Liquidatieteam 1: Vieze Peter en de Chinees
Peter la Serpe, alias Vieze Peter, en Jesse Remmers (de Chinees) komen op een koude decemberochtend 2005 bij de woning van Thomas van der Bijl aan in Zwanenbrug. Ze zien dat de kroegbaas de ramen van zijn auto staat te krabben. Remmers stapt uit en loopt met een automatisch vuurwapen richting Van der Bijl om hem af te schieten, maar keert terug, omdat hij de afstand tussen hem en de kroegbaas als te groot inschat. Hij “heeft er de tering in” dat Van der Bijl hem kan zien aankomen en is bang dat deze als eerste zal schieten.
Na die mislukking proberen de twee het enkele dagen later weer. Ze staan in een steegje te posten bij het huis van Van der Bijl in de hoop dat deze naar buiten komt. Jesse Remmers is zoals altijd op en top gekleed, met Prada-schoenen aan en een Donna Karan-mutsje op zijn hoofd. Maar de huurmoordenaars worden tot tweemaal toe aangesproken door een oplettende buurman die hen vraagt wat ze daar staan te doen. De twee verdwijnen daarop in de donkere avond.
Peter en Jesse ondernemen nog een laatste poging in december. Ze volgen Van der Bijl in zijn auto, maar verliezen hem uit het oog. In een maand tijd is Thomas van der Bijl, zonder het zelf te weten, drie keer aan een moordaanslag ontsnapt.
Na drie mislukte pogingen houden Peter la Serpe en Jesse Remmers het voor gezien. Maar Van der Bijl moet wel dood vinden de opdrachtgevers van de twee huurmoordenaars. Remmers vraagt daarop aan Fred Ros, die net vrijgekomen is, of hij hem niet kan helpen bij de liquidatie. Ros schakelt op zijn beurt Alex de Boer in.
Liquidatieteam 2: Alex de Boer en Nico H.
Alex de Boer groeit op als middelste van drie broers in een wijkje met arbeiderswoningen in Zaandijk, tussen de spoorlijn Amsterdam-Alkmaar en de Zaanse Schans. Hij heeft vooral een goed contact met zijn jongere broertje, wiens naam hij later op zijn hand tatoeert. Alex woont in de straat bij de twintig jaar oudere Nico H., een sjacheraar die met neppistolen rondloopt. Als jonge tiener doet Alex al klusjes voor H., die het daglicht vaak niet kunnen verdragen. Het gaat steeds meer mis. Alex wordt uit huis geplaatst en belandt in verschillende internaten. Eenmaal weer terug in de Zaanstreek komt hij in aanraking ‘met foute mensen’, zoals hij het later zelf zegt tegen de politie. De twee meter lange, magere De Boer raakt verslaafd en gaat steeds vaker op het dievenpad om zijn verslaving te kunnen bekostigen.
Maar het gaat van kwaad tot erger en De Boer belandt in de PI in Heerhugowaard. Daar krijgt hij contact met zware jongens als Greg Remmers en Fred Ros. Vooral tegen de laatste kijkt Alex huizenhoog op. Ros regelt voor zijn afdeling van allerlei zaken, zo kunnen zijn medegedetineerden zelf koken (biefstuk!). Ros bulkt van het geld en laat het ook in de bajes breed hangen. Regelmatig stopt hij Alex wat toe, zoals een fonkelende Breitling.
Als eind 2005 Ros en De Boer allebei weer vrij zijn, vraagt Ros aan zijn oud-medegedetineerde of hij niet wil helpen met klusjes voor het autoleasebedrijf Total Trust. De Boer die dan zonder werk zit, accepteert het aanbod gretig. Hij rijdt niet alleen de auto’s van Total Trust heen en weer, hij doet ook allerlei huishoudelijke klusjes voor Ros. Hij onderhoudt de tuin (“Strategisch knippen, zodat hij onder al zijn bomen door kon kijken in zijn tuin. Zo kon hij bekijken of ‘ie in de gaten werd gehouden,” aldus De Boer in een later politieverhoor), past op de kinderen en houdt het huis schoon – het woord stofzuigen komt in de afgeluisterde gesprekken tussen Ros en De Boer tientallen keren voor.
