Koester de mooie taalfouten

Het is weer Kinderboekenweek. Bestond die in mijn jeugd ook al? Ik kan het me niet herinneren. En als die er wel was ging ik toch liever voetballen, of hutten bouwen. Uiteindelijk kwam het nog goed met mij. Ik leef zelfs van de pen.

Het belang van lezen voor kinderen moge duidelijk zijn en wordt hier in huis ook van harte onderschreven en gepropageerd. Al was het alleen maar voor mijn eigen inkomen.

Sinds haar geboorte is onze nu 4-jarige dochter al -gratis!- lid van de bibliotheek, maar lezen doet ze nog niet. Ze is wel veel met taal bezig. Ze is er zelfs van overtuigd dat ze al vloeiend Engels zingt. En ik moet zeggen, we herkennen steeds meer woorden – hoewel zij zelf nog geen flauw benul heeft van wat zij zingt. Door het vele kijken naar al die youtube-filmpjes van Frozen of instructiefilmpjes van volwassen Amerikaanse vrouwen die met een kinderstemmetje praten en demonstreren hoe je met de juiste make-up in een prinses verandert krijgt ze en passant Engelse les.

Wij ouders doen vast iets heel erg verkeerds, maar krijgen ook sterk de indruk dat ze heel veel van die filmpjes opsteekt.

En als we met elkaar praten dan doen we dat wel gewoon in het Nederlands. Het is mooi om al die ontwikkelingsstadia van haar taal van dichtbij mee te maken. Hoe de zinnen steeds langer worden, hoe haar woordenschat groeit. Soms corrigeren we haar subtiel door haar uitspraak te herhalen maar dan met de juiste woorden of de correcte werkwoordsvervoeging. Vooral de voltooide deelwoorden zijn lastig.

Maar sommige versprekingen zijn te mooi en wil ik eigenlijk helemaal niet corrigeren. Als ze een kledingstuk in haar hand heeft dat binnenstebuiten zit, zegt ze “o nee, hij is onderstebuiten.”

Of als ze een toneelstuk of dans aankondigt met de woorden “dames en heres!” klinkt dat ook veel logischer. En leuker. Of “veel grappeliger” zoals ze vanmorgen zei.

Ik heb al bijna heimwee naar de veel mooiere taalfouten of eigenlijk vondsten die ze voorheen maakte, maar die ik alweer ben vergeten. Mijn advies: schrijf ze op. Ik koester nu nog even de mooie taalfouten die ze nu begaat.

Er komt een dag dat het kind het goed zegt.

Of niet, als het bijvoorbeeld een voetballer of trainer is die iets intelligents wil zeggen tegen de tv-interviewer. En zelfs dan mag je stellen dat die toch ook nog goed is terecht gekomen – met z’n grappelige taalfouten.

Mijn gekozen waardering € -

Schrijft en fotografeert sinds 1998 voor kranten, tijdschriften en online. Oprichter/eigenaar van www.iederverdienteenboek.nl
Maakt graag lange reportages, waarbij hij uiteenlopende mensen voor langere tijd volgt. Dat kunnen sporters of muzikanten zijn, maar ook drugsverslaafden tijdens een Lourdes-reis.
Publiceerde de boeken "Onder Marokkanen" (2006), "Bezeten" (biografie over Ton Boot, 2009) en Rock City - Verhalen uit muziekstad Groningen (2017). Won in 2014 de Groninger Persprijs .
Woont en werkt sinds 2006 in Groningen.