Lieke ontmoette deze man nota bene via haar ouders. “We gingen barbecueën bij zijn ouders, die kennissen van hen waren. Hun zoon was 12 jaar ouder dan ik, volwassen al, maar hij trok die avond met mijn 16-jarige broer en mij op. We kletsten en hij vroeg me van alles. Knap vond ik hem niet, het was puur de aandacht en de manier waarop hij naar me keek, daardoor voelde ik me mooi. Nog diezelfde avond stuurde hij me een sms’je dat hij met me wilde afspreken. Ik lag al in bed en voelde kriebels in mijn buik. Wat een eer dat een ‘jongen’ van 26 mij interessant vond, het streelde mijn ego. Meteen smste ik terug dat ik ook graag wilde afspreken, al wist ik toen al dat mijn ouders dat nooit goed zouden vinden.”
Hij wilde seks
Na die eerste date, is Lieke verliefd. “Vanaf toen zag ik hem elke week, stiekem. Het was allemaal hartstikke spannend. Al snel ging het verder, hij wilde seks. Ik was daar nog helemaal niet aan toe, maar hij beweerde van wel, dat kon hij duidelijk merken, zei hij. Hij haalde me over en beloofde dat ik zou mogen aangeven of het wel ging. Zo niet, dan zou hij stoppen. Maar toen het eenmaal zover was, drukte hij gewoon door. Vanaf toen moest het elke keer gebeuren.”
Podcast – In de aflevering Eva belt aan bij Lieke van de podcast Eva belt aan kun je het hele verhaal van Lieke horen, inclusief de reactie van haar ouders. Te luisteren via Flair, op Spotify of Apple Podcasts.
Bevrijding
Het heeft maanden geduurd, maar uiteindelijk kon Lieke toch loskomen van die oudere man. “Ik weet nog goed hoe mijn vader me stond op te wachten na mijn weekendbaantje bij de supermarkt. Hij stond er ook, aan de andere kant. Ik keek van de ene naar de andere kant en koos mijn vader. Mijn ouders waren zo opgelucht. Later belde hij, hij beloofde te veranderen. Toen zei ik: “Het is klaar”. Dat was de eerste keer dat ik duidelijk nee tegen hem zei. Het voelde als een bevrijding, ik kreeg rust, ik kon mezelf weer zijn.”
Therapie gehad
De gevolgen van die zomer merkte Lieke jaren later nog steeds. “Ik moest hulp gaan zoeken om mijn verleden te verwerken. Ik vond een psycholoog en ik besloot om een boek te schrijven over mijn ervaringen, dat werd Verdorven onschuld. Na elk hoofdstuk dat ik typte, ging ik even hardlopen of ik zette keihard muziek aan. Mijn ouders lazen het en kwamen alles te weten dat ze nog niet wisten, ze werden er heel verdrietig van. Ik merkte zelf hoe erg het me nog dwars zat. Ik had wel therapie gehad op mijn 15de, maar dat had niet veel effect gehad. Ik heb nog steeds moeite om aangeraakt te worden, ook door mijn eigen partner. Het is wrang: ik worstel nog steeds met de gevolgen van het misbruik terwijl degene die mij dit aangedaan heeft misschien niet eens meer weet wie ik ben.”