Met andere woorden: Alex de Boer was een soort huishoudster/klusser/nanny geworden voor Fred Ros en zijn gezin. Het is dan ook onbegrijpelijk dat Ros aan Alex de Boer vraagt om Thomas van der Bijl te liquideren.
Miezerige avond
Op een miezerige avond, begin maart 2006, parkeert Alex in de buurt van het huis van Thomas van der Bijl in Zwanenburg. In zijn auto liggen een plastic flesje met benzine, een aansteker, een bivakmuts en een Ruger P95. Alex heeft het wapen, samen met een AK 47 en een Scorpion (een semi-automatisch machinepistool, dat in de versluierde communicatie tussen Ros en De Boer Emilio werd genoemd) van Ros gekregen. De bivakmuts was afkomstig van Alex’ oude maatje Nico H., bijgenaamd De Kale, of Sneako. Alex had hem gevraagd om gezamenlijk de liquidatie uit te voeren, daar zou hij 30.000,– euro mee kunnen verdienen, maar Sneako. haakte na een week al af. Volgens eigen zeggen vond hij de hele zaak “een boven mijn pet-show”.
Nadat Alex de zilvergrijze Audi heeft geparkeerd, pakt hij zijn telefoon, haalt de simkaart er uit en gaat een tukkie doen. De Boer krijgt daardoor – tot grote woede van Ros – niet het seintje binnen dat Thomas van der Bijl uit zijn kroeg richting huis is vertrokken. Volgens De Boer was dat nu ook juist zijn plan: hij wilde onbereikbaar zijn, omdat hij Van der Bijl gewoonweg niet durfde te vermoorden.
Na deze mislukking gaat De Boer zich steeds onmogelijker gedragen in de hoop dat Ros gaat inzien dat hij niet geschikt is voor het uitvoeren van de liquidatie. Hij houdt zich regelmatig onbereikbaar, komt te laat op afspraken en gebruikt veel drugs. Het werkt. “Ik had wel verwacht dat jij het niet kon”, bijt Ros hem op een gegeven moment toe. “Je bent geen crimineel. Je kunt beter gaan werken.”
“Ik heb hem nooit opdracht gegeven”
Hoewel Alex de Boer tegenover politie en justitie onomwonden stelt dat hij van Fred Ros de opdracht heeft gekregen om Thomas van der Bijl dood te schieten, geeft de moordmakelaar zelf, inmiddels ook overgelopen naar Justitie, een andere voorstelling van zaken. In zijn geruchtmakende verklaringen is onder andere het volgende te lezen:
Betty Wind (officier van justitie – tvde): Jij zegt, als ik het goed vertaal: ‘Op hoofdlijnen klopt het verhaal van De Boer wel, alleen ik heb hem nooit opdracht gegeven en niet alles wat hij zegt over mij klopt.’
Ros: Ik heb hem nooit opdracht gegeven om Van der Bijl dood te schieten.
Wind: Maar wat was dan zijn rol en bemoeienis volgens jou in die zaak?
Ros: Het enige dat ik aan hem gevraagd heb is of hij een bepaalde auto, de tijden wilde noteren als die auto wegging. Dat is het enige.
Liquidatieteam 3: De Surinamers
Nadat Alex de Boer te kennen heeft gegeven de liquidatie van Van der Bijl niet te willen uitvoeren, begint voor Ros de tijd een beetje te dringen. De opdrachtgevers, volgens Ros zelf zijn dat Ali A. en Dino Soerel en op de achtergrond Willem Holleeder, informeren regelmatig hoe het er voor staat. Soms gaat dat via Jesse Remmers, soms ook direct via Ali. Waarschijnlijk vanwege de druk van de opdrachtgevers probeert Ros zelf ook nog een keer Van der Bijl te liquideren, maar ook die poging mislukt (zie kadertekst).
