Klopt het dat je bij het maken van ‘Ponzo’ weer jezelf wilde zijn?
'Ja. Voor zover ik weet wat dat is. Want wat is eigenlijk jezelf zijn? De vorige cd was eigenlijk een zoektocht naar mijzelf, de donkere gedachten die ik soms heb en het geluk dat ik voel. Met ‘Ponzo’ heb juist meer het idee dat dingen in mijn hoofd plaatsvinden, waarna jijzelf er iets vrolijks of iets negatiefs van maakt. Dat vond ik een mooi uitgangspunt voor het schrijven van de liedjes.'
Vind je daarom je vorige album achteraf te melancholisch? Deze is vrolijker, zoals je nu bent.
'Ik ben niet een vrolijker type geworden of zo. Maar ik wilde in ieder geval een album maken waaraan ik mezelf een beetje kon optrekken.'
Het wereldwijde succes van Room Eleven is eigenlijk niks voor mij
Het is geen cd die je gebruikt als een soort therapie, dat gaat weer te ver?
'Ja, als er alleen maar vrolijker nummers op zouden staan, dan zou het averechts werken. De melancholische nummers die op ‘Ponzo’ staan hebben een eigen positieve gedachte, zoals het nummer ‘Ship’ dat gaat over het feit dat je soms kan denken dat iets heel erg voorbij is, zoals een relatie die voelt klaar te zijn. Terwijl positief ingestelde mensen deze situatie juist als een fase zien en verder willen praten om te kijken of het dan goed komt. Zo zou ik er zelf ook tegenaan willen kijken.'
In OOR schreef collega popjournalist Jan van der Plas dat de track ‘Everything I Do Ooh Ooh’ voor hem voelde als een nostalgisch popliedje dat je schreef over je voormalige band Room Eleven. Heeft Van der Plas gelijk? Verlang je wel eens terug naar die tijd, waarin je veel wereldwijd succes had?
'Nee, dat wereldwijde succes is eigenlijk niks voor mij. Met het publiek dat ik nu heb, ben ik heel blij. Room Eleven was een groot succes, maar wanneer ik in een uitverkocht Paradiso stond dan was het best wel lawaaierig en kwamen mensen vooral voor de nummers die ze kenden. Er was weinig pure aandacht. Dat mis ik absoluut niet. Nu komen mensen wel luisteren.'
Het publiek ging vroeger meer naar ‘de hype’ Room Eleven, nu gaat het publiek naar de muzikant Janne Schra.
'Precies. Room Eleven was te gek, net als de dingen die we hebben meegemaakt.'
Je vond je vorige cd een ‘keerpunt’; je keuze om solo artiest te willen zijn.
'Ik denk dat ik nu nog beter weet wie ik ben, bij mijn vorige soloplaat had ik er misschien iets minder vrede mee dat ik soloartiest was. Er was toen meer onzekerheid. Ik weet nu veel duidelijker welke keuzes ik maak.'
De Zweedse indie scene is heel goed ontwikkeld
Je hebt al lange tijd een muzikale band met Zweden, omdat je je thuis voelt bij de indie muziekscene in Stockholm. Je vorig plaat heb je, gedeeltelijk in Zweden, gemaakt met Tobias Fröberg en tijdens Schradinova heb je gewerkt met Johan Linstrom.
'Ik denk dat Torre (Florim, partner van Janne Schra en zanger van De Staat) heel goed snap wat ik bedoel met die Zweedse sound, die zorgt voor gruizigheid en echtheid in de opnames. De Zweedse indie scene is heel goed ontwikkeld. Torre begrijpt heel goed waar ik heen wil als muzikant en hoe mijn muziek moet klinken.'
Torre heeft onbewust jouw liefde voor de Zweedse Indie muziek mee geproduceerd op ‘Ponzo’.
'Ja.'
Heeft ‘Ponzo’ een Zweeds tintje?
'Ja, de track ‘Carry On’ heb ik samen geschreven met een Zweedse componist.'
Zijn er plannen om ‘Ponzo’ ook in Zweden uit te brengen?
'Nee, wel in Japan. Er is daar een speciale versie van ‘Ponzo’ uitgekomen, met een nieuwe hoes.'
Hoe zou je de rol van Torre, op ‘Ponzo’ verder willen omschrijven?
'Bij de vorige plaat heb ik gewerkt met twee producers, waardoor er een tweedeling ontstond bij het werken aan een sound. Nu ben ik blij dat alleen Torre de rol van producer heeft. Ook heb ik, in vergelijking met de vorige plaat, veel meer tijd gehad om dingen los op te nemen en te kijken welke stukjes bij elkaar passen om deze hierna aan elkaar te smeden. Het was een voordeel dat we ‘Ponzo’ bij ons thuis hebben kunnen opnemen, hoewel het misschien ‘echter’ voelt wanneer je een plaat in een studio opneemt. Soms had ik thuis het idee: gaat dit wel echt een cd worden? (lacht). Ik denk over het vorige album wel eens: had ik maar wat meer tijd gehad om het meer coherent te maken.'
Werk je nog steeds op de manier dat de tekst op de eerste plaats komt en hierna de melodie, in het schrijven van je nummers?
'Ik heb hierin een ontwikkeling doorgemaakt. Nu ben ik ervan overtuigd dat het om de melodie gaat. ‘Ponzo’ is de eerste plaat waarbij de melodie als basis gold bij het maken van de liedjes.'
De melancholische nummers die op ‘Ponzo’ staan hebben een eigen positieve gedachte
Wat is een voorbeeld van een liedje op ‘Ponzo’ waarbij de melodie direct goed was? Is ‘100 Pictures’, track 10 op de cd, een goed voorbeeld?
'Ja, dit nummer klinkt inderdaad anders dan de andere nummers op ‘Ponzo’. Ik wilde dit nummer direct op ‘Ponzo’ zetten, omdat het direct te gek klonk bij het componeren. Ik ben van het nummer gaan houden, het voelt als een soort film. Het past ook goed bij het idee achter ‘Ponzo’.'
‘100 Pictures’ klinkt een beetje als Kate Bush. Is dat een terechte vergelijking?
'Ik vind dat eigenlijk wel een compliment, hoewel ik alleen maar de hits ken van haar. Ik snap de vergelijking wel, met de nummers die ik van Bush ken. Ik heb nooit echt naar Kate Bush haar andere werk geluisterd.'
Zou ‘100 Pictures’ een goede single kunnen zijn?
'Ik weet helemaal niet hoe singles werken, ik denk dat ik misschien meer een album artiest ben.'
Welk nummer omschrijft het beste je idee achter het maken van ‘Ponzo’?
'Ik denk ‘Carry On’, dat omschrijft hoe je problemen op je weg kunt tegenkomen, maar dat je daarna wel moet door gaan. ‘Good now’ gaat over dat alles nu goed gaat en dat je minder bezig zou moeten zijn met wat er op de horizon gebeurt. Je kunt beter bezig zijn met het moment. Bij Room Eleven was ik bezig met successen en wist soms niet meer wie ik was. Ik had te veel dingen opgegeven om ergens te zijn, terwijl je dan denkt: waar ben ik nou?. Je kunt beter in het moment zorgen dat alles harmonieus verloopt, en dat je best tevreden mag zijn met dat moment. Ik geloof ook niet in het bestaansrecht wanneer je, op een bepaald moment, veel volgers hebt. Ik vind dat geen doel om na te streven.'
Ben je al bezig met een opvolger van ‘Ponzo’?
'Ja, maar daar ga ik nu niks over zeggen. Ik zit nu in een soort flow, omdat de reacties op ‘Ponzo’ zo positief zijn.'
