Jonas Kooijman van NRC Next pikte de nieuwe term op en schreef begin januari: ‘Slashie ben je niet uit noodzaak. Één beroep is simpelweg te weinig om verschillende talenten en interesses in kwijt te kunnen’. Zo ziet Dolf Siere (43) het ook. Even in het kort: hij vaart sinds 1993 als zeilcharterschipper vanuit Harlingen. Zijn ouders waren binnenschippers en in het achteronder sliep hij temidden van gehavende stripboeken.
Aan boord van zijn klipper ‘Hoop op Welvaart’ is Siere bezig met winteronderhoud. In dit geval het vervangen van de potdeksels en relingen. Voor het gesprek met HC komt hij naar de woning aan de Havenweg, die hij deelt met zijn partner Hanneke de Man. Gekleed in overall voert hij het woord.
‘Mijn ouders voeren eerst op de Friese maatkast ‘Alexander’, later met de luxemotor ‘Eben Haezer’. Ik had eigenlijk niet de ambitie hun voorbeeld te volgen. Het zit een beetje in de genen. Mijn vader was docent aan de Amsterdamse Academie voor Woord en Gebaar. Ik wilde gaan tekenen en ben gaan werken bij drukkerijen, met als einddoel een studie aan een kunstacademie. Maar binnenzitten, daar vond ik niets aan en mijn ouders zagen evenmin veel brood in een kunstzinnige loopbaan. Naar aanleiding van een advertentie in scheepvaartkrant Schuttevaer zeiden zij: ‘Waarom ga je niet varen bij de bruine vloot?’ Zo kwam ik naar Harlingen, waar ik mijn eerste seizoen voer als maat op de klipper ‘Emmalis’ van wijlen schipper Jan Duinmeijer. Ik was meteen verkocht. De zeilen als witte wolken, de zee, al die mensen aan boord.’
De klare lijn
‘Met het tekenen ben ik nooit opgehouden. Aanvankelijk in een eigen, krabbelige stijl, totdat ik een jaar of tien geleden besloot keuzes te maken: voor tekenen in ‘de klare lijn’, met behulp van de computer.’
Stripkenners weten wat er met ‘de klare lijn’ bedoeld wordt. Het is de tekenstijl van de legendarische striptekenaar Hergé, de auteur van de Kuifjeboeken. Voor niet-ingewijden: de stijl kenmerkt zich door heldere, overzichtelijke plaatjes in een strakke lijnvoering en cartoonachtige personages in een realistisch decor (Wikipedia).
‘De klare lijn is herkenbaar en past heel goed bij schepen, vind ik. Naarmate ik langer teken, word ik er beter in. Ik wilde niet alleen maar bezig zijn met vage boomknuffelarij; mijn droom was er een beroep van te maken. Één van mijn beroepen… Dat lukt nu eindelijk. Het begon eigenlijk met Rederij Vooruit, het boekingskantoor waarbij de ‘Hoop op Welvaart’ is aangesloten. Op een middag hebben Hanneke en ik de eigenaar, Joost Bakker, uitgenodigd in ons roefje. Ik heb hem een serie cartoons laten zien waarvan ik vond dat hij er niet buiten kon. Hij ging direct om: ‘Da’s goed, laten we beginnen!’ zei hij. Tweewekelijks maak ik voor hem nu een aflevering van de avonturen van Kapitein Joost en Roos.’
‘Ik zit wat betreft opdrachtgevers nog een beetje in de ‘bekendenfase’, zegt Siere. ‘Daarom ben ik wel blij met jullie artikel.’
Desondanks heeft Siere méér klanten dan de rederij, bijvoorbeeld de Gasunie, die hem rapporten laat opvrolijken, of stichting Sexmatters, waarvoor hij de website illustreert. Hij tekent veiligheidsplannen voor verschillende zeilrederijen en posters voor zeilrace Slag in de Rondte en Theaterschool Pimpel.
Verhaal in één plaatje
Dolf Siere’s partner Hanneke de Man (31) is sinds een aantal jaren de drijvende kracht achter de theaterschool. Zij maakt deel uit van het tekenteam, als medebedenker van het plot.
Siere: ‘Een cartoon tekenen is het vertellen van een verhaal in één plaatje. Vaak heb ik iets in mijn hoofd, maar dat is dan een vrij lange geschiedenis, in de trant van: ‘de papagaai zit in de mast en hij ziet iets in de verte en hij roept naar de kapitein op het achterdek terwijl Roos er het hare van denkt’. Hanneke is er heel goed zoiets samen te ballen tot één kernachtig idee voor een tekening. Daarmee kan ik aan het werk. Het tekenen doe ik op de PC, met Adobe Illustrator. Het is echt een geduldwerkje. Priegelen totdat het goed is. De maritieme omgeving waarin ik werk is meestal inspirerend. Ik heb er best tijd voor, tussen het zeilen door. Er zijn genoeg momenten dat je eenzaam in je roefje zit. Het tekenwerk houdt je uit de kroeg!’
‘Hoe zou ik mijn talent verder willen ontwikkelen? Het lijkt me mooi om te werken voor magazines die met scheepvaart of met de Waddenzee te maken hebben. Tijdschriften als de Spiegel der Zeilvaart, Schuttevaer, Waddenbulletin of het KNRM-nieuws. Daarvoor moet je aan de weg timmeren. Daar werken we aan, als we er de tijd voor vinden. Als slashie doe je veel dingen tegelijk!’
Bruine teer
Dolf Siere heeft niet alleen tekentalent. Zoals eerder al gemeld, werkt hij graag aan boord van zijn schip als ijzerwerker en samen met Hanneke maakt hij meubelen met een industriële inslag. Hanneke de Man: ‘Ik ben net als Dolf ook een slashie, als theaterdocent/matroos/meubelmaker. Voor dat laatste heb ik een opleiding gevolgd.’
‘We doen altijd alles samen’, vult Siere aan. ‘Deze tafel hier, die heb ik in elkaar gelast van oude gegalvaniseerde hoeklijnen en Hanneke heeft er een blad voor gemaakt van oude scheepsluiken. Je ruikt nog de bruine teer die erop was gesmeerd.’
In Harlingen voelen de twee zich op hun plaats. Siere: ‘Na 23 jaar is dit mijn thuis. Ik ken hier heel veel mensen. Als je door de stad loopt of rijdt ben je voortdurend aan het zwaaien naar vrienden en bekenden. We wonen hier als een visje in het water.’
De Man: ‘En Harlingen is de poort naar de Waddenzee!’
Foto’s Inge van Hesteren
