Ik werkte vroeger in een rockcafé met leuke bandjes en blues op zondag. In de tijd van happy hardcore ook, en dat was natuurlijk not done in die kringen. Gabbers hadden toen bomberjacks met Nederlandse vlaggetjes. Muzieksmaak was toen meer een hokjesding dan nu en ik was bijna dertig jaar jonger, en dan zijn hokjes fijn. Ik had toen nooit verwacht dat ik ooit fan van Joost Klein zou worden. Dat had ook niet gekund want Joost Klein was toen nog net niet of net wel geboren volgens Wikipedia. Pearl Jam is nog steeds fantastisch.
Maar goed, in de tussenliggende jaren keek ik dus wel naar het Eurovisiesongfestival. Vooral voor de lol. Er is in mijn leven geen enkele inzending geweest waar ik na afloop ooit nog opzettelijk naar geluisterd heb. In het geval van Joost Klein ging het andersom. Toen bekend werd dat hij Nederland in 2024 zou vertegenwoordigen werd ik nieuwsgierig. En dankzij YouTube belandde ik bij zijn optreden op Lowlands, dat heb ik inmiddels meerdere keren gezien, en ik was hooked. Zijn muziekstijl is volgens mijn eigen traditie niet helemaal de mijne, maar tegelijkertijd kun je Joost sowieso niet betrappen op een traditie. En zelf ben ik misschien inmiddels ook wel wat minder ingekaderd.
Europapa is een veel slimmer nummer dan je op het eerste gehoor zou denken. Datzelfde geldt voor de videoclip, die helaas niet mee mag doen aan het songfestival. Het refrein werkt, dat staat buiten kijf, lijkt me handig voor het Eurovisiesongfestival, zeker voor een grotendeels Nederlandstalig nummer. Sterker nog, Europapa is een oorwurm. De kracht van de herhaling is een voordeel op Eurovisie, immers elk nummer wordt duizend keer opnieuw getoond. Je zou bijna denken dat Joost daar over nagedacht heeft.
De muzikale gelaagdheid van Europapa is vrolijk, niet subtiel, chaotisch en ondertussen intelligent. Het begint als een beetje corny luisterliedje, dan wat oldskool en erg catchy Nederlandse happy hardcore en het eindigt met een rustige persoonlijke noot die mooi en authentiek is. Het is een druk liedje, niet alleen muzikaal. Het is een ode aan Europa en Europeanen, het zit vol met grappen en en slimme referenties aan eerdere muziek. Het is aanstekelijk. Maar het liedje is uiteindelijk een prachtige envelop voor een persoonlijke verhaal dat authentiek en persoonlijk is.
Ik ben voor het eerst heel erg uitgesproken fan van de Nederlandse inzending voor het Eurovisiesongfestival. Dat is me nog nooit overkomen. Op het podium is er geen videoclip, maar de live shows van Klein zijn waanzinnig, dus dat komt wel goed. En tot die tijd kan iedereen in binnen- en buitenland alvast de genadeloze oorwurm tussen zijn oren krijgen. Wat mij betreft is Joost Klein de beste Nederlandse inzending ooit. Voor de verbaasde lezer: dit is absoluut niet ironisch. Voor het eerst vind ik een Nederlands songfestivalliedje echt heel erg goed. En dat terwijl het qua stijl haaks staat op wat ik als mijn smaak beschouw. Die prestatie alleen al is voor mij twaalf punten waard.
Wat is het leuk om eindelijk eens overtuigd fan te zijn van de Nederlandse inzending. Joost Klein een is fantastische kunstenaar. Of hij gaat winnen weet ik niet, maar mij heeft hij gewonnen, ik blijf fan. Mocht hij echt winnen? Dan doen we de finale volgend jaar in het Leeuwarden van Friesenjung Joost Klein. Lange leve de prachtige puinhoop van Joost Klein die Europapa heet!
Beeldcredit: Videoclip Europapa / Joost Klein
