Vroeger werden foto’s niet op Instagram geplaatst maar afgedrukt. Op papier. Dat papier moest je in een donkere kamer in een bak met chemicaliën dompelen om het beeld te laten verschijnen. Liet je het te lang in die bak liggen, dan trok er eerst een grauwsluier overheen en daarna werd het helemaal zwart. Uitontwikkeld. Met het denken over de “Westerse cultuur” en onze “kernwaarden” is het al net zo: het heeft te lang tussen de chemische middelen gelegen, in het geval van vandaag het medicijnkastje dat TPO heet, en waar sinds de crisis ook daar onverbiddelijk toesloeg de overgeblevenen sissend en blazend een roestig stuivertje bij elkaar trachten te scharrelen voor de dagelijkse dosis. Soms, als de nood erg hoog is, wordt er een zwaargewicht ingezet, zoals vandaag de ranzige occidentomaan Paul Cliteur.
Ik zal het maar gewoon zeggen: Ik ben, sinds die prêt-a-porter fascist en grachtengordelfluim Thierry Baudet er zo’n toestand over maakte, een enthousiast oikofoob. En sinds vandaag noem ik mezelf ook trots occidentofoob (het betekent zoiets als Westen-hater). Ik overweeg het op mijn visitekaartjes te laten zetten. Graag roep ik hierbij iedereen op om zich juichend bij deze groeiende beweging aan te sluiten.
De hele zogenaamde ‘Westerse cultuur’ kan mij zogezegd gestolen worden. Natuurlijk ben ik voor mensenrechten, begrijpt u mij vooral niet verkeerd. Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Maar ik dacht toch echt dat de ‘hypocrisie’ niet behoorde tot de zo bejubelde kernwaarden van het rechtse rapalje, en toch is dat een van de eigenschappen die het superieure Westen het meest definieert: het op cynische, hypocriete en opportunistische wijze nastreven en implementeren van al die mooie Westerse waarden en idealen. Vrijheid, jawel, zolang je maar geen badpak draagt en dat een “burkini” noemt. Gelijkheid, oh zeker, maar als je Ahmed heet beantwoorden we je sollicitatiebrief niet. Broederschap, natuurlijk, maar dan niet als je zwart bent en in een bootje vanuit Afrika aan komt varen, want dan moet je gewoon verzuipen. Afijn, u, aspirant oikofoob, kent de lange lijst voorbeelden natuurlijk al lang, van het alledaagse racisme tot het leveren van wapens aan Saudi Barbaria.
Cliteur-wetten
De professor wil dat occidentofobie strafbaar wordt, en dat er meldpunten komen. Het zal mij een eer zijn om de Cliteur-wetten als eerste te overtreden en dan luid protesterend de rechtszaal in gesleurd te worden in zo’n oranje Guantanamo pak. En als ik dan weer vrij ben zal ik opníeuw occidentofobie plegen, voor de ogen van deze professor Joachim Sickbock van de rechtsgeleerdheid, en hem als toegift in z’n lelijke gezicht spugen.
Het gezelschap dat vandaag de dag het hoogste woord heeft over de Westerse Waarden; ze verkopen precies het tegenovergestelde van die waarden en je wilt er sowieso nog niet dood mee gevonden worden. Zo’n Wierd Duk bijvoorbeeld, aanbidder van het racistisch totalitarisme die voortdurend het ethisch reveil van Vladimir Putin propageert, qua Verlichting. Wilders en Cliteur met hun meldpunten voor alles dat hen niet zint of dat ze niet begrijpen. Brussen, Nanninga, van Amerongen, Paternotte en Karskens, met hun gescheld op “negers,” hun vurig beleden wens voor burgeroorlog, dood en verderf, en die altijd net een halve capsule verwijderd lijken van een overdosis van wat het dan ook is dat Dr. Mengele in zijn laatste jaren in elkaar fröbelde qua designer drug.
