Op de door vrouwen gedomineerde Nieuwjaarsborrel van Vrouw en Media, bevond zich welgeteld één –dappere- man. Hij stelde een relevante vraag: “Worden hier de begrippen ‘merk’ en ‘bekend zijn’ niet door elkaar gehaald?” Daar had het inderdaad alle schijn van. Mijn collegae, die de zaal vertelden hoe je een merk moet worden, zijn bekende journalisten. Omdat ze een merk zijn. Of waren ze al eerder bekend?
Madonna
Wil ik wel bekend zijn? Jaaa. Dat wil ik wel. Hoewel? In Afrika deed ik slechte ervaringen op met het fenomeen bekendheid. In de afgelegen gebieden, waar ik de laatste jaren vaak verbleef, was ik binnen luttele tijd bekend. Zo bekend zelfs, dat ik me kon voorstellen hoe Madonna zich voelt als ze zich in het openbaar vertoont.
Mensen gingen voor me aan de kant, zwaaiden naar me en ik had altijd slierten kinderen achter me aan. Mijn roem reikte zelfs zo ver, dat mensen urenlang liepen om mij te zien te krijgen. Dan stonden ze voor me, staarden me aan, knepen in mijn arm, voelden aan mijn haar. En overal zoemde het om me heen; dan wel niet ‘madonna, madonna’, maar ‘muzungu muzungu…’, wat in het Swahili blanke vreemdeling betekent. Want dat was mijn merk: ik was een blanke! Een goed merk bovendien! Een blanke staat voor geld, geluk en gezondheid.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat mij als blanke, goddelijke eigenschappen werden toegedicht. Maar in Nederland was ik weer blank onder de blanken en dus weer merk af. Gelukkig maar, want ik vond mijn bekendheid verschrikkelijk, niet in de laatste plaats omdat de kwalificatie aan mijn verschijning zo onterecht was.
Beleefd
Moraal van dit verhaal is dat merken zich onderscheiden omdat ze exclusief zijn, bijzonder en uniek, altijd opvallend. Of je nu bij Pauw &Witteman wordt uitgenodigd vanwege je expertise en welbespraaktheid, meedoet in O O Cherso omdat je zoveel zuipt en een uitzonderlijk hol vat bent of, in Afrika, blank: je bent een merk als je opvalt. Als je dat niet meer doet, of er zijn er te veel van dezelfde, devalueer je in rap tempo tot er een moment komt dat je helemaal niet meer mee telt.
En wat dan? Hoe moet het dan nog met je? Dat is de doorgeslagen teneur in al die ophitsende oproepen om toch vooral een merk te worden en je in te schrijven voor een cursus ‘Hoe word ik een merk’. Daar worden er inmiddels heel wat van aangeboden op internet. De zoekresultaten op Google – en ik citeer letterlijk – ‘Hoe wordt jij als merk beleefd’ en ‘Word zelf een merk’, zijn veelbelovend! Daar komen vast hele bekende (en beleefde) merken uit voort.
