In december 2022 komt er onverwacht een eind aan acht jaar samenwonen met mijn vriend. Nadat het stof is gaan liggen, is mijn eerste gedachte: maar waar moet ik dan NU weer wonen?
Met een creatief beroep dat zich al jarenlang in zwaar weer bevindt, behoort een koophuis in het huidige prijzenlandschap echt niet tot de mogelijkheden. Een huurhuis in de vrije sector al evenmin. En een sociale huurwoning… enfin, laat maar.
In eerste instantie overweeg ik een stacaravan op een recreatiepark in de nabije omgeving. Maar al na één bezoekje aan *Camping Zonnedauw* uit de serie Undercover weet ik dat dat weggegooid geld zou zijn. De eigenaar van dit park lijkt mij te veel op de boeven uit Undercover.
In tweede instantie denk ik aan terugkeer naar Spanje. Begin jaren tien heb ik een tijdje op Mallorca gewoond. Dat was me uitstekend bevallen, al kent een eiland uiteraard de nodige beperkingen. Het vasteland van Spanje dan? Met het oog op de klimaatverandering zou dat niet erg verstandig zijn. Het is weinig opwekkend om elke dag naar verwoestijnende natuur te kijken…
Lijkt Hongarije nog op het land waar ik als puber ben geweest?
In derde instantie moet ik ineens denken aan een kennis van mij, die vijf jaar geleden een huis in Hongarije had gekocht voor de absurd lage prijs van 6000 euro.
Hmm… Hongarije…. Viktor Orbán is niet bepaald het soort politicus waar ik vertrouwen in heb. Maar 13 jaar VVD was ook geen pretje en daar kon ik als vrouw alleen ook weinig tegen beginnen. Dus het moet maar.
Ik ben twee keer in Hongarije op vakantie geweest. Met mijn ouders nog, in 1975 en 1976. Voor zover ik me kan herinneren was het een groen en bloemrijk land, met opvallend veel vlinders en hoppen. Je kon er heerlijk paardrijden, mijn moeder was dolenthousiast over de palinka (40 tot 70% alcohol) en omdat het land zich toen nog achter het IJzeren Gordijn bevond, werden al onze spijkerbroeken meteen van de waslijn gepikt. Zoiets westers als een simpele spijkerbroek was daar toen nog niet te koop. Nu hebben ze er gewoon winkels als H&M, Ikea en Media Markt.
Eerst maar eens checken of Hongarije nog een beetje lijkt op het land waar ik als puber ben geweest.
Hoe meer ik lees, hoe enthousiaster ik word. Het land is tweeënhalf keer zo groot als Nederland en telt nog geen tien miljoen inwoners. Lekker veel ruimte voor natuur dus! Het bevolkingsaantal neemt al jaren af, wat uiteraard betekent dat er nogal wat huizen vrijkomen. Die worden over het algemeen voor een appel en een ei verkocht, afhankelijk van hoeveel er aan verbouwd moet worden. Er zitten meestal flinke stukken grond bij. Moestuin dus geen probleem.
Een week de tijd om een huis te kopen
En qua natuur: er broeden tien verschillende soorten uilen, er leven goudjakhalzen en wolven, af en toe wordt er een beer gespot, er zijn zeven verschillende soorten slangen, 28 soorten vleermuizen, heel veel gekke muizensoortjes, wilde katten en Euraziatische lynxen. In totaal komen er 400 tot 410 verschillende soorten vogels voor. Genoeg te ontdekken dus! Het visioen van een ontmoeting met de adembenemende knalturqoise Europese scharrelaar Coracias garrulus geeft eigenlijk de doorslag…
Na een week lang koortsachtig Hongaarse huisjes scrollen op internet, ben ik op een grauwe dag in januari maar gewoon in de auto gestapt en er in tweeënhalve dag naartoe gereden. Want ik ga natuurlijk niet ongezien een huis in het buitenland via internet kopen. Er zijn genoeg mensen die dit wel degelijk doen en bij aankomst iets aantreffen wat toch echt verdacht veel op een ruïne lijkt. Dat betekent onoverzichtelijk veel verbouwingskosten, dus dat wil ik niet.
Er is nog precies een week de tijd om voor mezelf een huis te vinden en ook daadwerkelijk te kopen. Daarna zijn de vakantiedagen van mijn ex-vriend op en moet ik weer terug zijn voor de honden. Het lukt ook nog! Zonder me op een specifieke provincie te richten, scroll ik in mijn B&B door de plaatselijke Facebook Marketplace advertenties met als zoekterm ’eladó ház’ (huis te koop).
Uiteindelijk valt mijn oog op een schattig boerderijtje van 55 m2 met schuren en 2700 m2 grond, in het diepe zuiden bij de Servische grens. Vraagprijs: 14.569 euro. Ik kan dezelfde dag al komen kijken onder begeleiding van de eigenaar, een Engels sprekende Hongaarse slager.
Een snoeperig huisje is het sowieso. Het ligt aan een zandpad met weinig buren. Rondom ruimte en productiebosjes voor de houtkachel. De gemengd-lemen muren zijn droog, het dak is goed, de veranda groot en overdekt, met twee reusachtige walnootbomen ervoor en volop acacia’s voor de kachel achter op het grondstuk. Ik zie meteen al eindeloze mogelijkheden, dus ik besluit ervoor te gaan.
De volgende dag zitten de slager en ik bij de advocaat om de koop te sluiten. Al met al een geslaagde bliksemactie.
Onderweg heb ik het soms even te kwaad
Omdat mijn tiny tanya in het buitengebied ligt, geldt er een regel van recht op eerste koop voor agrariërs. Dit betekent dat er drie maanden lang een aankondiging in het gemeentehuis wordt opgehangen, zodat lokale ingezetenen de kans krijgen om de tanya voor dezelfde prijs te kopen die ik ervoor heb betaald.
Tot mijn grote opluchting meldt zich geen enkele gegadigde. Dus eind april 2023 vertrek ik met mijn drie herdershonden Carrie, Quinn en Tori en een hoog volgepakte aanhangwagen naar Hongarije. De kleine volgestouwde verhuiswagen die ik heb ingehuurd, is al een dag eerder vertrokken.
Onderweg heb ik het soms even te kwaad. Dan doemt er ineens een donkere, gapende afgrond op voor mijn geestesoog. Iets met angst voor afnemende vermogens en dan misschien wel zonder geld overgeleverd zijn aan een post-communistisch zorgstelsel. Of een val uit een boom of van een dak met gecompliceerde breuken tot gevolg. Of eenzaamheid. Of gewoon verdriet om wat voorbij is.
Gelukkig ben ik vrij goed in het tellen van mijn zegeningen. Ook in Nederland vallen mensen soms dood neer in hun eigen huis om daar vervolgens wekenlang te liggen ontbinden zonder dat iemand ze mist. Ik ga extra voorzichtig te werk bij al het klussen. Eenzaam ben ik nooit geweest, behalve misschien in mijn liefdesrelaties. Zolang ik maar internet heb, ligt de wereld aan mijn voeten. Bovendien heb ik plannen. Wilde vrouwen plannen, maar daarover een andere keer.
Image Saeed Davari from Wikimedia Commons