Inmiddels heeft de moordmakelaar kennis gemaakt met twee Surinaamse jongens: de twintigers Remy H, alias Rems, en Dwight S. Hij heeft ze leren kennen via de zus van Dwight, die kapster is in de bajes van Scheveningen en met wie hij een kortstondige affaire heeft. Remy en Dwight, beiden van Surinaamse afkomst, wonen nog bij hun moeder thuis in Zoetermeer. Ze kennen elkaar van de straat en komen onregelmatig bij elkaar over de vloer. Meestal spelen ze dan een partijtje dam. Remy werkt als brancardier in een verzorgingshuis. Hij doet daar schoonmaakwerk, rijdt de patiënten rond en serveert koekjes bij de thee en koffie. Dwight is meer van de twaalf ambachten, dertien ongelukken. In de lente van 2006 werkt hij via een uitzendbureau op de bloemenveiling van Aalsmeer.
Hoewel beiden in hun jeugd in aanraking zijn geweest met de kinderrechter, is Remy noch Dwight het toonbeeld van een doorgewinterde crimineel. Wel hebben ze allebei een chronisch geldtekort. Ze hopen via Fred Ros wat bij te kunnen verdienen.
Dwight en Remy ontmoeten Fred Ros begin april in een eettentje in winkelcentrum Leidsenhage in Leidschendam. Daar vragen de twee Ros op de man af of ze niet iets kunnen betekenen in de drugshandel. Remy geeft daarbij aan dat hij al op heel kleine schaal wiet en cocaïne verhandelt. Ros houdt de boot echter af, maar verklaart wel iets anders te hebben waar de twee veel geld mee zouden kunnen verdienen. Wat dat is wordt de volgende dag duidelijk, als Dwight en Remy een afspraak hebben met Fred Ros bij het station van Abcoude. Ze stappen achterin de Mercedes Jeep van Ros en gaan een stukje rijden. Jesse Remmers is ook van de partij. Eerst gaat het naar Halfweg, waar Remmers uit een daar geparkeerde Audi een tas met wapens haalt. Ze stappen weer in de auto en rijden vervolgens naar Amsterdam, naar café De Hallen, de kroeg van Thomas van der Bijl. Tijdens het autoritje wordt ze duidelijk gemaakt wat ze moeten: de kroegbaas van De Hallen liquideren, ‘een vadsige man met een raar loopje’, aldus Ros. Dwight krijgt in de auto een Ruger P95 in zijn handen gedrukt.
De twee twintigers zijn overdonderd door de opdracht van Ros. Ze durven in eerste instantie geen nee te zeggen, ook al omdat Ros te kennen heeft gegeven dat ze niet meer terug kunnen, nu ze van de hoed en de rand weten. Een paar keer staan Dwight en Remy dan ook daadwerkelijk bij het huis van Van der Bijl met een getrokken pistool om de kroegbaas neer te schieten, maar telkens durven ze gewoonweg niet. Als Dwight op 19 april in Leidschendam aan Ros te kennen geeft dat ze de opdracht terug willen geven, ontsteekt de moordmakelaar in grote woede. Volgens Dwight worden hij en zijn familie daarop met de dood bedreigd door Ros. Ros zelf ontkent overigens de bedreigingen. In zijn kluisverklaringen stelt hij dat hij tegen Dwight S. heeft gezegd: “Ik zeg (tegen Dwight S. – tvde): ‘Ik regel het allemaal zelf, ik doe het zelf wel, want dit wordt niks.’ En toen zei S.:‘Nee, nee, nee, want ik wil dat geld verdienen en ik wil het.’” Hoe dan ook, de angst voor Ros is zo groot dat de twee jongens een nieuwe poging ondernemen.
