Open brief aan de president van de Russische Federatie.
Beste Vladimir Vladimirovitsj,
Uw flitsbezoek aan Nederland zit erop. En ik heb u gemist. Ook al kon ik er bijna niet onderuit. Poetin hier, Poetin daar, Poetin overal. Tot het nieuws binnenkwam dat Margaret Thatcher was overleden. Nog zo’n ijzeren vuist. Metalen Maandag.
Volodja, ik zat in Belfast. Mijn eigen, wat lossere hand was de afgelopen dagen continu gevoed met een flinke pint, terwijl ik in de pub gebiologeerd naar een televisiescherm staarde.
Veertig paarden en veertig ruiters scheerden over de groenste heggen van het Verenigd Koninkrijk. The Grand National. Wereldwijd zouden er met mij nog zeshonderd miljoen mensen kijken.
De verrassende winnaars waren jockey Ryan Mania en Auroras Encore. Had ik daar een pond op gezet, dan had ik er 66 voor teruggekregen. Dat zijn heel wat pints. Mijn persoonlijke favoriet, het paard met de fantastische naam Rare Bob, werd vijfde.
Waarom deed u, uitdrager van het fysieke, eigenlijk niet mee aan The Grand National, voordat u koers richting Duitsland en Nederland zette? Naast paardrijden zwemt u ook, heeft u een zwarte band in judo en bent u een gevechtssmurf. Met of zonder het Ierse paard dat uw naam draagt: ik had hoe dan ook mijn geld op u gezet.
Daar in Belfast, dat net als uw Moskou naar de naam van een rivier is genoemd, dacht ik vaker aan u. Het bracht mij zelfs op het idee om u een brief te schrijven, met een Noord-Ierse tip.
Ook gisteren schijnt u weer gezegd te hebben dat de demografie een groot probleem is voor Rusland. Er gaan veel meer mensen dood dan erbij komen. Dat is evident. En die ouderen, die vertegenwoordigen natuurlijk ook nog voor een deel uw electoraat.
Toen de katholieken in Noord-Ierland het onderspit aanhoudend delfden tegen de protestanten hebben ze een list bedacht. Ze gingen kinderen maken. Heel veel. Huizen vol. Zo veel dat ze pakweg twintig jaar later op democratisch niveau invloed konden uitoefenen. Thatcher, in het katholieke deel ‘Maggie Torture’ genoemd, was over deze productiviteitsrace niet echt te spreken, maar dat terzijde.
Vladimir, John Lloyd noemde u terecht de meester van de nostalgie. Speel daarop in. Herintroduceer niet alleen die medailles voor buitengewone verdiensten op de werkvloer of op het land en het intensieve sportprogramma voor schoolkinderen. Maar kom dan ook weer met een medaille voor de vrouw. Voor de moederheldinnen. Uw Oekraïense collega Viktor Janoekovitsj heeft twee jaar geleden deze Sovjettraditie weer in ere hersteld. Baar je als vrouw minimaal vijf kinderen (en voed je ze op tot minimaal hun achtste…), dan word je uitgeroepen tot heldin van het moederland. Vanuit uw gedachtegoed om van Rusland weer een grootse, gloriërende natie te maken, een heersend werelddeel op zich, waarbij u een aantal elementen uit de Sovjettijd als geneutraliseerde fundering gebruikt, zou dit toch een vruchtbare en doeltreffende onderscheiding kunnen zijn.
Oeti-Poeti, nog even iets anders. U zult het niet geloven, maar al mijmerend struinend over Donegall Street stond ik ineens oog in oog met een beeld van Lenin. In mislukte cyrillische letters stond er ‘Kremlin’ boven zijn sculptuur. En naast één van uw roemruchte voorgangers wapperde de regenboogvlag. Een homobar die gelieerd wordt aan uw presidentiële stulpje! Misschien vindt u dat wel stuitender dan partijen als SGP of Martijn. Ziet u er wel een complot in.
Die vlag. De gedachten gingen nog wel terug naar twee maanden geleden. Ineens zag ik een verband, Vladimir. Het is wat vergezocht, maar toch denk ik u te hebben ontmaskerd.
Timmermans, u weet wel, die man die u gisteren de hele tijd in het Russisch toesprak, was eind februari al op de koffie bij uw consigliere Lavrov. Ik weet nog dat RTL-correspondent Olaf Koens twitterde dat pardoes de Luxemburgse vlag was opgehangen bij de persconferentie. Lichtblauw in plaats van donkerblauw.
In Rusland is dat natuurlijk een wezenlijker verschil dan in Nederland. Want terwijl wij vanuit het Nederlands elf basiskleuren kennen, kent uw Russisch er twaalf. Net als wij maakt u onderscheid tussen oranje en bruin, en roze en rood. Maar dat doet u ook met cinij (blauw) en goluboj (azuur, hemelsblauw).
Ik vertel u niets nieuws natuurlijk, meneer Poetin. Hierin zit een woordgrap. U heeft ons, dat liberale Nederland, een sneer door middel van kleurenmisbruik willen geven. Want in de Russische straattaal kent goluboj nog een andere betekenis: gay.
In Nederland hebben wij gisteren dus een fout gemaakt, Vladimir. Wij zijn niet op uw provocatie ingegaan. Als de demonstranten u echt hadden willen raken met hun kleuren, als ze echt tot uw Russische zielen wensten te geraken, dan hadden ze niet met roze kleuren en regenboogvlaggen moeten wapperen, maar met Luxemburgs hemelsblauw.
Dat had de maandag pas echt IJzersterk gemaakt.
Vanuit een inspirerend Belfast groet ik u.
Wees gezond!
Meer lezen van Geert Jan Hahn? Neem hier een abonnement!
