Filmrecensie: ‘In His Own Image’ geregisseerd door Thierry de Peretti
Beoordeling: ★★★★☆
De film, met expliciete politieke verwijzingen, waaronder de zaak Bastelica-Fesch, de dubbele moord in de gevangenis van Ajaccio, en de verdeeldheid van de FLNC (Nationale Bevrijdingsfront van Corsica), volgt het leven van de jonge fotografe Antonia, vertolkt door Clara-Maria LAREDO. Het beleefde zijn wereldpremière in de Quinzaine des Cinéastes, een parallelle sectie van het Cannes Filmfestival, op 16 mei 2024.
‘In His Own Image’ (À son image) toont fragmenten uit het leven van Antonia, een jonge fotografe voor een lokale krant op Corsica. Haar toewijding, haar vrienden en haar liefdes verweven met de belangrijkste politieke gebeurtenissen van het eiland, van de jaren 1980 tot aan het begin van de 21e eeuw. Het is het fresco van een generatie.
“In His Own Image (À son image)” legt de nadruk op het leven van zijn protagonist, Antonia, een jonge fotografe, in plaats van op de historische gebeurtenissen. Terwijl historische gebeurtenissen als achtergrond dienen, staat de persoonlijke reis van Antonia centraal. Ze neemt niet actief deel aan de afgebeelde historische gebeurtenissen; in plaats daarvan verbindt haar indirecte betrokkenheid via haar relatie met haar partner, Pascal, en hun vriendenkring, haar leven met deze gebeurtenissen, die haar direct beïnvloeden. Pascal’s radicale politieke activisme creëert een significante kloof in hun gedeelde leven, resulterend in een terugkerende cyclus van zijn gevangenschap en daaropvolgende vrijlating, die door de hele vertelling weerklinkt.
Een van de diepgaande concepten die in de film worden onderzocht, is terug te vinden in Antonia zelf en haar rol als fotografe, die als motief kan worden beschouwd. De primaire taak van de fotograaf is om een gebeurtenis vast te leggen en te behouden, iets dat zichtbare realiteit kan vertegenwoordigen en dienen als historisch document. Antonia, als fotojournalist, is diep bezorgd om de waarheid, maar ze realiseert zich dat wat wordt vastgelegd slechts een deel van de realiteit is, niet de volledigheid ervan. Net zoals wat buiten het kader van de camera ligt of in de ruimte erachter, ook deel uitmaakt van de werkelijkheid.
Wat betreft visuele compositie en het onderscheid tussen Antonia’s innerlijke en uiterlijke werelden, is er een subtiel punt in de cinematografie van Josée Deshaies. Terwijl de verlichting binnen gebalanceerd en waarheidsgetrouw is, is wat de ramen onthullen van de buitenkant overdreven helder. Deze overdrijving van lichtvolume kan symboliseren hoe ons begrip van de buitenwereld, wanneer bekeken vanuit een omgeving, vertekend is. De buitenwereld lijkt zo intens dat we zelfs haar details niet kunnen raden van binnenuit, en als we het zouden fotograferen, zouden we waarschijnlijk te maken krijgen met uitgebrande hooglichten.
De strijd kan inderdaad worden beschouwd als een ander thematisch motief in de film. De personages – Antonia, Pascal, Simon, en hun vriendenkring – zijn allemaal op de een of andere manier betrokken bij een strijd om onafhankelijkheid en bereiking. Echter, de onafhankelijkheid waarvoor ze vechten is niet uniform of homogeen. Antonia streeft naar haar persoonlijke onafhankelijkheid, en wat van haar overblijft, veel zoals een foto achtergelaten van een gebeurtenis, heeft betekenis voor haar. Voor Pascal is het bereiken van politieke onafhankelijkheid voor Corsica cruciaal. Onafhankelijkheid, voor Simon, gaat over het bereiken en vechten voor een diepe emotionele verbinding met Antonia. En voor een ander personage gaat het erom een gezinsleven te vormen en een kind te koesteren voor de toekomstige generatie.
Simon, de verteller van de film, spreekt over Antonia: “Het bestaan van sporen fascineerde haar in de fotografie.” Ik wil dit relateren aan het idee van wat er van ons overblijft in deze wereld en het ook verbinden met de dood en terugkeer naar God (verwijzend naar de betekenis van de titel van de film “In His Own Image” in het boek Genesis).
Het christendom wordt in verschillende scènes in de film onderzocht. Joseph, een priester die de peetoom van Antonia is, heeft de verplichting om deel te nemen aan de begrafenis- en begrafenisrituelen van degenen die zijn gedood door geweld. Gedurende deze periode wordt het christendom afgebeeld als zeer passief en neemt voornamelijk de rol van toeschouwer aan. Echter, we kunnen de significante invloed van de kerk gedurende de gehele film niet over het hoofd zien.
Thierry de Peretti (de regisseur van de film) en Josée Deshaies (de cinematograaf) benadrukken horizontale en verticale lijnen zowel binnen als buiten. Elementen die naar de camera gericht zijn (zowel horizontaal als verticaal) lijken op kruisen. De film legt ook veel nadruk op ramen en raamkozijnen, die doen denken aan kruisen. Het thema van de dood en het idee dat alle mensen van Hem (God) zijn, worden zwaar benadrukt gedurende de hele film.
“In His Own Image (À son image)” markeert het nieuwste en invloed rijkste werk van Thierry de Peretti. Een opvallend aspect van de film is de prestatie van Clara-Maria Laredo als Antonia. Ze geeft diepte aan haar personage, laat zowel hoogtepunten als dieptepunten zien en vermijdt eentonigheid. Daarnaast zijn de cinematografie van Josée Deshaies en de montage van Lila Desiles en Marion Monnier ook opmerkelijke sterke punten van de film.