De aanslag
Op 20 april 2006, even voor negen uur ’s ochtends, wordt Thomas van der Bijl in zijn café doodgeschoten door Dwight S. De stofzuigende kroegbaas wordt door zeven kogels geraakt in borst, rug en achterhoofd. De twee amateur hitmen stapelen op hun vlucht (Remy heeft buiten de kroeg de wacht staan houden) fout op fout. Ze worden door verschillende getuigen gezien, iemand kan de plaats aanwijzen waar het moordwapen in het water wordt gegooid, en de vluchtauto wordt zo amateuristisch in de brand gestoken dat er talloze sporen veilig gesteld kunnen worden door de politie.
Iets meer dan twee maanden na de moord op Thomas van der Bijl vindt de aanhouding van Alex de Boer plaats. Hij wordt bij de Coentunnel klemgereden door een arrestatieteam als hij met zijn nietsvermoedende baas op weg is naar een glazenwassers klus. Zijn betrokkenheid bij de moord op de Amsterdamse kroegbaas is evident. Zijn sporen waren aangetroffen op het wapen waarmee Van der Bijl is doodgeschoten en de bivakmuts die in de vluchtauto was aangetroffen.
Fred Ros wordt later in de zomer aangehouden op een camping in Spanje. Hij is gemakkelijk te traceren omdat hij al een tijdje in een geleende gele Hummer rondrijdt. Remy H en Dwight S. liggen allebei nog te slapen als in de vroege ochtend van 20 oktober twee arrestatieteams hun huizen in Zoetermeer binnenvallen. Jesse Remmers is dan al aangehouden in Marokko en overgeleverd aan Nederland.
Alle betrokkenen worden veroordeeld. Alex de Boer belandt in een getuigenbeschermingsprogramma. Remy H. en Dwight S. hebben hun straf er inmiddels bijna opzitten en mogen zo nu en dan op proefverlof. Jesse Remmers heeft – mede vanwege betrokkenheid bij andere liquidaties – levenslang gekregen. Fred Ros zelf is veroordeeld tot dertig jaar, maar omdat hij overgelopen is naar justitie hoopt hij strafvermindering te krijgen.
Haastige spoed?
De moord op Thomas van der Bijl is een van de moorden binnen het Passage-proces die is opgelost. Dat komt vooral door dommigheid van moordmakelaar Fred Ros. Het is onbegrijpelijk dat hij tot twee keer toe zulke amateurs heeft ingehuurd. Was het door de haast, die de opdrachtgevers hadden, omdat ze hadden gehoord dat Thomas van der Bijl met de politie sprak over de betrokkenheid van Willem Holleeder bij afpersing en moord? Of was het gewoon hebberigheid van Ros: door het inschakelen van amateurs kon hij verreweg het grootste deel van het bloedgeld in eigen zak steken. Remmers en Ros ontvingen samen 140.000,– van Ali A., aldus de moordmakelaar zelf. Alex de Boer, Remy H. en Dwight S. kregen van Ros slechts een paar honderd euro.
Ros en de ‘Arabier’ stonden klaar om te schieten
Fred Ros heeft zelf ook nog een poging ondernomen om Thomas van der Bijl dood te schieten. Dat verklaart Alex de Boer althans tegenover de politie. In maart 2006 stond De Boer te posten bij Cafe De Hallen. Door het bellen van een voorgeprogrammeerd nummer (dat hij twee keer diende te laten overgaan) moest hij doorgeven wanneer Thomas van der Bijl uit zijn kroeg vertrok. Ros zelf stond – volgens De Boer met een “Marokkaan of in ieder geval een Arabier ofzo” – elders klaar om Van der Bijl af te schieten. Deze neemt echter een andere weg dan zijn vaste route, waardoor ook deze liquidatiepoging mislukt.
Alex de Boer maakte in de voorbereidingen van de voorgenomen liquidatie op Thomas van der Bijl gebruik van verschillende telefoons. Een aantal daarvan kreeg hij van Fred Ros. Ze werden gebruikt voor onschuldige onderlinge communicatie (“Hé pik, kan je morgen nog langskomen om op de kinderen te passen?”), maar ook als seintelefoons.
Ros stond in geen enkele telefoon van De Boer onder zijn eigen naam. Zijn nummers waren verborgen onder schuilnamen als: Leidse, Oma Boers en Boeman.
