En dat belooft natuurlijk veel. Los van alle klassiekers die hij verder nog maakte, was Pulp Fiction (1994) zijn allesverpletterende epos. Het crimedrama dat speelt in Los Angeles kent een aantal door elkaar heen lopende verhaallijnen, die niet chronologisch worden verteld, die worden gespeeld door legendarische types als Jules Winnfield, Marcellus Wallace en Winston Wolfe, die stuk voor stuk handenvol iconische uitspraken doen.
“Who’s Zed?”
“Zed’s dead, baby. Zed’s dead.”
Pulp Fiction won in mei 1994 de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes, waar het in première ging. De film had nog geen tien miljoen dollar gekost om te maken, waarna er aan marketing nog ‘ns hetzelfde bedrag werd besteed. Bioscoopbezoek in Amerika – de film ging in 1.100 theaters in première – bracht de film vanaf oktober 1994 een slordige 107 miljoen dollar op, waarmee het de eerste Indie-film werd die de honderd miljoen voorbij ging. In het buitenland bleek de film nóg populairder. Daar werd nog eens een dikke tweehonderd miljoen binnengeharkt.
Cultstatus kreeg de film eigenlijk meteen. “De film was niets minder dan een nationaal cultureel fenomeen”, zo omschreef MovieMaker de rolprent. Zelfs de ‘Academy’ kwam er niet onderuit, en zette Pulp Fiction met zeven Oscar-nominaties op de rol, onder andere voor beste film, beste regie, beste screenplay en beste mannelijke hoofdrol. Overigens kregen alleen Tarantino en Roger Avery uiteindelijk het felbegeerde beeldje (voor hun originele script). Forrest Gump ging er met de Oscar voor beste film vandoor.
Pulp Fiction was voor Quentin Tarantino, na Reservoir Dogs, pas zijn tweede film. Met zijn debuut in 1992, ook een crime drama dat zich eveneens afspeelde in L.A., had hij al naam gemaakt, maar met Pulp Fiction was zijn status definitief gevestigd. Een veel-filmer werd Tarantino vervolgens niet. Jackie Brown volgde pas in 1997, waarna men opnieuw zes jaar moest wachten op het tweeluik Kill Bill. Daarna volgden Death Proof (2007), Inglourious Basterds (2009), Django Unchained (2012) en The Hateful Eight (2015). Na Once Upon a Time in Hollywood zal er ook nog maar één film van de hand van Tarantino volgen. “Het idee is dat het bij tien films zal blijven”, zo liet hij onlangs nog weer weten.
Nummertje negen verschijnt dus in juli van het volgend jaar: Once Upon a Time in Hollywood. Met, zoals Tarantino het zelf omschrijft: “Het meest fantastische sterrenduo sinds Robert Redford en Paul Newman: Leonardo DiCaprio en Brad Pitt. Veel kan ik er nog niet over zeggen, maar de film speelt zich af in het Hollywood van 1969, ten tijde van de hippie revolutie. Ik kom zelf uit Los Angeles, ik ben hier opgegroeid. Logisch dus dat een paar van mijn films zich hier afspelen. Eén daarvan is Pulp Fiction. En One Upon a Time in Hollywood komt waarschijnlijk het dichtst in de buurt van Pulp Fiction van wat ik ooit heb gedaan.”
Zowel DiCaprio als Pitt werkte al eerder met Tarantino. Pitt speelde, als de onconventionele Lt. Aldo Raine, de hoofdrol in Tarantino’s epos over de Tweede Wereldoorlog, Inglourious Basterds. DiCaprio speelde de gemene plantage- en slaveneigenaar Calvin J. Candie in Django Unchained. Ook Al Pacino doet mee. Hij speelde nog niet eerder in een Tarantino-film.
Over het plot van Once Upon a Time in Hollywood is nog niet veel prijsgegeven. Wel is bekend dat het verhaal speelt tegen de achtergrond van de moord op Sharon Tate. Tate was in 1969 actrice, getrouwd met regisseur Roman Polanski, en zwanger bovendien. Zij werd op 9 augustus van dat jaar vermoord door volgelingen van sekteleider Charles Manson. De film zou aanvankelijk ook verschijnen op 9 augustus 2019, dus bij de vijftigste verjaardag van de moord, maar om marketingtechnische redenen werd de première twee weken naar voren gehaald.
Tarantino heeft meermalen benadrukt dat de film niet gaat over de eerder dit jaar overleden Charles Manson, maar over één van zijn slachtoffers, Sharon Tate. Tate wordt gespeeld door Margot Robbie, die vooral faam verwierf met haar rol van Tonya Harding in I, Tonya. Robbie werd voor die rol geëerd met een Oscar-nominatie.
De leidende karakters in One Upon a Time in Hollywood zijn Rick Dalton en Cliff Booth. Dalton, de voormalige ster van een televisie-western, wordt gespeeld door DiCaprio. Booth, gespeeld door Pitt, is Daltons jarenlange stunt double. Beiden hebben hun beste tijd gehad, en hebben het moeilijk om nog aan de bak te komen in een Hollywood dat ze niet meer herkennen. Dalton heeft echter nog wél een sprankje hoop: zijn buurvrouw is niemand minder dan de beroemde acttrice Sharon Tate. Al Pacino zal, naar verluidt, de rol van Marvin Shwarz, Daltons agent, voor zijn rekening nemen.
Andere acteurs van naam die mee zullen spelen: Burt Reynolds, Damian Lewis (als Steve McQueen), Luke Perry, Dakota Fanning en Mike Moh (als Bruce Lee). In kleinere rollen dan wel cameo’s, zullen ook Zoë Bell, Tim Roth, Michael Madsen, Kurt Russell, Scoot Mcnairy, Timothy Olyphant en James Marsden opduiken. Of we er dan niet nog iemand missen? Jazeker, Samuel L. Jackson, Tarantino’s mannelijke muze, natuurlijk. Hij ligt nog niet vast, maar gefluisterd wordt dat we hem op de één of andere manier nog wel in de film gaan zien.
“Het is”, aldus Leonardo DiCaprio nog voor de filmopnames waren begonnen, “altijd moeilijk om iets te zeggen over een film waarvan nog geen frame is geschoten. Maar na het lezen van het script wist ik: dit wil ik doen. Dit is één van de beste screenplays die ik ook gelezen heb.” DiCaprio zou zelfs onder zijn prijs zijn gaan werken, om nog een keer met Tarantino, en dan ook nog ‘ns naast Brad Pitt, aan de slag te kunnen. “Als iemand die in deze stad is geboren, ben ik sowieso al een fan van films die zich afspelen in Hollywood en L.A.”
Interessant feitje nog: Tarantino’s eerdere films werden uitgebracht door The Weinstein Company en daarvoor Miramax, beide bedrijven van #MeToo-slachtoffer Harvey Weinstein. One Upon a Time in Hollywood zal worden uitgebracht door Sony, dat concurrenten Fox, Universal, Warner Bros en Lionsgate versloeg in het overtuigen van Tarantino.
Wordt vervolgd.
