De brute moord op Ingrid Visser en Lodewijk Severein, mei vorig jaar in het Spaanse Murcia, blijft nog altijd in nevelen gehuld. Drie verdachten wijzen met de beschuldigende vinger naar elkaar en inmiddels ook naar een onbekende Rus, die het Nederlandse stel zou hebben doodgeslagen. De ontknoping laat op zich wachten, het juryproces staat pas voor volgend jaar op de rol. Maar Evedasto Lifante neemt alvast een voorschot. Hij schreef een boek over de zaak. “Want de waarheid moet boven tafel komen.”
'Ik ben geen bange man, maar ga niet meer zomaar even de deur uit'
Van voormalig hoofdverdachte in een dubbele moordzaak tot privé-detective. Het leven van Evedasto Lifante, ex-voorzitter van de volleybalclub waar record-international Ingrid Visser van 2005 tot 2007 voor uitkwam, heeft in tien maanden tijd een complete ommedraai gemaakt. De bijna twee meter lange, stevig gebouwde zakenman dook diep in het geheime politie-onderzoek. In een poging de grote lijnen te ontdekken en met elkaar te verbinden. Het resultaat is een 200 pagina´s tellend epistel, opgesteld met de hulp van Giovanni R. Tortosa, een bevriend schrijver: ´De dubbele Nederlandse misdaad´.
Reconstructie
Allereerst een reconstructie, aan de hand van documenten uit het politie-rapport, en gesprekken met betrokkenen.
Ingrid en Lodewijk arriveren op 13 mei 2013 in Murcia, voor een afspraak bij een vruchtbaarheidskliniek en een bijeenkomst met Juan Cuenca, voormalig manager van de volleybalclub. Lodewijk Severein wil geld zien van zijn zakenpartner, die hij vooraf per mail stevig onder druk heeft gezet. Op 14 mei pikt Rosa, een vriendin van Juan Cuenca, de twee op in het centrum van Murcia. En brengt Ingrid en Lodewijk, met haar twee kinderen op de achterbank, naar een afgelegen vakantiehuis in het dorp Molina de Segura. In Casa Colorá (het gekleurde huis) worden ze opgewacht door Juan Cuenca en twee Roemenen.
Zelfverdediging
Vanaf dat moment is onduidelijk wat er precies is gebeurd. Juan Cuenca beweert te zijn vertrokken en twee dagen later Ingrid en Lodewijk dood te hebben aangetroffen. Beide Roemenen getuigen dat een derde man, een Rus, het Nederlandse stel heeft doodgeslagen. Met een door Lodewijk zelf meegebracht wapen. Zelfverdediging dus.
Helder is wel dat de twee na hun gewelddadige dood, waarschijnlijk op 14 of 15 mei, in stukken zijn gezaagd en begraven in een ondiep graf in een citroenboomgaard, een dorp verderop. Daar werden de lichamen op 26 mei gevonden, op aanwijzingen van Juan Cuenca.
Jacht geopend
Die verklaarde ter plekke tegenover de politie dat niet hij, maar Evedasto Lifante op 14 mei een afspraak had met Ingrid en Lodewijk. De politie dook bovenop zijn getuigenis en zette de jacht in op Lifante. Om pas na twee weken het vizier te richten op Cuenca en zijn Roemeense ´vrienden´.
Lifante is een voorzichtig man. Geworden
Juan Cuenca en de twee Roemenen zitten sinds mei vorig jaar in voorarrest. De eigenaar van de citroenboomgaard is op borgtocht vrij, net als Rosa. Evedasto Lifante werd half januari definitief vrijgesproken van medeplichtigheid.
Voorzichtig man
Lifante is een voorzichtig man. Geworden. Zijn kapitale villa´s in het afgelegen bergdorp Barinas, een half uur rijden landinwaarts vanaf Murcia, zijn afgeschermd met hoge hekken. De intercom is uitgerust met een video, terwijl camera´s van alle kanten voortdurend op wacht staan.
Het wantrouwen moet eerst overwonnen worden bij de Spanjaard. “Je bent toch niet van De Telegraaf?”, vraagt Lifante, vanachter het hek dat zijn domein afschermt. “Die hebben me vanaf dag één neergezet als een moordenaar en nooit mijn mening gevraagd.”
