“De kern van alles staat op een kaartje dat ik bewaar in mijn vioolkoffer. Ik kreeg het van een vrouw die begin 2020 In Doors had bezocht. Het ging op dat moment niet zo goed met haar, maar van de concerten was ze blij geworden. Als er niks kan vraag je je wel eens af waarvoor je het allemaal doet. Het antwoord ligt voor mij besloten in wat die vrouw schreef.
Die beperkingen, je wordt er elke keer weer moe van. En toch: als ik terugkijk is er in die anderhalf jaar sinds het vorige interview een heleboel gebeurd. Het was niet alleen maar leuk, er zijn hier ook wel tranen gevloeid, maar met de noodzakelijke flexibiliteit hebben we veel kunnen doen. En ik blijf positief gestemd: dit zal op een gegeven moment over gaan.
In Doors gaat door, in welke vorm dan ook
We gaan In Doors niet nog een keer schrappen. In het weekeinde van 11 tot en met 13 februari is er zeker een festival, in welke vorm dan ook. Live, online of hybride; afhankelijk van de regels van dat moment. Ik prijs me gelukkig dat iedereen zo meedenkt en – werkt. Door corona heb ik heel veel meer tijd doorgebracht in Twente, samen met anderen meer dingen hier bedacht en ook hier kunnen uitvoeren. Bovendien woon ik nu met veel plezier in Hengelo. Ik zeg niet dat ik hier nooit meer zal weggaan, maar ik hoop sowieso met de streek verbonden te blijven. De lijnen zijn kort en er kan veel.
‘Koop lokaal’ is de leus geworden in coronatijd en dat zou ook moeten gelden voor makers en publiek in kunst en cultuur. Speel en bezoek zoveel mogelijk lokaal. Ik geloof dat je het culturele klimaat ter plekke extra versterkt, wanneer je als musicus en maker woont in de omgeving waar je werkt. Alleen al omdat kinderen je dan makkelijker als rolmodel zien en misschien worden geprikkeld om ook muziek te maken.
Ook het besef dat je als eenling niks begint is door corona sterker geworden. Cultuur is samenspel, het gaat om het geheel. Ik wil zoveel mogelijk samenwerken in de regio om jonge makers hier een podium te geven. Ja, ik heb ook de verhalen gelezen over de vrees dat er straks in de cultuur vooral op safe wordt gespeeld met gevestigde namen, maar dat vind ik een te negatieve benadering. In elk geval wordt mijn motivatie om juist nieuw talent naar voren te schuiven er alleen maar sterker door.
Want naast muziek maken wil ik ondernemen en anderen ondersteunen in het ondernemerschap. Die kant heeft zich de afgelopen tijd juist flink ontwikkeld, doordat ik er meer tijd voor had. In periodes waarin optreden niet kon heb ik online allerlei cursussen en workshops gevolgd. Als ik over een half jaar klaar ben met mijn master in Detmold wil ik ook nog een universitaire vervolgopleiding doen; in de richting van business administration of misschien kunstbeleid- en management.
Wanneer je zelf met stoeltjes sleept sta je er als musicus anders in
Ik denk dat de samenhang tussen artistieke, zakelijke en organisatorische aspecten veel beter kan. Heel veel makers hebben geen idee van alle lagen die ervoor zorgen dat zij zich kunnen presenteren, terwijl omgekeerd achter bureau’s niet altijd wordt begrepen hoeveel voorbereiding en energie die optredens kosten. Ik merk zelf wat het betekent als je de praktijk van verschillende kanten kent. Neem onze eigen programma’s en al het vrijwilligerswerk dat daarbij komt kijken: wanneer je zelf met stoeltjes hebt lopen slepen sta je er anders in dan een musicus die gewend is dat alles klaarstaat.
Met de stichting KamerKollektief willen we het productieklimaat voor klassieke muziek en jazz in Oost-Nederland versterken. De Barokbende opereert ook onder die vlag. Vanaf april gaan we een oproep doen voor andere ensembles die willen meedraaien in een talentontwikkelingsprogramma met artistieke en zakelijke ondersteuning. Op de conservatoria is de scholing in ondernemerschap beperkt. Daar gaat het toch vaak over de geijkte thema’s zoals social media en financiën en minder over de vraag wat je precies de wereld in wilt brengen en waarom, en hoe je dat dan vervolgens aanpakt.
We zien lockdowns nu aankomen
Aan plannen en werk geen gebrek; het is eerder uitkijken geblazen dat het niet teveel wordt. Mijn inkomen is bescheiden maar ik heb gelukkig geen zorgen. Van mijn uitspraken de vorige keer dat subsidieloze cultuur de toekomst is ben ik wel teruggekomen. Op dat punt heb ik ook bijgeleerd, ha ha. Het kan gewoon niet zonder, zeker grotere producties niet.
Zoals Les Indes galantes, een project dat we voor volgend jaar op de rol hebben staan. Een balletopera van barokcomponist Rameau, hopelijk ook in samenwerking met veel regionale partners. Verder willen we zomerfestival Out Doors ook naar Gelderland en het Duitse grensgebied brengen. En met Theater Concordia in Enschede onderzoeken we of we de serie rond Twentse Sagen – op landgoederen en andere bijzondere plekken – naar heel Overijssel kunnen uitbreiden.
Als je me vraagt naar de mooiste momenten in de af gelopen anderhalf jaar dan deden die zich voor bij live-ontmoetingen met publiek. Met De Barokbende hebben we onze kerstvoorstelling Maria twee keer kunnen spelen, in Diepenheim en Doesburg. Voor bescheiden aantallen bezoekers door de toen geldende maatregelen, maar het effect was groot. Emotioneel ook, omdat er heel veel schakelen aan vooraf ging en we tegelijkertijd wisten dat de boel anderhalve week later weer op slot zou gaan. Want zover zijn we helaas, dat we de lockdowns inmiddels zien aankomen.
Wil je weten hoe Lotte Grotholt er in juni 2020 voor stond? Lees het interview hier terug.
Deze serie is mede mogelijk gemaakt door het Matchingfonds Freelance Journalisten.