De terroristen hebben natuurlijk gelijk. Het superieure Westen heeft in nog geen twee decennia honderdduizenden mensen — mannen, vrouwen, kinderen — dood gebombardeerd zonder een echt goede reden en zonder ook maar iets van spijt, laat staan herstelbetalingen. Diegenen die vluchten voor het geweld krijgen de middelvinger. En dan nóg zijn we verbaasd als er een keer iemand terugschiet of een bommetje in elkaar knutselt in een treurige Europese buitenwijk.
Nog niet zo lang geleden was ik bij een bijeenkomst in het Amsterdamse Pakhuis de Zwijger over radicalisering in de hoofdstad. Niemand wist dat toen nog, maar het zou het laatste publieke optreden worden van de inmiddels wegens corruptie in ongenade gevallen Saadia Ait-Taleb. Wat vooral opviel was dat het beleid tegen radicalisering geheel geschoeid leek op het psychologiseren van de radicalen, op de pretentie dat er met de jeugd/ontwikkeling/omstandigheden van de wannabe terroristen wel iets mis zou zijn gegaan, alsof het een aandoening was waarvan men met de juiste begeleiding wel genezen kon worden. Dat radicalen misschien wel politieke motieven zouden kunnen hebben — met gebruik van geweld terugvechten tegen de Westerse moordmachine — leek nog bij niemand te zijn opgekomen. Of misschien werd het simpelweg genegeerd, want hand in eigen boezem steken, nagaan of het misschien het uitdragen van Westerse waarden door middel van luchtaanvallen is dat radicalisering veroorzaakt, dat strookt natuurlijk niet met de door Cliteur en gevolg beleden morele superioriteit.
De superieure Westerse moraal: eindeloos jeremiëren over de vraag of transgenders nou wel of niet mogen meedoen met het aanrichten van bloedbaden onder mensen met een zogenaamd inferieure cultuur. Mag daar alsjeblieft de spuit in?
‘Voltooidlevenlanden’
Cliteur beweert dat Westerse landen “‘voltooidlevenlanden’ worden en roemloos ten order gaan” als we niet hard optreden tegen de occidentofobie. Dit is natuurlijk onzin. De Westerse cultuur verandert en vernieuwt of ze gaat dood, of Cliteur dat nou wil of niet. De gevalletjes ‘voltooid leven’ zijn juist Cliteur en zijn geestverwanten zélf, met hun krampachtige pogingen de wereld van een eeuw geleden te redden van veranderingen die zich al lang hebben voltrokken maar die ze weigeren te begrijpen. Mensen migreren meer (wie woont er nou nog waar hij geboren is?). Het wordt over de hele wereld steeds multicultureler. We hebben ons gerealiseerd dat de slavernij een schande was waar het laatste woord nog niet over gesproken is. Racisme is niet langer fashionable. Het is allemaal al gebeurd, maar de Cliteuristas denken dat ze het met terugwerkende kracht alsnog kunnen tegenhouden, met als gevolg dat deze clique al decennia lang jammerend met het vingertje in een overbodige dijk staat te prikken en helemaal niets origineels heeft te melden over cultuur, over de samenleving of over Europa. Van ‘omvolking’ tot ‘occidentofobie’: het is steeds weer hetzelfde beschimmelde betoog.
Is er dan niks goeds meer aan de Europese cultuur? Jazeker wel. Het punt is alleen dat alles dat het leven in Europa de moeite waard maakt niet bestaat dankzij, maar ondanks de benepen propaganda van bange figuren en closet-nazi’s. Europa is op zijn best als mensen in Hamburg massaal de straat opgaan om hun afkeer van de twintig meest gevaarlijke neoliberalen ter wereld te tonen. Europa is geweldig als tienduizenden vrijwilligers dag in dag uit proberen om nieuwkomers zich thuis te laten voelen, of mensenlevens te redden. Europese waarden vond je op de bezette pleinen van Athene en tijdens de ‘όχι’ campagne. Het Kwakoe festival heeft alles met Europese cultuur te maken; een bijeenkomst van de jongeren fanclub van Thierry Baudet helemaal niets. En het is het levende, authentieke Europese stelsel van normen en waarden dat er via het Europese Hof voor zal zorgen dat Cliteur’s achterlijke strafbaarstelling van ‘occidentofobie’ nooit werkelijkheid zal worden.
