Het incident gebeurde in de nacht van 21 en 22 december 2016 op zo’n 65 mijl voor de kust van Bretagne. Daar werden de twee schepen op dat moment gesleept door een derde, de Maersk Battler. De drie waren op weg naar een werf in het Turkse Aliaga om daar gesloopt te worden.
De Maersk Searcher en de Maersk Shipper werden zij aan zij onbemand gesleept. Tegen middernacht op 21 december zag de bemanning van het slepende schip op dat de Maersk Searcher water maakte. Tien minuten laten verdween het schip naar de zeebodem. Later borrelde ook de gesleepte Maersk Shipper af, meegetrokken door zijn buurman.
De dekhuizen van de twee schepen raakten elkaar voortdurend
De onderzoeksraad concludeert dat de schepen zijn gezonken nadat ze in slecht weer zeker 36 uur tegen elkaar aan hadden lopen beuken. Dat kon omdat de grote Yokohamafenders in het slecht weer tussen de schepen uit waren geslagen. Die waren met kettingen aan de schepen bevestigd, maar die waren kennelijk niet bestand tegen het urenlange geweld. In de ruwe zee raakten ook de indentieke dekopbouwen van de twee schepen elkaar voordurend, die alleen beschermd werden door een aantal grote autobanden ter hoogte van de brug.
Omdat de schepen lange tijd tegen elkaar aan lagen te rijden, liepen ze aanzienlijke schade op. Dat was in ieder geval te zien boven de waterlijn, maar de schepen raakten ook lek. De bemanning had lange tijd niet in de gaten hoe slecht het met hun sleep ging. Al tien minuten nadat vanaf de brug geconcludeerd werd dat een van de twee schepen wel heel erg diep lag, kapseizde deze Maersk Searcher.
Het uiteindelijke plan werd opgesteld door een stagiair
De DMAIB bekeek niet alleen de gebeurtenissen op het moment van het ongeval zelf. Ook de aanloop naar het sleepproject en de voorbereidingen werden nauwkeurig onder de loep genomen. Daaruit blijkt dat het opstellen van de plan voor het sleepproject door vele handen was gegaan. Oorzaak daarvan waren reorganisaties bij Maersk Supply Service, de eigenaar van de drie schepen. Daardoor werden mensen die bij het project betrokken waren ontslagen of ze kregen tijdens de voorbereidingen een andere baan. Het uiteindelijke plan werd opgesteld door een stagair. Die maakt een nieuwe opzet, zonder de plannen en overwegingen te raadplegen die eerder door een ander team waren gemaakt.
Voor de kapitein (60) van de slepende Maersk Battler moet het gebeuren een groot drama zijn geweest. Hij werkte al veertig jaar voor het bedrijf, waarvan de laatste bijna twintig jaar als gezagvoerder. Door doeltreffend te handelen heeft hij wel voorkomen dat ook zijn eigen schip in de golven tenonderging. Omdat het voor de bemanning te gevaarlijk werd geacht de sleeptros te kappen, besloot hij de tros gecontroleerd te laten breken door met maximale kracht te trekken. Daarmee bleef zijn eigen schip en bemanning in ieder geval een ramp bespaard.