Bewijs
Later ontspant de kettingroker en komen de verhalen los. Hij doet niet zijn best om te overtuigen, maar gebruikt het 3.000 pagina´s tellende politierapport om beweringen te staven. Urenlang, weggedoken achter het scherm van z´n laptop, stapelt hij bewijs op bewijs. Voor zijn versie van de waarheid rondom de dubbele moord.
Tijdens het gesprek schieten zijn ogen voortdurend richting het scherm in de hoek van de woonkamer. Met beelden van de bewakingscamera´s. Twee mislukte aanslagen op zijn leven zijn er geweest, stelt Lifante. De eerste keer, midden in de nacht, ontkwam hij doordat een vriend zijn auto had geleend. Na het klem rijden, zagen twee inzittenden van een donkere BMW dat ze de verkeerde te pakken hadden. En scheurden door.
Plan B
Kort na de dubbele moord sprak Juan Cuenca met zijn Roemeense handlangers over ´plan B´. “Dat was afrekenen met mij. Daar ben ik van overtuigd. Ik ben geen bange man, maar ga niet meer zomaar even de deur uit.”
Aanleiding voor de aanslagen was, volgens de Spaanse ondernemer, een vervalste handtekening van Juan Cuenca. De door torenhoge schulden geplaagde voormalig manager van de volleybalclub hoopte met de krabbel eigenaar te worden van de marmergroeve van zijn ex-baas. Waarde: 240 miljoen euro. “Lodewijk Severein kreeg de groeve van Cuenca te koop aangeboden voor drie ton euro. En dacht met de exploitatie uit zijn eigen financiële problemen te komen”, vertelt Lifante, met een organogram van de hand van Severein als illustratie.
Huurmoordenaars
“Cuenca kon alleen cashen na mijn dood. Omdat ik als enige wist dat ik de groeve niet aan hem had verkocht, dat er geen contract was. Mijn redding is geweest dat de huurmoordenaars geen profs waren. Anders was ik al lang dood geweest.”
Geërgerd reageert hij op berichten over de getuigenis van één van de verdachte Roemenen. “Een Rus zou Ingrid en Lodewijk hebben vermoord? Grote onzin. Ze zoeken gewoon een nieuwe zondebok.”
Een grote mierda
Een rol die Lifante direct na de ontdekking van de lichamen van het Nederlandse stel in mei 2013 kreeg toebedeeld. “Cuenca, zonder twijfel het brein achter de moorden, heeft het verhaal de wereld in gebracht dat ik verantwoordelijk zou zijn”, aldus Lifante. “De politie geloofde het, was blij met een bekend gezicht als verdachte, en heeft vervolgens alle andere mogelijkheden laten varen. Het hele onderzoek is één grote mierda”, letterlijk vertaald een hoop stront.
In 200 pagina´s, inclusief foto´s, vertelt Lifante in zijn boek´de waarheid´. Over het motief van de moordpartij (geld), de geheimzinnige vierde man in de buurt van het vakantiehuis (de advocaat van Cuenca) en de beraming en uitvoering van het misdrijf. “Het boek is geschreven voor Ingrid. Ik heb nog steeds slapeloze nachten, slik kalmeringspillen. Het laatste hoofdstuk is een hommage aan haar.”
Uit paniek
Uitgevers in Spanje en Nederland hebben interesse getoond. “Het boek zal inslaan als een bom”, denkt Lifante. “Mijn conclusie? Cuenca heeft Lodewijk te lang aan het lijntje gehouden en hem zijn geld en dromen afgenomen. Toen de leugen te groot was geworden, heeft hij uit paniek de moorden beraamd. Hij heeft zich vergist in Lodewijk. En andersom.”
De familie van Visser en Severein blijft Lifante als verdachte zien, in de door hen aangespannen civiele zaak. “Ik begrijp hoe ze zich nu opstellen”, reageert Lifante. “Zij willen ook de schuldige vinden. Ik heb geen contact met ze gehad, maar hoop dat ze mij uiteindelijk zullen bedanken voor het boven tafel brengen van de waarheid.”
Monddood
Lifante voorspelt dat uiteindelijk niemand echt op zal draaien voor de dubbele moord. “De oudste Roemeen neemt de schuld op zich, samen met die zogenaamde Rus, en krijgt vier of vijf jaar cel. Net als Juan Cuenca, voor het begraven van de lichamen. Want voor meer is er te weinig bewijs tegen hem. Zolang iedereen zijn mond houdt, blijft het daarbij. Ongelooflijk, maar ik ben bang dat het zo zal gaan.”
