Een politieke carrière begint vaak als commissielid of raadslid bij een gemeente. In zo’n carrière kan men wethouder worden of men gaat meteen de Tweede Kamer in. Duurzaamheid is een bekend begrip in beleidsnota’s voor de toekomst bij gemeenten, maar een verplichte cursus Global Goals uit de Agenda 2030 van de VN is nog steeds niet aan de orde. De invloed en samenhang van de 17 duurzame doelen is nog te onbekend. Er zijn zelfs raadsleden en wethouders die nog nooit van Global Goals hebben gehoord. Het leeft niet voldoende. Duurzaamheid gaat volgens politici vooral om elektrische auto’s en hoe de subsidies hiervoor te regelen. Het gaat ook om zonnepanelen, elektrische waterpompen, levensloopbestendige woningen en afval scheiden. Het zijn hele goede zaken, maar het is niet compleet. De kern wordt vergeten. Die kern is de mens zelf waar de duurzaamheid voor échte lange termijn in het bloed moet (gaan) zitten. Het is een mindset die neerkomt om te trachten zo weinig mogelijk schade en lijden achter te laten, aan mens, dier en plant, gewas of bos op deze aardbol.
Periferie met chaos
Dat alles met elkaar samenhangt is een aparte opgave voor mensen en dus ook voor politici. Wie niet eigenwijs is en zich erin verdiept, moet nog behoorlijk wat moeite doen om een samenhang van zaken te zien, als een helicopterview. Zo wordt visie gecreëerd. Bijvoorbeeld elk stukje vlees op het bord heeft veel uitstoot schadelijke stoffen, heeft ontelbaar veel liters zoet water en drinkwater nodig, verbruikt veel brandstof en energie in productie en transport. Het dier zelf is dan nog niet besproken gelet op het welzijn tijdens groei en transport, het veevoer dat moet worden verbouwd en de economische status als product waarbij intrinsieke waarden van het dier niet meer gelden. Het is een rits aan gevolgen. Dit is geen nieuws. Deze cijfers zijn jaren geleden reeds wetenschappelijk berekend. Nog een kort voorbeeld. Neem het hoofdstuk armoede. Daar wordt flink op ingezet in de samenleving door politici. Ondertussen zijn studenten, die armoede beleven of door de renteverhoging armoede tegemoet gaan, een vergeten groep. Door het gebrek aan dit inzicht, is er ook geen zicht op de kern van de zaak zoals hoogleraar Klaas van Egmond dat stelt. Hij heeft talloze keren aangegeven: “Wie in de periferie geraakt, komt terecht in chaos en woeste golven .” De kern in het heilig midden wordt over het hoofd gezien. Hij heeft meerdere rapporten over dit onderwerp gezonden naar politici. Ze ploeteren nog steeds in onstuimige golven.
Heilig midden van de toekomst
Maar dat is exact waar het bij de doelgroep studenten om gaat. Zij zijn het heilig midden van de toekomst. Zij zijn de breinen van wie samenlevingen en economieën het moeten hebben voor bestaansrecht. Zij zijn de hoop voor een betere wereld. Zij zijn degenen die juist niet verwaarloosd moeten worden door ze op nog meer blaren te laten zitten, financieel gezien. Dat het gevolgen heeft voor het welzijn van studenten, waarbij het ‘veelkoppige monster’ in de psychologie volgens de voorzitter van het NIP (Nederlands Instituut van Psychologen) moeilijk in te dammen valt, is een logisch gevolg mentaal gezien. Alles is wetenschappelijk te berekenen via een SROI-effect, een Social Return on Investment.
Studenten zijn de bouwstenen van de toekomst
Niemand wordt gelukkig van een oplopende schuld. Niemand heeft nog zin om lachend het leven door te gaan als de bankpas aan de kassa in een supermarkt protesteert met geen saldo. Geen gezond eten is immers geen goede brandstof om te kunnen studeren. Politici hebben het goed doordachte systeem van Global Goals uit de Agenda 2030 van de VN onvoldoende door. Het is een dicht bos dat niet begrepen wordt. Het had een verplichte cursus moeten zijn bij de aanvang van een politieke carrière. Daarom walsen de meeste politieke partijen over studenten heen, met studieleningen en renteverhogingen, over de rug van de toekomst. Die toekomst zijn mensen, het zijn de studenten van nu, de bouwstenen van de toekomst. Dan maar geen subsidies voor zaken als elektrische auto’s voor de happy few, want zo’n auto is nog steeds niet klimaatneutraal en heeft het etiket complex recyclingproces volgens AutoWeek. De totstandkoming en recycling van een accupakket is een verhaal apart en is een nieuwe toekomstige tak van sport. Daar zijn de studenten van nu voor nodig. Geen renteverhoging en geen studieleningen is een betere optie en de beste investering als brandstof voor de toekomst. De eerste politicus of politica die dit voor elkaar krijgt, verdient de Nobelprijs Economie.
