Donald Trump spreekt vooral de taal die op zijn favoriete televisiezenders wordt gebezigd. Jip en Janneke-taal noemen wij dat in ‘the Netherlands’. Hij gebruikt woorden als ‘sad’, ‘great’, en noemt de mensen die hij ontslaat (ja, dat zijn er wel al meerdere geweest) ‘nut jobs’ of ‘show boats’, ook al bekleedden zij hoge functies.
Nu moest hij op zoek naar een woord voor de moordenaar(s) van pakweg 20 onschuldige kinderen in een Engelse concerthal. Hij kwam op de proppen met ‘evil losers’. Slechte verliezers, of kwaadaardige verliezers. Het lijkt erop dat hij na zijn goed beloonde bezoek aan Saudi Arabië, de islam niet meer op een direct manier de schuld wil geven. In Saudi Arabië had hij al gezegd dat we ‘ze’ moeten verdrijven. Wie ‘ze’ precies waren, was al wat vaag. Maar wie zijn nu deze ‘evil losers’? We hebben wel een idee, maar echt concreet is het natuurlijk niet.
Trump is de verpersoonlijking van de Amerikaanse maatschappij, die vooral denkt in winnaars en verliezers. Een ‘loser’ is het ergste wat je in het land van the American Dream kunt zijn. Hoewel er wel pijnlijk veel van die losers bleken te zijn, die in de laatste verkiezingen ook nog eens stemden op winnaar Trump, die Amerika speciaal voor hen weer groot gaat maken.
Maar wat zijn nu die ‘evil losers’, die overtreffende trap. Hier worden twee Amerikaanse waardensystemen aan elkaar gekoppeld: Trump combineert het scheldwoord van de verliezer met een religieus begrip. Veel Amerikanen geloven nog steeds in de schepping en de apocalyps. De duivel loopt dus ook nog steeds ergens rond, volgens veel Amerikanen momenteel vermomd in een djellaba.
En het klopt natuurlijk. De religieuze tegenstander van het Christendom is hier de islamitische terrorist. En aan de verliezende hand is hij gelukkig ook. Maar hij heeft nu wel een nieuwe naam gekregen. Hij is een ‘slechte verliezers’, de terrorist. Veel lager kun je in het boekje van POTUS niet zakken. Hoewel hij er zo langzamerhand zelf ook eentje lijkt te worden. What’s in a name.
