Tipgeefster Ruerdtsje Halbertsma is samen met haar man Remy de Boer eigenaar van het Harlinger wedstrijdskûtsje De Eenvoud. In de jaren tachtig bracht Kees Koornstra dit voormalige SKS-skûtsje in de vaart bij de IFKS – zeer succesvol. Nadien lag het schip achttien jaar opgeslagen in een stoffige loods. Halbertsma en De Boer brachten het terug naar de A-klasse van de IFKS. Dankzij het wereldwijde en snelle internet onderhouden zij nog altijd contact met Willem Koornstra.
De Filipijnse krant de ‘Philippine Daily Inquirer’ plaatste op 17 december een uitgebreid artikel: ‘Burgemeester Rockey Ilagan had Koornstra gevraagd om een schaalmodel van een Spaans galjoen, op het terrein van het gemeentehuis van Puerto Galera (32 duizend inwoners). Binnen zes weken wist Koornstra de uit staal, beton en hout opgetrokken replica te voltooien, precies op tijd voor de 89ste verjaardag van Puerto Galera als toeristische trekpleister.’
Koornstra gaf via het internet een toelichting. ‘In 1994 ben ik uit Nederland vertrokken met een door Gerard Dijkstra ontworpen ketch van 21 meter, die ik zelf had gebouwd. Drie jaar zeilde ik er de wereld mee rond. Eenmaal terug in Nederland verkocht ik het schip. In Florida vond ik een tweedehandsjacht van 14 meter lang, waarmee ik solo de wereld omzeilde. In 2001 ben in de Filipijnen beland. Het jacht heb ik verkocht. Mijn inkomen haal ik sindsdien uit het bouwen en verkopen van diverse huizen. Ik woon hier alweer zestien jaar en dat bevalt me goed.’
Persona non grata
‘Ik liep al jaren met het idee om een galjoen te bouwen, om te beginnen een grootmodel, maar misschien ook op ware grootte. De toenmalige burgemeester zag dat allemaal niet zo zitten en werkte me op alle mogelijke manieren tegen. Hij probeerde me zelfs het land uit te zetten.’
Uit een eerder artikel in de Philippine Daily Inquirer (juni 2015) blijkt dat Koornstra met een Facebookopmerking op de tenen was gaan staan van het toenmalige gemeentebestuur. In de Facebookgroep ‘I love Puerto Galera’ had hij een foto van een grote berg vuilnis geplaatst. Bijschrift: ‘Puerto Basura’ (Afvalhaven). De gemeenteraad was nogal ontstemd en nam volgens de Inquirer een resolutie aan met de tekst: ‘De heer Koornstra heeft als buitenlander niet het recht om met dit soort onbeleefdheden de goede naam en waardigheid van onze prachtige toeristenstad te beledigen.’
Aansluitend verklaarde men hem tot ‘persona non grata’ (ongewenste vreemdeling). Een en ander leidde tot opschudding en tweespalt in de kleine gemeenschap, met name in de politiek en onder buitenlandse ingezetenen.
Halve maatregelen neemt men niet in Puerto Galera. Samen met de replica van het galjoen onthulde men een gedenksteen, met de tekst: ‘Dit is een replica van de San Miguel, het galjoen waarmee de Spaanse conquistadores op 12 mei 1570 aankwamen op een plek die later de naam Puerto Galera zou krijgen. Ter viering van het rijke culturele en historische erfgoed van Puerto Galera is dit herkenningspunt hier geplaatst op 7 december 2016.’
Van schaalmodel naar schip op ware grootte
Anderhalf jaar later zit er een nieuw gemeentebestuur, wie weet naar aanleiding van de verwikkelingen die Koornstra al aan de kaak had gesteld. De nieuwe burgemeester Rockey Ilagan is heel wat positiever over Koornstra.
Koornstra: ‘Inmiddels heb ik een grote Filipijnse vriendenkring opgebouwd, die mijn plannen wél ziet zitten. De nieuwe jonge burgemeester is goed bezig. Hij begrijpt dat de buitenlanders die hier wonen goed kunnen helpen met kennis en ideeën.’
In het Spaans betekent Puerto Galera ‘haven van de galjoenen’. De baai was een belangrijke schakel in de Spaanse handelsroutes van Manila naar Mexico. Hier zochten de Spanjaarden vroeger met hun galjoenen beschutting voor de typhoons. In 1570 maakten zij Puerto Galera tot hun hoofdstad. In de tweede helft van de vorige eeuw ontwikkelde de stad zich tot een toeristische topbestemming – een van de beste duiklocaties van Azië.
‘Ik heb aangeboden om een degelijk galjoen te bouwen, dat vele jaren kan dienstdoen als aandachtstrekker voor het gemeentehuis. Ik heb het kunnen bouwen voor zeshonderd euro, niet veel dus. Materialen zijn erg goedkoop hier. Nu wil men een galjoen op ware grootte, een project van 50 duizend euro. Nergens op de Filipijnen is een replica van een galjoen te vinden. Zo, dacht ik, daar moeten we wat aan doen. Ik hoop half 2017 te beginnen.’
