekend dat de eerste mens met succes was ingevroren met vloeibare stikstof, klaar voor een heropleving wanneer de remedie tegen kanker werd gevonden. (Twee van hun eerdere pogingen mislukten. Een leraar op een school in San Francisco was te lang dood voordat de cryonics-werkers arriveerden, wat betekent dat zelfs als hij op een dag weer tot leven zou komen, zijn hersenen waarschijnlijk te beschadigd waren om te herstellen. Een andere was een vrouw uit Californië die, buiten medeweten van de Cryonics Society, was vóór het invriezen gebalsemd. Toen dit eenmaal ontdekt was, werd ze op de gebruikelijke manier ontdooid en begraven.)
‘Bedford kan 20.000 jaar lang in schijndood in zijn enorme thermosfles worden bewaard, in afwachting van een heropleving’, merkte de Times op.
SCEPTISCH
Wetenschappers waren sceptisch. Het hoofd van het biotechlaboratorium van UCLA, Dr. John Lyman, noemde het project ‘extreem naïef’ en ‘absurd’. “Het metabolisme van de cellen wordt afgebroken en als zelfs de kleine lichamen zijn afgekoeld door vloeibare stikstof, barsten de cellen en wat je eruit krijgt is zoiets als een vaatdoek,” zei hij. Dr. Stanley Jacob van de Universiteit van Oregon, mede-ontdekker van dimethylsulfoxide, was niet erg onder de indruk van deze toepassing. “Ik ben bang dat het geld van de arme man is verspild, omdat het met de huidige methoden niet mogelijk is om te doen wat ze proberen te doen”, zei hij tegen de pers. ‘Hij is dood zodra hij bevroren is, en hij komt niet meer terug.’
De verpleegsters van het hospice die voor Bedford zorgden, waren ook twijfelachtig. ‘Alleen God heeft de macht tot onsterfelijkheid’, merkte iemand op.
Helaas was de bevroren slaap niet vredig voor Bedford. In 1970 presteerde de menselijke thermoskan niet goed; naar verluidt was de enige manier om te controleren of het nog gekoeld was, het controleren van de buizen op vorst. Hij werd naar een nieuwe faciliteit verplaatst, maar in 1976 kon die faciliteit ook niet het onderhoud onderhouden dat nodig was voor de aanhoudende bevriezing. Dus haalde Bedfords zoon Norman zijn vader op in een U-Haul en reed hem naar een commercieel cryonicsbedrijf in Emeryville. Op een foto poseerde Bedfords schoondochter Cecilia met de tube.
ALCOR
Hij deed zijn laatste ‘move’ in 1991, toen het cryonicsbedrijf Alcor zei dat ze de ijsmummie zouden opnemen. Na decennia van verhuizingen was het niet duidelijk in welke staat het lichaam van Bedford zou verkeren.
“Ik kan het gevoel van opgetogenheid niet beschrijven dat ik had toen ik de slaapzak die je omsloot opzij trok en zag dat je er intact en goed verzorgd uitzag”, schreef Alcor-medewerker Mark Darwin in 1991. “… Wat er verder ook is gebeurd, jij bent al die jaren bevroren gebleven. Er zijn maar weinig dingen in mijn leven die mij meer voldoening en vreugde hebben gegeven dan die kennis.”
Bedford woont/verblijft nog steeds in de vestiging van Alcor in Scottsdale, Arizona. De rest van zijn familie heeft ervoor gekozen om begraven of gecremeerd te worden, wat betekent dat als Bedford op een dag weer tot leven komt, hij wakker zal worden in het gezelschap van vreemden. Hij zal echter één beroemde buurman hebben: honkbal legende Ted Williams die samen met zijn afgehakte hoofd ook in Alcor de toekomst afwacht.
Cryonics bestaat dus al ruim een halve eeuw. Sinds die tijd zijn vrieskisten goed genoeg om lichamen op betrouwbare wijze langdurig in te vriezen. De gedachte is om weer ontdooid te worden zodra de medische technologie in staat is om de ziekte waaraan je overleden bent te overwinnen. Zo zijn we dus, vermits de financiering dit vermag, in staat om ons eeuwige leven te beginnen aan het eind van ons huidige leven. Of het dan nog erg leuk is om allemaal nieuwe vrienden te moeten maken met je verouderde manieren is nog maar de vraag. We kunnen in onze eigen levens al goed zien hoe snel de wereld kan veranderen, laat staan over een periode van eeuwen.
