‘Ik ben nu weer helemaal op de hoogte van de kleine dingetjes die ik een beetje was vergeten’, aldus Irene. ‘Herhaling is het sleutelwoord want hoe vaak komt het nu eigenlijk voor dat je EHBO daadwerkelijk moet toepassen? Niet dagelijks, in ieder geval. Ik ben daarom blij dat ik nu weer kennis van zaken heb want dat zorgt er ook voor dat ik in dergelijke situaties niet in paniek raak.’ Vooral toen Irene moeder werd, vond ze het belangrijk hulp te kunnen bieden waar nodig. ‘Kleintjes doen soms gekke dingen en je wilt ze te allen tijde beschermen. Mijn zoon en dochter zijn al op hun hoofd gevallen, hadden eens flinke bloedingen of ergens iets verstuikt. Ik zou me geen raad hebben geweten als ik dan met mijn handen in het haar had gestaan. Nu kon ik hen prima bijstaan en dan nog gaat het meestal om de eerste handelingen. Zoals het stelpen van een bebloede arm of iemand adviseren vooral te blijven liggen om erger te voorkomen. Daarna is het, in heftige gevallen, vaak zaak om gewoon 112 te bellen. Hulpbereidheid op het eerste moment is alleen maar goed, maar je bent natuurlijk niet ineens een volleerd dokter.’
Toeters en bellen
Voor een plaatsje in het Guinness Book of Records moesten er tijdens de EHBO recordpoging op, afgelopen september op de Dam in Amsterdam, zo’n 1700 vrijwilligers deelnemen aan drie belangrijke levensreddende handelingen. Irene: ‘Als je daar dan toch, met alle toeters en bellen, een poging toe doet, dan wil je natuurlijk slagen ook. Dat zou de kers op de taart zijn geweest. Helaas kwamen we net een aantal mensen tekort maar desondanks hebben we er wel het Nederlands record mee in de wacht gesleept. Ook niet vervelend, natuurlijk! Het was een prachtig gezicht om al die mensen bezig te zien en het belangrijkste doel is sowieso gehaald: meer aandacht voor EHBO, met hopelijk nog meer mensen die hun diploma gaan halen.’
