De Meilandjes hebben net goed en wel de verhuiskoffers uitgepakt na te zijn neergestreken in Hengelo, maar wellicht op korte termijn opnieuw hun koffers pakken. Hoe zit dat? ‘De gemeente kwam ineens met het verhaal dat wij maar deels over een woonvergunning beschikken’, aldus Maxime Meiland. Volgens omwonenden doen ambtenaren hier wel vaker moeilijk, bijvoorbeeld bij het plaatsen van een dakkapel, en nu zijn wij blijkbaar aan de beurt. Papa (Martien, red.) zit op ons erf in het woongedeelte, mama (Erica, red.) in een onderkomen dat officieel kantoorruimte is en ik woon in het gastenverblijf. In principe was dat prima, maar omdat ik daar een badkamer en keukentje in heb laten plaatsen, ziet men dat nu ook als aparte woning. Dat mag blijkbaar niet.’
Eerder dit jaar verliet de familie het Franse chateau in de hoop hier snel een nieuwe eigenaar voor te vinden. Dat is nog altijd niet gelukt. ‘Het duurt langer dan we gehoopt hadden, maar gelukkig zijn er een aantal serieuze gegadigden uit Nederland waarmee het binnenkort hopelijk lukt’, gaat Maxime verder. ‘Voor 9,5 ton mogen ze het hebben. Is dat komende zomer nog niet gelukt, dan gaan we misschien nog een seizoentje open voor gasten, al zal ik er zelf dit keer niet langer dan twee weken verblijven. Destijds was ik nog vrijgezel, maar nu ben ik alweer een tijdje samen met mijn vriend Leroy Molkenboer. Dat maakt de situatie toch anders. We leerden elkaar kennen tijdens de opnames van de leader van ons programma, aangezien Leroy cameraman is. We hadden het al snel heel gezellig en ook na zijn vertrek belden en appten we continu. Out of the blue stopte dat ineens ook weer en daar was ik best gepikeerd over. Plotseling bleef het helemaal stil aan zijn kant. Gelukkig herstelde ons contact weer toen we terug verhuisden naar Nederland en inmiddels hebben we onze eerste vakantie er met het gezin (waaronder ook dochter Claire, red.) opzitten. We hebben half november een heerlijke week op Curaçao doorgebracht.’
Nare herinneringen
Maxime hoopt op haar nieuwe stek in Hengelo te kunnen blijven en sluit het hoofdstuk Frankrijk het liefst zo snel mogelijk. Naast een fijne tijd, liggen er namelijk ook een aantal nare herinneringen in het land van het stokbrood en de wijn. Een voormalig manager van de familie speelt daarin een grote rol. Zij kwam in beeld toen het grote publiek de Meilandjes nog niet kende. Maxime: ‘We wilden al langer van start gaan met onze reallifesoap, maar hadden daar lang geen succes mee. Op een dag kwam journaliste Maxime op ons pad die ons het privé-mailadres van John de Mol doorstuurde en toen is het balletje gaan rollen. Ondertussen bleef ze ons van adviezen voorzien en vroegen we of ze onze manager wilde worden. Ze twijfelde eerst maar besloot het uiteindelijk toch te doen. We moesten haar echter naar buiten toe wel ineens Charlotte noemen, omdat ze nog in een overgangsfase vanuit de journalistiek zat. Een vreemd verzoek, maar prima verder.’
De samenwerking leek aanvankelijk een succes, totdat vorig jaar augustus plotseling de bom barstte. ‘Een aantal mensen van SBS en onze tv-producent bezochten ons voor een bespreking op het chateau, maar daar wilde Charlotte ineens niet bij zijn. Deze mensen mochten haar absoluut niet zien. Na enig aandringen schoof ze toch bij dat gesprek aan, maar hield ze de hele tijd haar zonnebril op. Een paar dagen na die bespreking werden wij ineens geïnformeerd over wie deze vrouw werkelijk was. Een overmatig rokende, drinkende en drugsverslaafde ex-prostituee die ook nog eens was geboren als man. Dat verklaarde dat ordinaire blonde haar, nepbillen en nepborsten, gestoken in een huispak. Iets wat totaal niet strookte met de deftige stem die we hoorden toen ze ons voor het eerst belde. De naam waaronder we haar kenden klopte ook niet. Valérie, ooit geboren als Daniel, stond er in haar paspoort. Ook bleek ze wel vaker onder valse namen voor mensen te werken, zoals voor de gemeente Amsterdam waar ze weer Patricia heette. Ik was al met al best blij dat we van haar af waren. Mijn moeder en zij konden prima met elkaar door een deur, maar ik trok haar op een gegeven moment niet meer. Ze werd ontzettend dominant en eiste op een gegeven moment zelfs dat ik elke foto die ik op Instagram wilde plaatsen eerst door haar liet goedkeuren. Sorry, maar dat bepaal ik toch echt zelf.’
Verstopte afluisterapparatuur
Kwam daarmee een einde aan de samenwerking? ‘Niet direct. Ze had mijn moeder zo sterk in de tang, dat zij zelfs tegen mij zei: je werkt met haar samen of je gaat alleen terug naar Nederland. Zoveel invloed had die vrouw dus op onze familie. Ze wist mijn moeder compleet te hersenspoelen. Verschrikkelijk. Ook stond ze eens, midden in de nacht, in mijn moeders slaapkamer omdat ze zogenaamd op zoek was naar het toilet. Wie weet wat ze had kunnen aanrichten als mijn moeder niet wakker was geworden. Misschien is ze een doorgedraaide fan geweest die met dit verhaal bij ons binnen wilde komen.
Nadat ze was vertrokken heb ik drie dagen gehuild omdat ik me echt niet meer veilig voelde. Er heeft gewoon iemand op onze privéverdieping geslapen die we vertrouwden maar heel iemand anders bleek te zijn. Uit voorzorg hebben we het hele huis gecontroleerd op mogelijk verstopte afluister- of filmapparatuur die ze achtergelaten zou kunnen hebben en we deden alle ramen en deuren potdicht. Gelukkig hebben we niets kunnen vinden. Na deze manager kregen we een andere die wat zachter was. Ook niet goed dus. Ze was ontzettend lief, maar minder goed in onderhandelen. Bij bepaalde deals ging ze veel te snel akkoord met een bedrag dat, naar onze mening, veel hoger kon. Je hebt iemand nodig die met de vuist op tafel slaat als dat nodig is en dat deed zij niet. Het leek ons daarom het beste om ons eigen management weer te gaan voeren.’
