Op de heenweg naar het revalidatiehuis waar mijn moeder is, kijk ik al naar binnen en het leuk me een leuk geheel, de Kinki kapperszaak. Op de terugweg besluit ik me te laten knippen: het is al weer zo’n twee maanden geleden, ik ben niet zo snel in die dingen…
Sociaal
Ik zou geen spijt krijgen. De jonge vrouw met lang, rossig haar, rijzig en slank met lange jurk en zwierige haarband, nodigt me uit, na eerst mijn haar gewassen te hebben, plaats te nemen in een kleurige stoel. Het is een sociaal type, dus geknipt voor het werk; al snel ontstaat er een gesprek. Ik vertel van mijn reizen en zij vertelt van de Kinki beweging en mode. Hoe deze in de jaren ’80 uit de punk beweging is ontstaan. Er was behoefte aan iets anders, iets nieuws en daar is dit concept uit voortgekomen. Soepel beweegt ze om me heen als ze verder vertelt: het mag best ook ‘gewoon’, maar apart is ook leuk en ze stelt me een hanenkam voor, waarbij ze wat lacht, want ze voelt wel aan dat dat mijn stijl niet is. Heerlijk is de zachte muziek. Ja, ’s ochtends is het rustige muziek, ’s middags wat luider; naar het ritme van de dag…, vertelt ze. Oh, zeg ik, mooi, ik hou wel van rustig. En dan vraag ik of dit de enigste zaak is. Ze vertelt dan dat er heleboel zijn, door heel Nederland, maar vooral in de Randstad, waarbij Amsterdam met zeven zaken, de kroon steekt. Het is echter in Brabant, in Eindhoven begonnen. En of het ook ideëel is, is mijn volgende vraag. Ja, een beetje wel, beaamt ze. Iemand kan zich laten proefknippen voor minder kosten en iemand die het vak wil leren kan gratis bij een franchise gaan werken.
Ze is nu halfweg en vertelt over haar aanpak, nadat ik haar daar naar vroeg. Ze blijkt te kijken naar de vorm van de schedel, waarbij ze ook let of er ergens een litteken zit. Dan bedenkt ze een leuke coupe die bij de persoon past, bij zijn of haar uitstraling en daarbij blijkt ze ook te kijken naar de kleding.
Modeshows
Als ze even stopt, kijk ik wat rond en zie foto’s van allerlei kapsels en outfits, veelal kleurig. “Het is bepaald niet saai, allemaal”, zeg ik en dan vertelt ze dat er ook allerlei modeshows zijn en ze vraagt de franchise-houdster, die er net aan komt lopen, of zij er meer over kan vertellen. Zij is een al even kleurrijk en mooi geklede vrouw en even later, als ik al klaar ben ga ik met een kopje koffie met haar om de tafel. Ze laat foto’s van shows zien. Het ziet er spetterend uit. Ze is ook fotograaf en ik vraag haar hoe zij dit allemaal geleerd heeft. Ze vertelt dat ze een moeilijke puber was, rebels en tegendraads, maar dat ze bij Kinki de kans kreeg iets anders te doen dan gewoonlijk. Die kans pakte ze. “Je kunt hier lekker jezelf zijn, je af en toe eens laten gaan. We zetten ’s zomers buiten een badje neer om de voeten te koelen en we raken dan aan de praat met mensen (nee, niet met dieren, dat praat wat moeilijk, hoewel de lieve blik van een hond soms ook veel zegt…)”. En ze zaten ook in Barcelona, maar dat ging mis vanwege communicatieproblemen. Ik merk dat het iets van de Derde Wereld heeft, dat losse, makkelijke, sociale en ik zeg haar dat. Ze vertelt dan dat ze ook veel gereisd heeft en dat ze die kwaliteiten van de Derde Wereld erg fijn vind.
Mijn koffie is op en ben zogezegd ‘bijgepraat’ en fris geknipt ga ik na een korte omhelzing met beiden, mijn weg.
